2006-04-07: Nepal: Internet verhalen

De hele dag is Herbert weer bezig met de landrover en ik heb verhalen gemaakt en het laatste uur internet in de Kathmandu Guesthouse gebruikt. Tussendoor loop iedereen tegen het lijf. Catherine, Susan, Isabel, de Duitsers Dirk en zijn vriendin.

Eigenlijk maak ik allerlei extra verhalen en zoek de foto’s uit. Ik heb alles gereed eigenlijk aan het einde van de dag en morgen als Nance online komt kan ik alles tussendoor versturen en uploaden. Ik moet alleen de laatste dagen nog verwerken morgen vroeg en het landenoverzicht aanvullen voor Nepal. De vrouwen top 52 staat klaar en ook de gerechten worden weer aangevuld.

Aan het einde van de middag laat ik alle foto’s zien van de reis die ook op internet staan en de monden vallen om me heen open van de foto’s. Het is leuk om te vertellen over de reis en iedereen is erg geïnteresseerd. Uiteindelijk is het vooral mijn foto met een leuke blonde dame, waarop ik sta met een ingevallen afgeslankte kop en een nette blouse. Het contrast met mijn kale kop en geitensik nu is zo groot dat ze niet konden geloven dat die foto nog maar van 7 a 8 maanden geleden is.

Als Herbert dan ook binnen komt lopen met zijn gebruinde kleur van de Landrover, besluiten we te gaan eten bij de Mexicaan. Een lekkere buritos en de bijbehorende cocktail deden me goed. Daarna hebben we bij het tokootje ernaast even uitgebuikt en uitgehangen. Van het huis kregen we nog een “hubble bubble” met appelsmaak. Het is de laatste avond voor Catherine. Ze gaat morgen naar India en af en toe geinen we wat over de eerste avond hier. De avond dat we Alex zeiden dat hij met een kaarsje en doos chocola aan de deur van Catherine moest gaan staan. Iedereen kan zich dat nog wel herinneren.

Als de avondklok er weer aan komt is het genoeg en stappen we op. Om 11 uur mogen we niet meer op straat zijn en we nemen afscheid van de dames en de Duitsers. Vanaf morgen zitten we met alleen maar Duitsers opgescheept waarschijnlijk.

Herbert en ik filosoferen weer een avond over beveiliging en de wijze waarop alles maar is afgesloten in de landen waar we doorheen rijden. Het is gek om je te realiseren dat je gewoon niet naar buiten mag. Ik heb gewoon huisarrest en dat is een raar gevoel. Huisarrest van de overheid.