2005-12-12: Iran: Relax vogel, het is een oase !

Sporten is fantastisch. Getraind en met een goede conditie heb je vaak een heerlijk gevoel, waarna relaxen een feit wordt. Vandaag is dit anders voor me. De wandeling van gisterochtend op mijn gympjes van 35 euro in Deventer, die voornamelijk gemaakt zijn voor de sier i.p.v. gebruik, leveren me vandaag een dosis spierpijn op. Na ruim 3 maanden niets te hebben gedaan aan sport heeft de snelwandeling van gisteren zijn verzuringsporen achtergelaten in het hele lichaam. Zoals de Hamam in Turkije redelijk de juiste spieren in de nek wist te raken, heeft de snelwandeling van gisteren bijna alle andere spieren aan het werk gezet.

Normaal sport je wat meer thuis, maar helaas is dat hier wat minder in deze buitengaatse oorden. Ik besluit dan maar meteen de warm water bron in te duiken en het ervan te nemen zonder mijn spieren opnieuw te kwellen. Het weer is weer perfect. De warm water bron is een oude grot, waar een dak boven is gemaakt. Er staat zelfs een palmboom op 4 meter hoogte die het plaatje afmaakt. In de grot is een natuurbron, die langzaam kletterend in het bassin stroomt van natuursteen en de thuishaven van kleine witvis tot circa 8 cm. Om binnen te komen moet je om de rots heen klimmen over een paar kleine uitgesleten of uitgehakte stenen en anders moeten de broekspijpen omhoog om door het water te lopen.

Het bassin is ongeveer een halve meter diep en als je erin stapt komt een warm gevoel over je lichaam. Het water komt direct uit de natuur en is de voedingsbodem voor de complete oase Garmeh, waar we nu zijn. Als je echter wat langer inzit krijg je al vrij snel kippenvel van de temperatuur. Het is er windstil en de spelonk, de opening van het geheel geeft de zon in de ochtend net voldoende ruimte om de eerste zonnestralen over te dragen. Tegen de tijd dat de vissen je huid schoon gaan maken, wordt het tijd om eruit te gaan. In het midden van het bassin bevind zich een grote steen waarop je kan staan en de ruimte hebt om je af te drogen en bij te komen.

Aan de zijkant zijn twee plaatsen gemaakt waar je in de avonduren een vuurtje kan maken van de vele afgehakte palmboombladeren, die volop aanwezig zijn in de directe omgeving en zeker in de avond is dit de thuishaven voor de locals die stiekem een sigaret komen roken bij de warmte van het vuurtje

De plaats die we nu gevonden hebben met de palmbomen, warm water bron, bij nacht volle maan en volop sterren en de serene rust geven het beeld rechtstreeks uit de film te zijn weggenomen. Niemand stoort je en verder slaapt iedereen om me heen nog in de minibus en de Landrover. De rust geeft rust, heerlijk.

Als iedereen wakker word nemen we een lekker ontbijt in de zon, doen de was in het beekje die uit de warmwaterbron komt en vermaken ons met lezen en het reparen van kleine dingen aan de Landrover.

We hebben voldoende proviand ingeslagen voor de avond en zoeken al vroeg weer naar hout om in de avond weer een groot vuur te kunnen maken van de palmboombladeren voor de grot waar we ons bevinden. De palmboombladeren hebben akelige stekels en ze laten nog wel een wat achter in onze handen en voeten. Ik mag graag veel in een keer meeslepen en zo een paar extra sleepbeurten voorkomen. Het nadeel is dat de grote bos meer kans heeft een paar van zijn lastige stekels in mijn handen en voeten te schuiven. De eerste dag was ik zo dapper om met open schoenen te gaan en dit leveren me een forse plek op mijn hiel op. Waarschijnlijk zit er iets in, maar het komt er niet uit en het is niet te zien. Desinfectie middel erop en wachten tot morgen is het advies, maar ook vandaag is er niets uit te halen. Zelfs met hardlopen was het geen probleem, maar ik weet zeker dat er wat zit.

In de avond hakken we de palmbomen weer in stukken. De spitsige bladeren branden perfect , maar ook snel en de bonkige onderste delen branden wat moeilijker. De truck is om er voldoende lucht bij te laten komen en een mooi vuur is gewaarborgd. We leren het al snel hoe een fijn vuurtje ontstaat en de palmboom stukken vliegen erdoor. De wind steekt in de morgen en in de avond even licht op en soms wat heftiger en dan is het zelfs in de woestijn ook erg koud. Daarnaast komt de plaatselijke jeugd elke avond ons bejegenen met wolvengeluiden. Het is wel grappig dat de wolven elke avond om dezelfde tijd komen en het blijft leuk dat je ze niet ziet. Ons vuur verjaagd ze allemaal.

