2006-03-08: Nepal: Te gast bij de Lama en zijn boeddhistische vrienden

Beneden heb ik de laptop maar weer gepakt na en goede lange douche. De sigaar en zijn vriend alcohol heeft voor een avond zijn werk gedaan en ik heb er even genoeg van gehad. Moet je niet teveel van hebben van dat spul. Vandaag gaan we naar de ex schoonouders van Margreet of hoe je ze ook wil noemen. We gaan naar de ouders van een ex vriend van haar uit Nepal. Daar hebben ze nog steeds goed contact mee en ook haar ouders zijn er een tijd geleden geweest. Van de week zaten ze al in de lobby van hotel Acme en daar had ik al kennis met ze gemaakt. Er wordt geen engels gepraat, maar goed. We zullen zien wat er vandaag weer gebeurt.

Aan de telefoon hoor ik Margreet praten met iemand anders in het engels. Blijkbaar was ze een beetje boos geweest gisteren dat we spoorloos waren. Ik bedenk me nog dat Herbert dat maar moet oplossen, als het al een probleem is. Mijn naam is haas en wist niet dat ik me ergens moest melden, dus het zal allemaal wel meevallen en grinnikend op de achtergrond hoor ik het gesprek half aan en ik kan het ook niet ontwijken. Blijkbaar moet ik het horen anders had ze wel ergens anders het gesprek gevoerd.

Ik typ de hele dag verder om omstreeks 2 uur klaar te zijn. Dan gaan we naar de ouders van Soenam, zoals die jongen heet. Blijkbaar woont deze nu in Duitsland en is Margreet het enige contact met zijn familie sinds tijden. Met een Taxi gaan we naar de monkey tempel, waar deze mensen wonen. Voor deze monkey tempel, die bovenop een bult staat, staat een grote 20 meter hoge Boeddha en daarnaast worden er nog twee gebouwd. Aan de ander kant moeten we de berg op en aangezien Margreet geen contact heeft gehad via de telefoon, besluiten we te gaan zoeken.

Bergje op en bergje af lopen we van links naar rechts. Als we voor mijn gevoel drie keer rond de “kerk” zijn gelopen, staan er in een keer 2 monniken naar ons te wuiven. Ze waren naar ons op zoek en zonder probleem lopen we naar het oranje huis, die blijkbaar een andere kleur heeft als grijs, Margreet. De ontvangst is in de ruimte waar een grote kast staat en waar de vader van deze Soenam, een boeddhistische Lama, in een hoek zit rondjes te draaien met zijn toverstok. Het is een houten stok met hierboven een metalen frame waar in het midden een ander metalen deel ronddraait. Hieraan hangen bolletjes metaal of iets dergelijks en met een linksdraaiende beweging worden er gedurende al de uren rondjes gedraaid met zijn toverstaf.

Ze hebben me het wel proberen uit te leggen, maar ik ben een beetje cultuur moe. Heb nu maanden allerlei vragen gesteld en dingen geleerd, maar nu wil ik alleen de site af hebben en de rest kan me enigszins gestolen worden. Al vind ik de ontmoeting met de boeddhisten wel interessant genoeg. Alleen de details gaan een beetje langs me heen. Het zijn teveel rituelen en gebruiken op dit moment en ik heb besloten me alleen bezig te houden met de trektocht naar de bergen en de website..

Ik zit in de hoek en na de cola, thee, juice en andere koekjes en lekkernijen krijgen we Momo’s. Het schijnt dat er al wat familieleden en bekenden ziek zijn geworden van deze lekkernijen hier. Als we twee van het bord hebben gegeten is het genoeg, maar krijgen we nog meer. Momo’s zijn groenten en vlees in een halve maanachtige verpakking van deegachtig spul. Ze smaken op zich prima, maar ik ben er voorlopig van genezen. Naast ons zitten twee studenten van de lama. Een ervan spreekt goed engels en licht alles een beetje toe en vertaalt alles. Het gesprek gaat over Soenam en wat er allemaal meegenomen moet worden naar hem door Margreet. Ook al zegt Margreet nog dat ze niets mee kan nemen, toch blijkt ook vandaag weer dat ze gewoon ladingen vol vlees, vruchten en ander materiaal meekrijgt voor hun verloren zoon.

Herbert laat het allemaal gaan. De nieuwe vriend van hun ex schoondochter (?!) krijgt veel aandacht, alleen Herbert heeft er niet veel mee. Het is meer de situatie die hem vreemd is lijkt me. Ik vind het wel leuk om hier te zijn. Af en toe staat de Lama op en geeft ons eerst geluksbolletjes die we opmoeten eten en waarvan we een deel moeten bewaren in een zakje. Het etui om mijn nek met hierin wat bijzondere dingen die me aan thuis laten denken wordt nu ook gevuld met deze twee verschillende soorten bolletjes. Verder krijgen we een foto van de nieuwe Dalai Lama en in een derde of vierde tour krijgen we een zijde sjaal om onze nek gehangen als we weg gaan. Verder zegt de man niets. Erg bijzonder om te zien. Ik denk dat het voor ons een gelukje was dat we deze kant te zien krijgen van het boeddhisme en nu zit je hier met een mediterende vage man in een ruimte.

Tussendoor bekijken we nog wat foto’s en zie ik de doofstomme dochter rond me heen lopen, die alle lekkernijen heeft voorbereid samen met de hulp in huis of vriendin van de familie. De band is me onduidelijk. We maken wat foto’s en nemen daarna afscheid van het stel.

De vriendelijk monnik, die in de gelijke rode kleding loopt als de andere monniken, neemt ons mee naar de tempel. Hier moet je een linkstrekkende beweging maken om het geloof te respecteren. Er zijn allerlei versieringen op de ophogingen en tot in detail uitgewerkte muurschilderingen. Heel erg gaaf om te zien allemaal. Zo precies gemaakt. Tussendoor zie je de verschijningen van de god die het Boeddhistische geloof kenmerkt.

Op de kamer van de monnik zien we wat foto’s van de monnik en de plaatsen waar hij is geweest. Als de avond valt is het genoeg geweest. Tijd om terug te keren en door de vrolijke lachebek van een moeder, worden we in de taxi gepropt. Margreet zal later terug keren om wat zaken op te halen voor de grote onbekende Soenam.