2006-03-21: Nepal: Terug naar Pokhara

We zijn weer terug in Pokhara. Omstreeks 7.00 uur kwam iedereen uit bed. De matrassen waren echt te hard en ik ben ook flink verkouden geworden gisteren. Het lichaam ontspant weer en meteen is het raak. Met een T-shirt in de avond was het blijkbaar niet warm genoeg en ook de Raksi kon Alex en mij verder niet opwarmen.

Toen we wakker schoten in de dormitory, zat John al met al zijn koudzweren wakker in bed en liep ik even later al snel in mijn geweldige “thermosuite” naar buiten voor een bak koffie. Het zonnetje kwam al op en de hostess deed weer moeilijk zoals we al geleerd hadden van haar. Ze geeft allereerst de kleinste porties in de regio en als we om meervragen, krijg je een snauwende dame voor je neus. Akela !!!

Matt en Athena waren ook al aan het ontbijten en ik vergezelde ze maar even. Na het ontbijt duik ik de douche in en loop naar binnen nadat de Franse dame naar buiten komt. Er komt me een zoete geur van een vrouwenluchtje in de neusgaten. Das best lekker even tussendoor. Dat hebben we al lang niet meer geroken en bovendien steekt het zwaar af tegen de zwaar bezwete mannenlichamen, die na de nodige dagen wel een goede douche kunnen gebruiken!

Onderweg realiseerde ik me hoe gewoon de stiltes eigenlijk zijn. 2 mensen die elkaar door en door kennen en zwijgend naast elkaar kunnen zitten. Ik kan daar eigenlijk nooit tegen,maar het is menselijk. Overal om ons heen zie je het. En viel mij op bij de Fransen van gisteren.

Naar beneden lopende wordt het steeds mooier weer. Er komen wegen in zicht en er is veel locale bevolking. We zijn weer in bewoonde wereld. De fransen horen we juichen als ze voor ons beneden aankomen en achter ons zijn de bergtoppen in de wolken Een soort nevel. Dat is ons geluk geweest, die gekke regen. Normaal hoort het zo beneveld te zijn, maar ik heb toch maar even de mooiste plaatjes ooit geschoten tot nu en dat lopende tussen bloeiende rododendrons en prachtige uitzichten .

Als we met de taxi naar Pokhara rijden staat de tent nog overeind en worden we warm onthaald in het zomerzonnetje. Ik neem mijn intrek weer in ons huis en de kleren worden uitgezocht voor de was. Ik ga eerst weer wat doen. Mijn megabaard moet anders worden. Het ruim 6 cm haar werk ik bij topt een echte Goaty. Met bakkebaarden van de oren tot aan de geitensik loop ik nu door het leven. Daarnaast heb ik een mohikanenbaan over mijn kop laten zetten en de rest weg laten scheren. Tevens is er achter op mijn kop ABC zichtbaar wat ik erin heb laten zetten met een scheermes. Na een zit van ruim 2 uur en een kapper die zijn vak niet verstaat, loop ik totaal voor lul door de straten van Pokhara en ga naar binnen bij de Busy Bee, waar iedereen al is. Natuurlijk 5 minuten te laat voor een goede entree wordt alles bewonderd!
ABC, been there and done that!

We hebben een gezellige avond en bij een haardvuurtje drinken we na het redelijke eten een colaatje rum. Vanavond ga ik haar weer zien……, eindelijk!

Vanavond hoop ik ook een prachtig uitzicht te hebben. Dan kom ik mijn vriendin eindelijk weer tegen, zei het digitaal. Dat is een verrassing?! Sander een vriendin? Ja, het is echt waar en het is nog een toffert ook. Het hoge woord is eruit en het speelt al een wat langere tijd. Het is bijzonder, gaaf en ik zou niet zonder willen ook en ik zal jullie verder de details besparen. De goede lezer had het waarschijnlijk toch al wel begrepen. Ze heet Nancy en ik ben haar kort voor de reis tegen gekomen in de trein van Deventer naar Apeldoorn.

Om niets te forceren heb ik eerst Nance uit de verslagen gehouden. Eerst omdat het pril is en er veel gebeurt is in korte tijd. Later omdat het gewoon de tijd nog niet was. Nu zijn we over de helft van de reis en zijn er veel zaken al verandert. Het wordt tijd om van de openbaring en ons leven te genieten. Verder worden de verslagen nog een stukje realistischer door degene die zo belangrijk voor me is geworden een plaats te geven hierin en gewoon haar naam te kunnen noemen.

Nu nadat deze verhalen klaar waren hebben we lekker lopen debatteren wat te doen. Ik heb haar naam er weer uit gesleuteld en nu ook later er weer in gezet. Ik heb zelf iets van: “de wereld zal het weten ook, dat er zo’n mooie dame is in mijn leven.”, ook al realiseer ik me dat dit een onverwachts iets is en dat er ook verschillende reacties hierop zullen zijn. Ik zou Nance in een positie kunnen drukken, die ik niet zou willen, door deze openbaring. Het maakt niet meer uit. Het is vaak lastig om gescheiden te zijn voor zo’n lange periode, maar ik heb het er graag voor over om straks een goed leven te kunnen bouwen in Nederland met degene waar ik al zo lang naar op zoek was. Al heb ik er nog steeds moeite mee dat mijn dromen een ander zo kunnen beïnvloeden. Het staat gewoon buiten kijf. Het is gewoon een kanjer en we zijn erover uit. Anders had ik dit wel buiten mijn boekwerkje gehouden.

Vanavond kom ik Nancy weer tegen online hoop ik. We gaan eerst uit eten met het trekkersteam van de afgelopen weken en daarna duik ik rap het internetcafe in om haar zachte stem weer te horen. Ze zouden eens moeten weten hoe blij ik met haar ben. Al die mensen die vragen, wat mis je nu het meest? Wil je al weer terug naar Holland. Ja soms, maar vaak alleen om de reden om mijn geestelijke, emotionele en fysieke verlangens naar haar te bevredigen.

Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen punten in excel

Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen GPS tracks (exclusief Poonhill -3200 m)

Gelopen route. Plaatje gemaakt op opgeslagen tracks van GPS