2006-04-03: Nepal: Een glinsterende gewassen landrover doet je goed!

We blijven flink liggen deze ochtend. Tenminste ik. Herbert moet met een brakke kop de auto ophalen bij de garage. De rekening was gisteren nog niet klaar en daarom heeft Herbert de Landrover maar laten staan. Morgen ga ik de visa ophalen en dan kunnen we woensdag vertrekken op een dag voor de staking. We gaan dan naar het Chitwan natuurpark met olifanten zwemmen.

Ik kom er pas uit om 11 uur als Herbert terug komt. Ik was al wel vroeg wakker, maar ben het bed weer ingedoken. Daarna nog even een uurtje verhalen gemaakt.

Als Herbert terugkomt lijkt alles weer koek en ei. De motor zit er weer in en alles werkt goed. De tik zit er nog wel in vertelt Herbert en dat ligt aan de dieselpomp die op de toeren van de motor meeloopt. OK, dat zal dan wel en als ik eruit ben start ik met het inpakken van de auto.

Rond kwart voor twee ben ik terug van een kwartier internet. Ik wou de laatste bestanden door sturen naar Mark. De tabellen van de landenoverzichten uitlijnen is het laatste wat moet gebeuren en dat heb ik onder elkaar gezet, alleen had het café geen USB verbinding. Herbert is inmiddels klaar met de laptop en heeft de foto’s verwerkt en rijden we naar de wasstraat voor de landrover. We willen alles even een keer weer goed wassen. De Landrover heeft even een goede wasbeurt nodig en nu de motor weer goed lijkt te zijn kunnen we alles in een keer afhandelen.

Het valt me direct op hoeveel kabaal de motor nog maakt. Het is nog een sterker geluid als voorheen toen we Nepal binnenreden en het zint me niet. Ik pols Herbert enkele malen en we blijven steken bij de dieselpomp. Dat moet de boosdoener zijn. Herbert zal deze morgen lostrekken bij de garage om het geluid te herleiden. Daarnaast zitten er nog geen extra rubbers in de motorklep om het gepiep te verhelpen en is de dieselslang nog niet vervangen. Ook de handrem moet nog worden afgesteld omdat deze opnieuw is vastgezet. Nog genoeg rest punten dus.

Bij de eerste wasstraat lijken ze siësta te hebben en willen ze niet onder de prijs van 450 Roepies de Landrover aannemen en besluiten we door te rijden naar de andere wasstraat die ik heb opgekregen. Hier gaat het wat soepeler. Ook al beginnen ze wederom over een prijs van 400 roepie. We besluiten zelf de binnenkant schoon te maken en gebruik te maken van hun luchtslang en middelen en dan kost het 300 Roepie als hun de buitenkant geheel reinigen.

We zijn een uur aan het poetsen en lopen alles weer even langs, inclusief de matten die we goed schoonspuiten. Als dan alle inboedel nog op straat staat mag de landrover op de wasstraat en wordt de landrover dit keer erg goed schoongemaakt. Zelfs de witte letters op de banden komen weer goed naar voren en zijn leesbaar als nooit tevoren. Alles wordt langsgelopen en als we totaal drie uur verder zijn kunnen we weer weg.

In de tussentijd heb ik mijn schoenen laten poetsen. Daar wordt je eng van hoe die nu glimmen. De beste man had een half uur lopen poetsen per schoen. Als je ze naast die van Herbert zet, zie je pas werkelijk hoe oud die schoenen zijn, grinnik. Ze hebben ook onderhoud nodig Herbert. Je moet ze verzorgen ! Ach ja, schouders omhoog en verder gaan weer. Een typische momentopname van communicatie tussen ons tweeën.

Voldaan met de schone blinkende Landrover, die startklaar is, sluiten we voorlopig de dag af. Ik kan morgen de visa ophalen en dan kunnen we gaan. In een internetcafe waar Herbert zijn vriendin Margreet digitaal misloopt, kom ik er achter dat de server weer is gehackt van de internetsite. Alweer. hoe kan dat toch! Waar is de nieuwerwetse beveiligingstechnologie en ik realiseer me dat ik midden in allerlei laatste wijzigingen zit en dat er een back up is van 1 april. Dat gaat me weer uren kosten om te herstellen. Ben ik nu eindelijk klaar en kan ik de vaandel compleet aan mark overdragen en dan gaat die server (of provider) weer vervelend doen. We zien morgen wel en teleurgesteld duik ik terug de stad in en vinden wat koopjes. We kopen wat blikjes ouderwetse Heineken en kopen een patatje oorlog. Hier zit een zaak die “Finger chips” verkoopt voor weinig en op het menu staat gewoon ouderwets een patatje oorlog.

Op de kamer zetten we de laptop aan en draaien de cd van “Pouffy Poup”, de band van de Zwitser Olivier. We hadden van hem een cd gekregen in Pakistan en die luisteren we nu voor het eerst. Verder komen er wat MP3-tjes langs van diverse artiesten en zijn de benen omhoog en is het sigaartje aan. Een ouderwets avondje bankhangen. Daar kan je het mee vergelijken.