2005-12-18: Iran: De mailman in Iran "always deliveres", maar verstuurd niet !

We gaan er vroeg uit. Het is tijd om alles te versturen naar Nederland en de Zwisters hebben nog meer om te versturen naar hun land. In het hotel pak ik alles in en maak alles snel voor elkaar. We hebben beperkt tijd en maak alle brieven in orde, pak alles zorgvuldig in drinken wat thee en koffie. Vanuit elk land hebben we de webmaster nog een dame gestuurd op de buitenkant van de ansichtkaart en ook dit keer vind ik een dame die getekend is met een hoofddoek. Beter kon ik niet vinden voor hem.

Bij het postkantoor zijn we net op tijd. Eerst willen ze ons niet helpen, maar het lukt toch. Na alles te hebben bekeken mogen we maar 1 cd versturen. De back-up bestaat alleen uit 5 cd’s dus laten we dit maar achterwege. Als de Zwitsers ook alles hebben ingepakt in nieuwe dozen komen de bedragen op tafel. Of we even 35 euro willen betalen voor 4,5 kilo……No way dus en we besluiten niets te versturen met deze pipo. Vanaf de eerste kindruk af kan ik deze man al schieten. De bureaucratisch pipo heeft geen “common sense” en de Zwitsers besluiten toch wat te versturen omdat ze van de dozen af moeten. Ze nemen teveel ruimte in beslag. Als de pipo dan met 5 verschillende bedragen op tafel komt voor hetzelfde pakket is het voor hun ook voldoende en besluiten we naar Shiraz te gaan en daar alles te versturen. Als het goed is wacht daar een nichtje van een collega en ik wil haar vragen om ons te helpen bij het postkantoor.

Als we klaar zijn gaan we richting de Silent Towers. Een oude begraafplaats van de Zoaristen uit dit gebied. Hier werden de lichamen in de torens gebouwd op een bergachtige heuvel, waarvan er twee naast elkaar stonden. De lichamen werden behandeld met een zuur en de vogels bikten de lichamen tot op het bot af . Er waren 3 lagen, namelijk voor de mannen, vrouwen en kinderen.

Zoaristen zijn de mensen die van oudsher al leven in Yazd. De stad i nu tot aan de torens gegroeid en de religie is inmiddels verandert naar de Islam. We komen nog een oude man tegen met ezel die het gebied afsluit nadat we weggaan. De traditioneel geklede man is beheerder en laat een foto van hem nemen van hem en de bijbehorende ezel.

Onderweg eten we bij een truckerrestaurant waar een we Turkse chauffeurs tegenkomen van een konvooi vrachtwagens die naar Islamabad gaan. Ze vragen of we bij hun willen voegen en slaan het aanbod maar af.

’s Avonds proberen we de caravanserai te vinden uit de Lonely Planet, maar na veel; omrijden vinden we deze niet en eindigen we in Mehriz, waar we laat terecht komen. Na een bak thee gaan we in de auto slapen en maken we ons op voor een volgende dag.