2006-04-06: Nepal: Een dagje Pattan

Eindelijk gaan we wat doen weer. De nieuwe “liners” (vaktaal van autotechnici) worden er vandaag in gezet. De hele motor licht al uit elkaar en Herbert kan niets doen nu. Om half tien zitten we aan het ontbijt met de Britse Catherine en gaat er een ouderwets bakkie koffie in met een gebakken eitje op toast. Het is een bijzondere tuin hier en echt een leuke toko om te zien. We spreken door waar we heen willen en nadat we Catherine hebben gevraagd om de gids te spelen vandaag, gaan we op pad om de hele dag door Kathmandu en de wijk Pattan te lopen.

Het is erg rustig vanwege de staking. Er rijden geen auto’s en het lijkt warempel een autoloze zondag. Met de korte broek aan slenteren we stap voor stap door de hoofdstraten. We lopen langs paleizen en militaire grasvelden, waar vandaag niet geoefend wordt. Geen hasjverkopers en ook geen riksja rijders die zich opdringen. Het is wel lekker eigenlijk.

Voor de rivier tussen de wijk Pattan en Kathmandu centrum drinken we wat bij een cafeetje. Vanwege de strike wordt er onderhoud gepleegd. Ze zijn wel open, maar beperkt en ik moet plassen en jaag de schilderaar weg van het toilet. Hij vernieuwd het hok met een nieuw laagje verf, wat betekend met de kwast over het huidige verf heen jakkeren. Het ziet er niet uit, maar goed.

De rivier stinkt gigantisch. Alle afval komt hier uit waarschijnlijk en de rivier is helemaal zwart. Waarschijnlijk komt deze uit in de heilige rivier, waarin de mensen worden verwerkt die zijn gecremeerd. Het is niet te harden boven de brug. De rivier ter grootte van de schipbeek, alleen verspreid over een groter oppervlak is afgeladen met rotzooi, zwart water en troep. In het midden liggen twee half verweerde dode honden en een half weggevreten kat. Alles ligt in de rivier en ernaast is een fruitmarkt. Het is lastig te omschrijven hoe iets ruikt, maar zeg een ouderwetse afvalberg van fruit gemixt met lijkenluchten. Misschien is dat de beste benadering.

In Pattan gaan we naar de dierentuin. Voor mij is het erg lang geleden dat ik in een dierentuin ben geweest. Bij aankomst begint het te regenen en af en toe moeten we schuilen. De dieren zijn goed doorvoed, alleen zijn de leefruimtes maar beperkt voor de dieren. Ik blijf het doodzonde vinden om dieren te zien in deze omgevingen. We zien tijgers, beren, apen, gazellen, slangen, herten, (roof)vogels, nijlpaarden en neushoorns. En nog veel meer.

In Durbar Square kijken we naar de tempels en het bijbehorende plein. We worden aangesproken door kinderen die slim gebruik maken van de toeristen om een zakcentje te verdienen. Pattan is een oud deel van de stad, die oorspronkelijk buiten Kathmandu viel. Nu is deze compleet opgeslokt, maar ze hebben wel hun eigen Durbar square. Een samenscholing van tempels. Een van de tempels heeft erotische plaatjes die ik maar al te graag op de gevoelige plaat vast leg.

In de gouden tempel bekijken we een tempel van binnen. Al de tierelantijnen en verwerkt zaken zijn gaaf om te zien, ook al ben ik moe en wordt het tijd om naar huis te gaan. Het is zeker de moeite om naar Pattan te lopen. Het was een fijne wandeling. Alleen moet ik me eigenlijk wat meer verdiepen nog in de oorsprong van deze objecten. Ach het zal ook wel. Hoef ook niet alles te weten.

We lopen weer terug naar Thamel. In de binnenstad van Thamel is veel meer publiek. Alles was gesloten bij vertrek, maar de stad lijkt weer ontwakend te zijn. De hoge toren die we eerder in de buurt van de garage zagen is opgekalefaterd en de stad ingetrokken en opgesierd met lampjes en gekkigheid. Blijkbaar voor een festival.

We eten weer bij de brasserie waar we die ochtend ook hebben ontbeten. Ook de Duister Dirk is mee. Zijn vriendin en Isabel zijn nog ziek op bed. Die hebben een trip moeten laten schieten, omdat ze ziek op bed lagen. Hij is een rustige ICT’er en het is grappig hoe die Duitse accentjes werken. We sluiten af in Full Moon met een koffie. We hadden geld over, want die Nepalese mannen kunnen nog 1 + 1 optellen en daarnaast typen ze nog verkeerd op een calculator ook. De koffie is gratis vanavond.

Aan het einde van de avond duik ik met Herbert naar de hotelkamer om de begroting eens goed door te nemen. We spreken alle opties door die er zijn en maken wat keuzes. Het is bijna onhaalbare kaart om onze Landrover over te krijgen zonder extra middelen, maar het is voor ons geen optie om zonder 4 WD door Australië te rijden.

We moeten de reis inkorten en slaan op dit moment Indonesië en Nieuw Zeeland over en proberen als de motor het volhoudt in India om hier circa 6000 kilometer te genieten in 2 a 2,5 maand. Daarna kunnen we proberen Birma in te komen en daar wat te reizen. Komen we door Birma dan hebben we geluk en rijden we 2 maanden door Thailand en Maleisië. Lukt het niet dan gaat de landrover op de boot naar Nederland en gaan we 2 maanden door Thailand en Maleisië met de backpack. Mocht Birma teveel geld kosten, dan gaat dat ten koste van Thailand en Maleisië of we moeten Birma helemaal overslaan bij het begin.

In Australië gaan we dan een auto kopen en later verkopen. Dit mag maximaal een bepaald bedrag kosten en het resultaat mag niet meer zijn als zoveel maanden afbetalen aan de bank nadien. Het is haalbaar om 14 maanden weg te blijven en toch met een andere 4WD door Australië te komen. Dit is haalbaar zoals we er nu voorstaan, al betekend het dat we binnen bepaalde budgetten per land moeten gaan blijven nu. Er zit geen ruimte meer in.

De enige manier om misschien toch de eigen gebouwde landrover over te halen is als er een presentatie komt in de businessclub en daaruit een groot geldbedrag (4000 tot 5000 euro) komt, die de optie om de Landrover over te krijgen een goedkopere optie maakt. Individuele sponsering gaat onze Landrover niet meer over de oceaan krijgen naar Australië en bij deze optie blijft het een risico dat de douane onze landrover weigert, wat weggegooid geld zou betekenen.

Kortom we gaan nog steeds, maar in de 2 maanden in India zal veel bepaald worden. We moeten 2 landen skippen nu, maar kunnen toch 14 maanden reizen, al betekend dat ik hiervoor extra geldmiddelen van de bank nodig ben. Ik heb in ieder geval in beeld hoever ik wil gaan en wanneer het ophoudt voor me. Ik wil straks ook een goede tijd met Nancy en vrienden doorbrengen en niet weer een jaar elk dubbeltje moeten omdraaien. Die tijd is nu geweest. Het lijkt me een goede balans nu.