2006-03-19: Nepal: Jinhu op 1780 meter

Ik heb supervast geslapen en was bijna te laat. Toch lachend en op tijd om daarna de goede pannenkoeken op te eten. Vandaag was de dag van wederom genieten, maar nu van lekkernijen. Omstreeks half negen zijn we vertrokken en het was een pittige dag. Mijn lichaam is aan het herstellen, maar krijgt de rust nog niet. De achillespees doet nog meer pijn en nu ook de bovenbeen spieren zijn flink verzuurd. Vandaag nog eerst even geklommen en daarna langzaam afgezakt. Het was een leuke tocht en ik heb weer flink alles in de zon laten bruinen. Mijn hoofd, armen en benen zijn nu echt flink rood geworden. Na Sinuwa moesten we eerst afdalen een paar honderd meter, waarna we flink door moesten klimmen naar Chhomrong. Het is grappig dat bij diverse tussenstops Margreet haar knieën insmeert met tantum en meld dat ze waarschijnlijk last van haar knieën gaat krijgen van die afdalingen om daarna als een speer te gaan lopen en meters vooruit loopt in een hoog tempo naar beneden. Ik kan dat niet goed rijmen, maar vind het wel grappig. We zien wel in Pokhara hoe de knieën zijn van haar.

Ik smeer mijn achillespees ook in met dat tantum. Het werkt wel goed. Het werkt schijnbaar bij overbelaste spieren en dat heb ik en smeer dan ook vrolijk weg tijdens de loop tochten. Ik probeer in een tempo met gelijke krachten de pees te belasten. Als ik bij Paul Krechting en de zijnen in het sporthonk van Schalkhaar zou binnenkomen, mocht ik waarschijnlijk niets meer doen vanaf nu. Ik zag het affiche in de goal. Wordt tijd dat de handballers zich gaan melden, maar geld dat ook voor trekkers door de bergen. Het is wel ver lopen naar het massage uurtje in Schalkhaar!

In Chhomrong is een groothandel die alle lodges boven Chhomrong voorziet van middelen en ik vergrijp me aan een snickers. Eindelijk wint de chocola en ik twijfel over een biertje. Vanavond zitten we in de hotspring en dan is een pilsje wel lekker. Ik koop maar er een en stop hem diep weg zodat deze een beetje koel blijft.

Margreet maakt verder ook al haar laatste geld op en de 20 euro gaat gewisseld worden. Ik heb nog 500 roepies over en had het gered als het moet, maar het hoeft niet meer, dus we gaan weer wat genieten. We zijn bijna thuis. Vanaf nu weer sandwiches en goede maaltijden. In Chhomrong halen we de spullen op en helaas voor de eigenaren gaan we er niet eten. John is al verder gelopen naar zijn lodge en we willen gezamenlijk eten. Hij denkt hier zijn Leatherman’s knife te hebben laten liggen, maar dat blijkt later niet waar. Hij heeft wat mensen betiteld als dieven en nu is het toch anders. We eten weer op de plek waar we op de heenweg ook een lekker broodje hebben gegeten en zitten met de bakkus weer vol in de zon en een uitzicht op de fish tail.

Ook de Canadezen en de brit / Australische zijn hier aan het eten en spreken af voor later in Jinhu. Het eten laat even op zich wachten, maar als de Coca Cola (eindelijk) weer op is dan liggen Herbert en Margreet onder de tafel na wat gesprekken met wat Israëliërs. De hele tocht liggen ze in een deuk vanwege wat omstandigheden en tijdens de grote klim en afdaling lopen Alex, John en ik alvast vooruit om naar het juiste hotel “Namaste” te lopen.

We zitten net als het begint te regenen en we moeten de hotspring even uitstellen tot later. Tot half zeven wachten we tot dat de regen wat ophoudt en Herbert en Margreet weer wakker zijn geworden. Rond 7 uur komen John, Alex en ik aan bij de hotspring, waar de anderen allemaal alweer van terug zijn gekomen. Er zitten nog twee Nepalesen te badderen en als de nacht langzaam invalt, verdwijnen ze uit ons blikveld.

Dan wordt het “spookie”. De weg naar het hotel is een afdaling van 20 minuten door een jungle. De weg leid dwars door jungle naar een rivier beneden waar drie heet water bronnen zijn. De heetste is het lekkerste en we kleden ons uit om in de boxershort eens een beetje los te weken.

