2005-12-21: Iran: Terug naar de tijd van Cyrus, Darius en Alexander the Great

De dag van Persepolis is aangebroken. Het was erg koud en ik ben redelijk vroeg wakker. Herbert loopt nog te snurken en ik neem plaats in het zonnetje naast Olivier die er al reeds uit is, nadat ik me heb opgefrist bij de toiletgebouwen. Allemaal vriendelijk mannen wijzen me d e weg en de bewakers willen deze ochtend ook weer de hand schudden. De verkopers op de hoek willen me alweer wat aansmeren en ook mag ik paardje rijden van de locals, wat ik maar hartelijk afsla.

Als iedereen wakker is gaan we naar Persepolis. Persepolis is gebouwd onder de periode van Acheamanids. Cyrus, Darius en ander grootheden hebben dit gebouwd om No Ruz (nieuw jaar van Perzie in begin maart) te vieren en is de bekroning op hun tijdperken en ligt centraal in Perzie.

De waarschijnlijk groot heerser en oorlogsvoerder Alexander de Grote heeft dit complex platgebrand in een onverschillige bui. Via grote trappen kom je op het complex en ga je via de “Gate of All Nations” naar diverse onderdelen van het complex. Het is prachtig om te zien en we maken de nodige foto’s. Bijzonder zijn de zaal van 100 pilaren, de hoge torens en de paleizen. Maar vooral de gate of all nations blijft mooi om te zien.

Er zijn enkele mausoleums op de zijflank van de berg waar het complex tegen aan ligt. Hier zijn enkele Kung Fu leerlingen met hun meester mooie foto’s aan het maken. Ik vraag of ik ook met het prachtige uitzicht achter me een foto mag laten maken met mijn camera met twee messen in de hand. Het is een fantastische foto geworden. Helaas ben ik alleen vergeten mijn gulp dicht te doen na mijn toiletbezoek…….Een bedenkelijk momentje en helemaal vastgelegd op de digitale kaart.

Bij zonsondergang verzamelen we weer bij dit mausoleum en als de zon onder gaat krijgen we het al snel koud. Ik heb net een half uurtje de oogjes dicht gedaan terwijl ik in het zonnetje lag en dit werkt niet mee aan de lichaamstemperatuur op dit moment.

Ik kook vanavond weer spaghetti en de andere beide heren halen dennenappels voor het vuur voor vanavond. Gecombineerd met de nodige chips en frisdrank kunnen we er weer een avond tegenaan. Helaas probeer ik tussendoor nog Microsoft Encarta te installeren die we van Eric en Christine hebben gekregen in Esfahan. Helaas heeft de auto, het zand en het schudden zijn tol al geëist. Langzaam gaan onze cd’s naar de bliksem en dit zijn de eerste slachtoffers. Voor ons geen Microsoft Encarta dus.

Vandaag is het de langste nacht en doet tegelijk de winter dus zijn intrede. Voor Iranesen betekent dat feest. De families verzamelen zich en eten samen wat en brengen wat tijd door. Naast ons is een auto gekomen die 3 jongeren naar onze rustplaats stuurt. Ze draaien luide westerse muziek met af en toe wat typisch Iranese muziek. Verderop lopen massa’s mensen te dansen en schik te maken en dat allemaal nadat de Zwitsers al naar bed zijn gegaan.

Ik voeg me bij de mensen en Herbert voegt zich er later ook bij en we praten wat met de lokale bevolking, die hier met de auto’s zijn gekomen. Persepolis ligt 5 a 6 km buiten een stad en daarom zijn ze met de auto gekomen.

Als iedereen naar huis gaat na twaalven gaan we nog even zitten bij de dikke te breedlachende bewaker, die zijn vrienden heeft uitgenodigd. Hij is de enige die is getrouwd en dat kun je zien aan zijn omvang. We krijgen wel een beetje soep van hem mee, maar daar is ook niet van om over naar huis te schrijven, dus waarom doe ik het eigenlijk.