2006-04-08: Nepal: Zaterdag is een internetdag

Zoals gebruikelijk duikt Herbert richting de Landrover vroeg in de ochtend en kom ik ere pas uit rond 10.30 uur. Ben wat langer blijven liggen en wat leuke dingen gedaan op de computer. Gisteren was het een latertje en rond 02.30 uur ging ik slapen.

Ik had een puntenlijst gemaakt en een opzetje in PowerPoint. Mocht het wat worden om via Jakob Hut een link te leggen naar de Business club, dan heb ik in ieder geval de zaken klaar. Het zal me nog een avondje kosten om alles af te ronden en een mooi beeld te geven van onze reis en de zaken waar we tegen aan gelopen zijn. Het zou echt mooi zijn als daar iets uit zou komen, maar ik hou nergens rekening mee en als het niets zou worden dan is de basis klaar voor na de reis. Het is ook gewoon leuk om een presentatie te maken en te kijken wat eruit komt. Het gaat er toch om in mijn opinie om zoveel mogelijk informatie op een kort en bondige manier te vertellen en daarnaast moet de presentatie in lijn staan met de reis. Op een leuke ludieke manier vertellen waar je tegenaan loopt en wat er zo bijzonder is van deze wereldreis.

Als ik onder de douche wegkom, spreekt de hoteleigenaar me aan dat er een dagklok is vandaag en dat je niet op straat mag komen. Vanaf 10 uur vanochtend tot 9 uur vanavond wordt iedereen verplicht binnen te blijven. Het is echt een raar gevoel dat je verplicht wordt om thuis te blijven. Ik neem zo mijn kansen, want ik heb afgesproken op internet en was van plan naar de Kathmandu’s Guesthouse te gaan, omdat daar waarschijnlijk de enige beschikbare internetverbinding te vinden is. Na een ontbijt, die ik dan maar in het hotel neem, loop ik om half 11 weg naar het Kathmandu Guesthouse. Het is verlaten op straat en om de paar meter staan militairen. Ik wordt blijkbaar toch definitief gedoogd in Thamel.

In Thamel wordt niet moeilijk gedaan om korte afstanden af te leggen blijkbaar en ik loop strak door naar de hoofdstraat waar meer toeristen lopen. Ik sprak bij het hotel al met 2 Nederlandse mannen die net tijdens de “curvu” vanuit het centrum kwamen lopen. Er waren nog geen problemen en anders gezegd zouden er ook geen problemen komen in Thamel volgens de media. Daarom heb ik maar gekeken of het mogelijk was om verder de hele dag in het Kathmandu Guesthouse te blijven.

Herbert wist het niet vanochtend en zal waarschijnlijk worden verrast dat hij tot 21.00 uur vanavond met de Landrover bezig moet. Ik ga er ook niet uit dat ik hem verder zie vandaag tot vanavond laat. Ik hoop dat het hem geen problemen oplevert en misschien heeft hij vanochtend de hoteleigenaar ook gesproken. Het nieuws dat er een “curvu” is kwam pas om 8.00 uur vanochtend in het nieuws en dat is de tijd dat hij weggaat over het algemeen, dus ja. Waarschijnlijk is dat goed langs elkaar heen gelopen.

Wetende dat er weer contact zou zijn om kwart voor 1 met Nance, ben ik dus ook wat eerder weggegaan om wat verhalen voor de goal en Informail door te sturen en Mark wat gegevens door te sturen via internet. Er zijn slechte verbindingen vandaag en je kan merken dat door de dag- en avondklok iedere toerist op internet zit om contact te zoeken met thuis. Ik moest wel lachen met de norse mannetjes in de Kathmandu Guesthouse. Ik weet dat er wirelless netwerkverbindingen te koop zijn van 5 uur aan de balie, alleen de norse man weigert te kijken en zegt dat alles op is. Ik geef hem twee keer aan dat hij even na moet kijken, maar hij weigert gewoon en ik loop boos weg. Wat een eikel. Ik vind bij het kleine interne internetkantoortje een verbinding waar ik mijn laptop op kan aansluiten en zit hier gedurende 7 uur om alles langs te lopen en verwerken. Als ik daarna voldaan wegloop rond 7 uur in de avond, schiet dezelfde man me aan op een vriendelijke manier en zegt:”mister, you wanted wireless?” en ik stop even om te melden:”Yes but you’re late. I’ve just been on the internet for 7 hours” en loop door naar het toilet om een verraste man achter te laten. Op de terugweg prop ik het er nog even in dat hij wel wat vriendelijker mag doen en nu niet moet doen alsof er niets aan de hand is en hij kijkt me fronsend aan. Wat een grapjas.

