2006-03-30: Nepal: Een maand reizen met Margreet is alweer voorbij

Ik wacht op Herbert en Margreet en ben niet de vlotste met uit bed komen. Ik verzeker me er even van hoe laat we weg gaan, maar al snel begrijp ik dat ze alleen weg willen naar het vliegveld. Begrijpelijk, maar ik vind het wel jammer. Ik had er gisteren uit voorzorg naar gevraagd, maar goed ze willen het samen doen. En gelijk hebben ze. Waarschijnlijk had ik het zelf ook zo gewild.

Er is weer een moment van afscheid. De tijd vliegt. We staan op 7 maanden reizen nu bijna en we moeten nog 7 maanden. Margreet en ook Nance hebben het erg lastig mee gehad dat het soms zo traag gaat en de afstand steeds maar verder wordt. Voor ons geld hetzelfde in zekere zin, maar dat nu even buiten beschouwing gelaten. Maar je ziet wel hoe relatief dat kan zijn en druk dat ook bij Margreet op het hart als ze weggaat. Met de kerst zijn we weer terug en geef iedereen een knuffel in Nederland. Je weet zelf wel wie ik bedoel. Rustig aan in Maleisië en ik zie je snel weer. En een maand samen reizen wordt afgesloten.

Het blijft raar hoe relatief reizen is en de tijd die je ervoor neemt. Het is zwaar op momenten als je het je realiseert dat 14 maanden lang is, maar kort als je realiseert wat je allemaal al hebt gedaan zo op reis met de Landrover. Ook nu deze maand is voorbij gevlogen. Ik vond het confronterend en jammer dat Nance er niet bij kon zijn. Het was te vroeg en ook dat daarnaast Masters of Darts niet doorging, waarvoor ik naar Nederland terug gekomen zou zijn in Februari / Maart ligt nu achter ons en was moeilijk voor ons beiden. Er zijn nu andere plannen. Nog betere plannen en nieuwe datum waar ik zo naar uitkijk.

Nu gaat Margreet alweer weg naar 1 altijd te korte maand in Nepal. Ik denk dat ik me een beetje teveel heb weggestopt in de computer. Wou er niet teveel aan denken en het koppel veel ruimte geven, wetende wat ik zelf graag zou willen in een gelijke situatie.

Dat is denk ik ook een onderdeel van reizen voor mij persoonlijk. Ik kan niet zonder doelen. Dat zit niet in mijn aard en zonder dat ik het zelf wist heb ik een nieuw doel gekregen de afgelopen maanden denk ik. Een stabiel leven opbouwen en niet teveel sores op de nek halen. Daar gaat het om. Genieten met een gouden randje. Een situatie dat je zelf creëert. De tijd is weg voordat je het weet.

Als dan toch iedereen weg is en ik mezelf niet gek wil maken, pak ik de laptop en ga aan de slag. Tijd om af te maken waar we aan begonnen zijn.

Na het afzetten van Margreet gaat Herbert aan de slag met de Landrover. Het wiel licht helemaal los nu en de remleiding is nagelopen. In het grote hotel naast de garage is de stoet met oldtimers aangekomen, die jaarlijks de zijde route rijdt. We zouden er goed tussen passen misschien, maar we zouden en teveel reparaties en onderhoud nodig zijn en teveel omgevingen en zaken niet zien.

Laat ons dan maar knutselend naar de andere kant van de wereld rijden. We komen er wel.

Gezamenlijk eten we wat en vandaag niet teveel sores. Van het laatste eigen geld van Herbert trakteert hij zich op een steak van 600 gram en zoeken we daarna “the gang” weer op.

Het blijven rare dagen, die dagen van afscheid!