2006-01-27: Pakistan: Verlangens naar Nederland

Olivier komt onze kamer op om te vragen of Herbert hem wil helpen met de bus. Deze wil niet starten namelijk en hij moet snel naar de ambassade van India waar ze hun visa willen regelen. Er gaat iets niet goed en uiteindelijk pakt Olivier de taxi om later deze dag nog naar de motor te kijken. Rond 12 uur halen we zelf de Nepalese visa op, die we zonder probleem op kunnen halen. De folders steken we in onze zak zodat we een beetje in kunnen lezen en maken ons op voor een lange vervelende dag rijden door Islamabad.

Allereerste willen we de visa verlengen voor Pakistan. Natuurlijk komen we ruim een kwartier te laat en staan de mensen op het punt te vertrekken. Als we wat doorvragen blijkt dat het proces 5 dagen in beslag neemt en dat het gratis is. Natuurlijk bevalt het laatste ons uitermate goed, maar ik twijfel direct of niet beter naar Gilgit kunnen gaan en het daar kunnen verlengen zonder al teveel problemen. Balend gaan we verder om op zoek te gaan naar East West Infinity. Dit bedrijf is gehuisvest ergens in Islamabad en zou ons een nieuwe kabel moeten kunnen geven voor de GPS.

Het is een drama met de kabel. De zwakke verbinding levert continue ellende op en dan valt de GPS weer uit. Er wordt dan geen data opgeslagen, waardoor je het zelf kan gaan invoeren. Iets wat ik stringent bijhoud. We zoeken 2 uur naar het bedrijf, bellen erheen, vragen ze om de coördinaten door te sturen en dan blijkt achteraf dat ik ze met mijn eigen sim heb gebeld. Dat was dus een duur gesprek en het sms je met coördinaten komt pas later binnen als ik de andere sim erin druk. Een domme fout en helaas zijn we al weer lang en breed op de terug weg als ik erachter kom. Helaas pindakaas. We proberen het wel in Lahore. We zijn moe en ik ben moe van de Pakistaner die ja zeggen , terwijl ze het niet weten. Bij de tachtigste verwijzing maken we rechtsomkeert. Op de terugweg bij Jinah supermarkt maken we een noodoplossing voor de GPS bij een lokale elektra boer. Met een simkaartje maken we een passende oplossing en plakken alles af met tape. Terwijl ik bezig ben om de GPS te monteren en te testen komen de Zwitsers ons bezoeken samen met de jongens uit Islamabad. Ze hebben ons zien staan. Als ze eraan lopen hebben ze tassen vol bij zich. Ze hebben domweg de hele winkel leeg gekocht die ik ze heb aangegeven gisteren. De uitverkoop is goed aangeslagen blijkbaar.

Herbert is inmiddels een USB stick rijker en we hebben de nodige extra kaarten van India en Pakistan gekocht. Op de terugweg zitten de Zwitsers bij ons in de auto. Vanavond zullen de Zwitsers en Herbert met de jongens mee gaan op stap in Islamabad. Ik blijf thuis, want heb andere plannen. De jongens vragen me nog een keer voor de zekerheid of ik wat tegen ze heb, maar gelukkig kan ik ze melden dat het geheel niet aan de orde is. Voordat ze allemaal gezamenlijk vertrekken gaan Herbert en Olivier aan de slag met de bus van de Zwitsers. Deze heeft waarschijnlijk lucht in de leidingen en deze start daardoor niet fatsoenlijk. Pardoes breken ze wat af, wat gerepareerd moet worden, waardoor ze morgen verder moeten.

Ik ben toe aan ouderwetse fantastische gesprekken met Nederland. Gedurende 1,5 uur heb ik het beste gesprek van de laatste weken zo niet maanden gehad met het thuisfront. Had zelfs de buurvrouw nog even aan de lijn. Het is lekker om je weer even te uiten en bij te praten, zoals het thuis zo makkelijk en normaal is. Het geeft wat lucht en vooral is het goed om bij te praten met de mensen die je wil spreken. Lang leve de telecommunicatie, het vak wat ik bewust naast me neer heb gelegd heb op de hogeschool Enschede. Ik kan er nog zo veel meer over zeggen….

Herbert komt uiteindelijk laat thuis in de nacht en heeft de nodige wilde verhalen over de avond uit. Ik ben eigenlijk vergeten wat ze hebben uitgespookt. Er wordt geen woord meer gerept over de voorgaande dagen en daar laten we het maar bij. Ik ben een ervaring rijker en weet weer wat beter hoe de verhoudingen liggen. Time to move on!