Ik spreek gedurende 3 uur met Nance via MSN en ga daarna door tot 19.00 uur om alles af te maken van de website en alle mail. Daarna kwam Mark ook weer online die me melde dat hij weer 15 mb aan foto’s elders had liggen. Hij heeft geluk, want de verbinding via internet laat ruimte over om met een goeie snelheid de foto’s (totaal 15 mb) over te zetten naar de transfermap op de server. Ik ga er dan maar vanuit dat hij het vanavond ook afmaakt allemaal en dat dan ook de fotopagina af is.

Er zijn nog 5 restpunten die opgelost moeten worden en dan is alles af op de reisverslagen en foto’s na. Nu is het 9 april en een maand geleden zijn we begonnen met de update. Er is genoeg tijd in gaan zitten als ik de verhalen teruglees allemaal. En alles wat tegen kon zitten heeft tegen gezeten realiseer ik me nu. Maar goed het is nu af en Mark doet zijn best. Meer kan ik niet verlangen en gelukkig heb ik zelf goed mee kunnen helpen. Al is het teveel geweest. Het resultaat heiligt de middelen. Een ander had waarschijnlijk allang gezegd, het zal allemaal wel. Ik stel nu eenmaal veel eisen aan mezelf en ook aan anderen daardoor en ga door tot de details (spelfouten daargelaten). De aankomende maanden heeft Mark dan mooi de tijd om nog wat zaken te verfraaien.

De afgelopen maand zijn de getallen van de site omhoog geschoten. Mensen kijken dagelijks in Nederland, Bulgarije, Turkije en ook krijg ik veel reacties van andere mensen die onderweg zijn. In maart zijn er 90.000 hits geweest op de site en meer als 1000 visits en ik geloof dat dit er meer zijn als we hadden bij de internetsite van SV Schalkhaar in het laatste jaar, dat ik ermee te maken had. Maar dat weet ik niet zeker. Dit getal zal ook wel weer terug zakken, maar dat maakt niet uit. Mijn bedoeling was om een intermediair te hebben tussen hier en Nederland en op een leuke manier een weergave te geven van deze reis. Zowel de webmaster, als familie, kennissen en vrienden hebben er schik van. Simpele reacties als:”Het is goed je stem weer te horen op die filmpjes” doet je realiseren hoe snel de tijd vliegt, maar ook dat internet de wereld een stuk kleiner maakt.

Ik zal zo een stuk op het weblog plaatsen om te melden hoe het daadwerkelijk is in Nepal nu. Er is duidelijk veel aan de gang op de straten buiten Thamel en ik hoop dat mensen niet bang worden dat we teveel gevaar lopen, want dat is namelijk niet zo. Al wordt die indruk al snel gewekt. Over het algemeen is het beeld altijd te generaliserend. Mensen horen Kathmandu en Nepal en wetende dat we daar nu zijn, denkt men snel het ergste. We moeten binnen blijven en Thamel is een gevrijwaard stuk gebied om de toeristen niet te belemmeren met de nationale problemen. Er zal wel een zeker risico zijn, maar deze is minimaal en we zijn natuurlijk ook niet achterlijk. Het is nog steeds gevaarlijker om de straat over te steken in Nederland.

Na internet eet ik wat met Isabel en Dirk met zijn vriendin. Ik weet nog steeds haar naam niet. Dat zegt ook wat over de verstandhouding en de interacties tussen mensen nietwaar. Het is wel leuk, want ik zit Isabel continue uit te dagen om te reageren op mijn insinuaties over haar levenspatroon. Ze reageert er telkens weer op. De aardappel op haar bord is blijkbaar niet genoeg. Herbert zien we pas in de Kathmandu Guesthouse waar ik weer achter internet was gedoken om nog twee uur contact te hebben met Nederland. Hij is omstreeks half 10 terug en heeft de hele dag doorgebracht in de garage.

Hij heeft leuke gesprekken gehad waar hij veel over verteld in de hotelkamer later. Hij heeft een heerlijke Dal bat gehad bij de garage en er was verder niemand op straat geweest. Het is altijd lekkerder om bij de locals te eten en gedwongen door de “Curvu” ziet hij ook een andere kant van de maatschappij hier en mondjesmaat krijg ik daar ook wat van mee op deze manier. Blijkbaar is de staking en de bijbehorende “curvu” strikter en serieuzer als verwacht nog. Zeker buiten het centrum en er is helemaal een wereld van verschil met Thamel, waar wij zitten.

Nippend aan een biertje zie ik dat de koning hier definitief de GSM netwerken heeft uitgeschakeld vanwege de staking. Blijkbaar mogen de “boeven” niet communiceren tijdens de staking en kan ik geen sms’jes sturen naar Nederland.