Ik trek het biertje los en mijn tintelende huid weekt los. De sigaar werkt ontspannend. Ik kreeg deze eerst niet aan met het geleende vuurtje en een van de Nepalesen was zo vriendelijk deze voor me aan te steken, voordat deze wegging. Na 10 minuten valt het donker in. Boven ons zit een groot grijs wolkendek en af en toe is het een ster die je tussendoor ziet. Totaal niet licht dus. In het schemer donker duiken we nog eens in het koude water van de rivier om een goede plons te maken in de heetwater bron weer en het lichaam tintelt weer een eind verder.

Dan uit het niets staat er iemand met een redelijke led lamp naar ons te schijnen. Dat zijn de voorgangers beredeneren we. We houden onze kleren nauwlettend in de gaten, want anders krijgen we het koud als we naar boven lopen zonder enige vorm van beschutting. Ze liggen ongeveer 30 meter verder en we zien daar niets want het is gewoon te donker.

Als het biertje op is en de sigaar opgegaan in as zitten we nog wat te dollen in het perfect warme water. Dit is het eerste bad in maanden. Maar dan gebeurt het. John zegt:”Hey Guys, check that out across the river! That’s strange”. Midden in deze jungle waar geen licht schijnt staan in een keer 2 groen ogen ons aan te kijken. Het zijn flitsen, niet blijvend brandende lampen of schitteringen. Het is er niet een !!! Het zijn er tientallen over de volledige breedte van het bos. Het bos kijkt ons aan en in compleet donker schiet de schrik erin. We realiseren dat we in het midden van een jungle zitten en dat het misschien beter is te gaan en drie kerels kijken elkaar nogal vreemd aan.

Ik besef me dat het waarschijnlijk apen zijn, alleen je hebt licht nodig om ogen te laten schitteren en dat is er niet. En in een volstrekt donkere omgeving staan tientallen felgroene ogen je aan te kijken. We lopen langzaam naar de kleren en trekken deze weer aan om daarna flink door te lopen. John meld nog even om Alex op te schrikken dat zijn gids zei dat er tijgers zitten in de regio. Ik moet wel lachen en Alex zegt angstvallig niet zo veel heb ik de indruk. Ik wil me niet gekker laten maken als de situatie al is.

Als ik onderweg ook nog de eerste vuurvlieg in mijn leven zie langskomen stop ik even om de vergelijking te trekken met de ogen van net, maar al snel wordt ik in de rug gepord door twee jongens die naar huis toe willen. De oogjes van net waren er continue twee op een gelijke afstand en een vuurvlieg is een enkel helder punt en besef me dat dit het niet kan zijn. Ik loop voorop met mijn hoofdlampje, maar deze is te zwak en ik loop verkeerd, waarna John voorop loopt met zijn 10.000 candela lampje. Hij heeft zoals gebruikelijk het tempo er goed in, alleen als er op korte afstand ook nog een huilgeluid uit de bossen komt, is de maatvol voor de gasten. John begint ongeveer te rennen en Alex gaat er hard achteraan. Ik loop in een versnelde pas erachter aan en kom wat later boven aan. Na ruim 20 minuten naar boven stampen, zweet ik nog harder als in een volle zon van het tempo de berg op en ik stap meteen onder de douche. Dit was echt een verhaal realiseer ik me! Kicken!

Als ik onder de douche wegkom wachten John en Alex op me. Ik moet het verhaal vertellen en we hebben 10 aandachtige luisteraars om me heen. Het was gewoon zo bizar, die oogjes die uit het niets op tientallen plaatsen je aankijken. Dat hebben we nog nooit meegemaakt.

Na een flinke lachpartij achteraf scharen we ons om de tafel om het verhaal af te maken, maar ik weet dat ik die oogjes nooit meer vergeet en waarschijnlijk waren het simpelweg wat apen die aan het kijken waren wat die maffe mensen aan het doen waren. Een heerlijk bord macaroni maakte het verhaal goed af.

John wil morgen de wegen laten scheiden van ons. Hij wil nog wat dagen langer blijven in de bergen en niet meteen terug. Een ander iets dat er een staking is in Nepal gedurende meerdere dagen. Er waren 3 taxi’s ontploft door aanslagen van Maoïsten. Dat is een serieus probleem en we moeten afwachten of de staking weer over is. Het gaat ook dit keer niet om ons, maar er is een redelijke kans dat we moeten lopen naar Pokhara straks. Ik wil dat risico niet lopen. Maar misschien valt het allemaal wel mee.

We gaan overmorgen eerst maar eens naar Pokhara.

Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen punten in excel

Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen GPS tracks (exclusief Poonhill -3200 m)

Gelopen route. Plaatje gemaakt op opgeslagen tracks van GPS