2006-01-15: Pakistan: Rondstruinen met Egg head in de bazaar van Quetta

Vandaag gaan we Quetta bekijken na een aantal dagen niet veel te hebben gedaan. Nederland is gerustgesteld en we kunnen weer verder met onze reis lijkt het zo onderhand. Vandaag hadden we afgesproken met onze gastheer van een aantal dagen terug. Hij zou ons de Russische bazaar laten zien, waar we alles konden krijgen in zijn beleving, want Quetta is het centrum van de vele smokkelwaar tussen Afghanistan, Iran en Pakistan. Herbert hoopt een digitale camera te kunnen kopen voor weinig en ik zou graag een externe harde schijf voor de laptop meenemen. Ze zijn nu erg klein en makkelijk op te bergen. De Zwitsers hopen meer geluk te hebben met de laptop en misschien vinden ze hier een mooi exemplaar.

Herbert lijkt weer te zijn opgeknapt en na een ontbijtje zijn we klaar om te gaan. Buiten ontmoeten we de zanger en de Pakistaanse zakenman uit Karachi, die gisteren een feestje hadden. Ze nodigen ons direct uit in Karachi, want als je Karachi niet gezien hebt dan heb je niet heel Pakistan gezien. We kunnen slapen in het hotel voor een nacht of 3 zonder betaling en de man staat erop. Hij is importeur van motoren en heeft een grote zonnebril op. De zanger is zijn assistent. Blijkbaar zijn Olivier en Sarah gisteren ook op het feestje geweest, want ze kennen elkaar inmiddels al aardig. Olivier betekent “Olivia Sukria” volgens de Pakistaner, wat betekent “Olivia bedankt” in het Urdu en spontaan koopt Olivier een doosje van deze reclame uiting voor een zalfje in de naastliggende winkel. Als de manager uit Karachi dit door heeft, begint hij uit te vallen naar zijn assistent. “Wat doe je nu”, roept hij en geeft direct het bedrag terug aan Olivier. Een typisch kenmerk van de Pakistaner, want we zijn immers te gast en we mogen niet betalen in dit land.

De bazaar sluit rond 13.00 uur en kort na eenen lopen we een kapper binnen. Herbert gaat eraan geloven vandaag, alles gaat eraf. Hij heeft besloten om een kale kop uit te proberen en ons zijn litteken te laten zien, die hij heeft verborgen onder de haren. Zijn haar is redelijk stug en als ze de tondeuse erin willen zetten, halen ze spontaan een nieuwe, vanwege de stugheid van het haar. Na 20 minuten ontluisterend gezoem komt de hanenkam van dauwpop weer naar voren. Twee jaar terug hebben we 2 gekke mutsen gekocht, waarvan Herbert een kale kop had met gele hanenkam. Nu was het alleen werkelijk een feit. Zijn litteken is niet echt een probleem en valt niet echt op en eigenlijk staat het best wel, al zal hij moeten leven met de bijnaam “Egg head” vanaf nu.

Na deze vertoning bij de kapper trekt de regen aan en lopen we een bazaar binnen waar de nodige stoffen worden verkocht zoals zijde en katoen. Sarah gaat helemaal los en wij lopen al snel door naar de andere kant van de bazaar. Als ik een foto wil maken zegt een verkoper dat aan de overkant een broer staat van “bin laden” en helaas weigert de marktkoopman met lange baard met me op de foto te gaan. Misschien is het echt een broer van deze terrorist. We drinken een bak thee en kopen wat bananen voor de maag van Herbert. Als we in de bazaar lopen zien we alle verzamelde schapenhuiden in de modder liggen. Het regent nog steeds en in het steegje stinkt het gigantisch.

We lopen al snel naar het hotelrond tweeën, want onze gastheer Mustac komt ons ophalen tussen 2 en 3 uur. Herbert heeft vanochtend gebeld en deze afspraak gemaakt. Al een paar dagen eerder, een dag na het bezoek bij de gastvrije mensen, zijn ze niet komen opdagen, nadat ze ons zouden ophalen om 11 uur. Helaas moest men bidden op deze heilige dag en waren ze niet in staat om ons op te halen en de afspraken na te komen. Als we om kwart over twee aankomen, blijkt Mustac al te zijn geweest en komt hij niet meer terug tussen 2 en 3. Blijkbaar de logica van een Pakistaner. Als Sarah terugkomt is ze helemaal verontwaardigt. Zoals ik al vaker heb omschreven is haar logica vaker op eigengereidheid gebaseerd en “vergeet” ze dat ze zelf ook ruim driekwartier te laat is voor de afspraak. We zeggen er maar niet over. Ik had toch al niet al teveel zin in de afspraak.

