2006-03-10: Nepal: Bijkomen van steaks en groenten

Wat slaapt zo’n tent toch lekker weg. Het is mijn huis tegenwoordig en zo voel ik me er ook eigenlijk. Niets liever dan mijn eigen bed, Haha! Voorlopig dan tenminste. Het zonnetje schijnt in de tent en de vogeltjes fluiten en als ik een koffie bestel bij de jonge rustige ober dan wordt het op de eerste etage van de landrover afgeleverd. De koffie is vers en komt rechtsreeks uit de tuin van het hotel. Vers van de pers.

Ik heb besloten bij de auto te blijven en een eind weg te luieren. Ik moet de rugzak nog voorbereiden en alle spullen langslopen. Er zijn wat zaken die gewassen moeten worden en die leveren we af bij het hotel. Het moet morgen wel droog en dat moet lukken met dit weer wordt ons op het hart gedrukt.

Echter als Herbert en Margreet de pleiterik zijn en ik net ben begonnen komt er een meisje met de fiets binnenlopen en ze kijkt ons aan en zegt:”Zijn jullie helemaal met de auto……, geweldig.” Ja we zijn helemaal met de auto en ik heb een leuk gesprek met haar. We hebben het even over vriendjes en vriendinnetjes en misschien kon ik haar slechte ervaringen met vriendjes op afstand een beetje omturnen. Ze bestaan namelijk echt en de rest moet ze zelf maar invullen. Ze is voor een paar maanden in India geweest en nu blijft ze hier voor een paar weken om uiteindelijk een trektocht te maken, net zoals wij dat gaan doen morgen.

Ondertussen komt die vervelende jonge Nepalees weer langs het hek lopen. “Wanna have hasjjjjjjjjjj?” en ik zeg dat ik wil dat hij opzout met zijn hasj. Zijn reactie is heftig. Don’t play games mister.
”I can play them to” en negerend gaan we verder met praten. Wat een eikels soms.

Als ik klaar ben en onze kleine gids Purna langs is geweest om de trek door te spreken, bekijken we even hoeveel geld we nodig zijn om de bergen door te komen en spreken af dat er nog wat bijkomt. Ik ga de laatste spullen zelf halen, duik het internet nog even op en maak me op voor wat eten. Het weer is omgeslagen en het weer geeft de doorslag waar ik een maaltijd haal. Als ik bij het Himalaya steakhouse ben, knapt de hemel los en komt er een bak water naar beneden, waar zelfs de Noordzee niet mee gevuld kan worden.

Als laatste laad ik alle batterijen op en denken we klaar te zijn voor morgen. De trektocht gaat beginnen en Sander met een rugzak op. Ben benieuwd wat het gaat worden de aankomende 2 weken. Ik ben blij dat ik nog even gesproken heb met Nederland. Het zal wel weer even doorzetten worden.