2006-01-01: Iran: Wat doe je met 25 graden aan de zee ?

Ondanks ons late avondje met de viering van het nieuwe jaar ben ik er al vroeg uit en ga op zoek naar een in toilet. Mijn darmen blijven bezig en de gezonde eetlust voor koekjes en andere lekkernijen helpen niet echt mee. Ik krijg nog dagelijks pilletjes van mijn Zwitserse doktor, maar het mag niet baten. Bij de eerste moskee vang ik bot en helpt een Iranees me met het vragen naar een geschikte locatie voor mijn ochtendsappen. Als de tweede moskee ook weigert, waar ik raar van sta te kijken, wordt me de weg gewezen naar het hospitaal, waar ik in het achterste kamertje voor een groep dames de wc kan betreden. Als het klusje is geklaard loop ik langzaam terug en de man wil duidelijk graag snel naar buiten. In de kamers staat allemaal apparatuur waar je niet graag onder wil liggen. Het is duidelijk oud en ik heb mijn twijfels bij de hygiëne. Eenmaal terug bij de auto pak ik de USB stick mee die ik van Stef de Boer (collega Honeywell) heb gekregen. Het is een verdomd handig ding en helpt me reuze veel. Alle bestanden die klaar zijn lees ik in op de stick en up-load ze dan naar de webmaster of naar de mensen waar ik het heen wil sturen. In het internetcafé begin ik met uploaden en ik kan bijna alle mail beantwoorden als mij tussendoor in een keer weer een naar gevoel in de maag komt opdoemen. De krampen geven een boodschap en met samengeknepen billen maak ik de laatste mail af en vlucht weer naar het hospitaal. De man van het internetcafé probeert me dubbele tarieven te berekenen en ik reken het allemaal nog even na voor hem en krijg zonder aarzeling het resterende geld terug. Mooie grappenmaker. Een man in nood belazeren !

Als ik terug loop bedenk ik me dat het niet echt verstandig is om door een hospitaal te gaan lopen. Als er ergens ziektes zijn is het hier en knoop het tussen de oren.

Na de wc te hebben bezocht, kom ik weer terug naar het internetcafé en werk alles af en schoon mijn mail op voor zover dat nog niet was gebeurd.

Bij terugkomst bij de auto rond half 2 zijn de anderen allang gevlogen natuurlijk. Ik maak een wandeling langs de kust in het warme 27 graden weer en al bananen etende ga ik het nieuwe jaar gezond in. De anderen hebben zich vermaakt met het maken van een speedboot tocht over de Perzische Golf. De traditie van de nieuwjaarsduik kan ik n iet in ere houden. Het water is zwaar bevuild en de kust is stijl en we gaan proberen morgen weer een stekkie te vinden om het water in te duiken.

De avond sluiten we weer af in hetzelfde restaurant na een beeldschone zonsondergang, waarbij we de feloranje ronde zon het water zien kussen, waarna de oceaan de zon opslokt en we weer wat uren moeten wachten om deze te begroeten. Het restaurant heeft een goede saladebar die we graag burgemeester maken. Het personeel is nog slechter als gisteren en we bestellen geen hoofdgerechten, wat slecht valt bij de eigenaren. We moeten het volle pond betalen, maar weigeren natuurlijk. We betalen 2 euro per persoon en daar moeten ze het mee doen. De eigenaar zegt dat we meteen moeten vertrekken en dat doen we dan maar.

In de tussentijd heb ik de waterpijp weer klaargemaakt en roken we bij de auto gezamenlijk de pijp op totdat we gaan slapen. We nemen weer afscheid van Christine en Eric, wetende dat we hun waarschijnlijk ooit wel weer een keer tegenkomen. We hebben er in ieder geval weer een adresje bij om te overnachten in Zwitserland bij de aardige en goedhartige Zwitsers, die een prachtig huis in de bergen hebben.