Op onze kamer schuiven ook de twee software engineer’s aan die gisteravond met de Zwitsers op de kamer van de zanger waren. 2 vlotte jongens van 24 in normale jeans halen thee voor ons en dit drinken we gezamenlijk op. Olivier loopt in de tussentijd weg, omdat ik denk dat hij de technische gesprekken even niets aan vind. De jongens zijn bij een bedrijf aan het werk als teamleider. Dit bedrijf maakt database structuren voor Relatie management Systemen en zijn volgens henzelf gelijkwaardig aan Oracle en SQL databases. Het bedrijf is de afgelopen twee jaar van 4 naar 60 mensen gegroeid en ze vertellen ronduit over de systemen. Ze vragen ook nog even of het niet mogelijk is om in de toekomst wat te doen met Nederland, maar dat zal niet gaan ben ik bang. Het netwerken is even mislukt.

Gezamenlijk gaan we nu met zijn allen naar de Russische markt waar Mustac ons heen zou nemen. We gaan nu met hen, maar helaas is de markt niet meer als een markt met tweede hands spullen en verouderde elektronische apparatuur. Het enige wat we kopen is een rekenmachine en daar blijft het bij. Laptops zijn oud, dik en moeten veel geld kosten. Camera’s zijn er niet te vinden en over harde schijven begin ik maar niet eens.

Verderop halen we een bananen shake en lekker zoete snoepjes. Natuurlijk wordt alles betaald door de Pakistaner, want we zijn immers te gast. Na een bak thee bij het driesterren hotel Serena, welke ook weer door de Pakistaner worden betaald, gaan we door de regen naar de chinees. Het restaurant Café China is weer open en de maaltijd smaakt ons heerlijk. In de tussentijd komt er een jonge meid aanlopen van 15 zonder hoofddoek en met een behoorlijke attitude vraagt ze of we mee willen naar hun huis. Enigszins verrast door het feit dat ze je gewoon aan tafel komen vragen om langs te komen, nadat ze je het restaurant in hebben zien komen, maakt Sarah een afspraak voor morgen met de moeder en de jonge meid.

Het gesprek gaat verder over een van de jongens. Hij heeft een meisje via internet leren kennen en nu in het geheim ontmoet hij haar. Normaal is het niet de weg en de dame moet een aantal malen uit huis sluipen om hem te kunnen zien op vooraf afgesproken plaatsen. Ze kennen elkaar nu 4 jaar en dit is de eerste keer dat ze elkaar hebben ontmoet. Hij zit samen met zijn vriend, die mee is gegaan om hem te helpen, in hetzelfde hotel als ons, plannen te beramen om zijn toekomst invulling te geven.

Volgens de Pakistaanse regels mogen een man en een vrouw elkaar niet ontmoeten. De man moet aan zijn ouders vragen of hij mag trouwen met de vrouw, waarbij de ouders met elkaar moeten afstemmen of dit een goede optie is. De mensen waar het om gaat worden hierin niet gekend bijna en het hangt af van de ouders in hoeverre ze naar de kinderen luisteren. In ieder geval wordt morgen de laatste dag dat ze elkaar zien, waarna de ouders van hem contact op gaan nemen met de ouders van haar, zodat ze kunnen trouwen. Olivier bied spontaan aan om hen samen rond te rijden en een geheim plekje in de bus te geven, maar daar moeten ze nog even over denken.

Natuurlijk mogen we het eten niet betalen en de 20 euro aan roepies worden door de Pakistaner betaald. Er is geen haar op hun hoofd die eraan denkt dat het anders zal gaan, ondanks dat we hen op het hart hebben gedrukt dat wij willen betalen. Helaas lukt het niet. De goedhartigheid van Pakistaner is ongekend soms.

Snel vluchten we naar het internetcafe, waar misschien de webmaster en wat anderen online zullen komen. Het wordt kwart voor 1 als we besluiten om naar huis te gaan na 3 stroomonderbrekingen. Natuurlijk valt de verbinding eruit als we midden in een leuk gesprek zitten, maar goed. We kunnen weer verder.

Buiten is alles onderstroomt met water na 2 dagen regen. Overal is het donker vanwege de laatste stroom onderbreking en het is een luguber straatbeeld. We moeten de bewaker weer wakker maken als hij niet wakker wordt van de deurbel, die het niet doet. We lopen via de parkeergarage naar binnen en de man schrikt op als we binnenkomen lopen via de achterdeur.

De tv doet het niet en de verwarming is al uit. Tijd om te gaan slapen.