In de avond komen er ook weer wat locals naar de grot om te roken. Een man parkeert zijn brommer in het midden en de circa 4 mannen gaan voor 2 uur de grot in. Bijzonder is dat ze rare geluiden maken onder het warm worden en onder het roken. Het is alsof er grote uitdagingen worden beproefd en tussen de veloplichtende kleuren uit de grot komen er soms oerwoud geluiden en schrikreacties. Blijkbaar steken ze elkaar in vuur en vlam. Letterlijk en figuurlijk gezien………Typisch….!

In de avond komen Heiko en Berber nog even langs om gedag te zeggen. De voormalig studenten uit Amsterdam blijven dit keer niet en gaan morgen vroeg weer op pad. We krijgen nog wel de tip mee dat we naar Mesre moeten gaan. Prachtige zandduinen en de moeite waard en beter als de zoutmeren die ook in de buurt liggen. De bioloog en de aankomend student recht, voor zover ik me goed kan herinneren, gaan morgen de andere kant op en na een kort bezoek nemen we afscheid van ze.

We duiken na het maken van wat foto’s en vertellen van persoonlijke verhalen weer het bed in om een dag zon tegemoet te gaan. Volgens mij is dit zelfs de dag geweest dat Herbert de kunst van zijn vader heeft afgekeken en hij snijd uit palmbomen hout een olifant. Inclusief de slagtanden en flaporen en met het grote mes. Zijn vader makt als hobby violen en blijkbaar kan Herbert toch meer met hout als hij zelf altijd roept.

Om een of andere reden heb ik deze dag dubbel genoemd in de verslagen en daarom hebben twee dagen in een dag geleefd (!?)

Als we wakker worden is het kouder. De wind is op gaan steken en het duurt een uur langer voordat het warm word. Eenmaal in de zon is het wel weer goed vertoeven. Je moet er niet aan denken hier in de zomer te zijn. We staan vlak voor de winter en het is 20 graden overdag. ‘s avonds en ‘s nachts is het wel kouder, maar dat weegt niet op tegen de onze bekende regenachtige en koudere winters.

Als de zon ons weer opwarmt komt Olivier naast me zitten en krijgen we bezoek van een Iranees stel, die de waterbron komt bekijken en na een korte babbel vervolgt het stel zijn weg.

Ik ga verder met computerwerk en als de accu leeg is na 3 dagen ons te hebben voorzien van voldoende stroom is hij dan eindelijk leeg. Ik denk zelfs dat we er nog meer uit hadden kunnen halen, want ik heb gisteren de verschijner van de Zwitsers aan onze acculading gezet en die vreet nogal wat stroom als ik het begrepen heb. Vandaag wil ik alles afhebben op de computer en samen met Sarah die verder gaat met haar reisverslagen in haar boekwerk gaan we weer aan de slag, nadat ik de auto motor heb gestart en deze een uurtje wil laten lopen olm de accu bij te laden.

Als ik even later de korte broek aanheb en de boeren kiel om mijn hoofd heb geknoopt, pak ik de camera en start ik aan een lange wandeling naar de top van de berg. De berg kijkt uit over de woestijn en moet een mooie overview opleveren als ik de jongens beluister. De bergschoenen komen nu weer mooi van pas en gedurende een tweetal uren loop ik over de berg(toppen) en zie de grandioze uitzichten over de Dasht e Kavir, de grote woestijn van Iran.

Rechts is een langere keten te zien die eindigt in het midden voor me, waarna de woestijn zichtbaar wordt. Helemaal links zijn ook wat bergpunten te zien. Overal tussendoor zit zand, waaruit in een keer een oase kan ontspringen. Een bundeltje palmbomen, gevoed uit irrigatie kanalen van een heet of warmwater bron. Het uitzicht is vele kilometers en de wandeling is het zeker waard. Ik probeer wat foto’s te maken en enkele lukken prima. De spierpijn zit me wel een beetje in de weg, maar levert geen probleem op. De plek op mijn hiel waar de palmboom heeft toegeslagen is wel goed te voelen, maar we stappen maar door. De punt moet er toch een keer uit en ik houd de wond redelijk schoon.

De dozen “Gaz” zijn inmiddels alweer op vlak voor ik weg ging heb ik nog wat “Gaz ” van Sarah gekregen en die mag ik pas opeten als ik boven aan de berg ben en dat ben ik nu dus maak de snoepjes snel op.

Onderweg vind ik nog een lange stok en net zoals de oude nomaden loop ik met een stok met een lapje stof aan de top door de bergen te zwerven voor een paar uur. Even later vind ik de plaats van waar je uitzicht hebt op ons verblijfplaats. Olivier maakt nog wat foto’s en ik keer terug naar de nog steeds ronkende auto die de accu weer heeft bijgeladen en plof neer op de stoel om verder te gaan met de verhalen op de computer.

In de avond ga ik dit keer koken en maak wederom spaghetti. Makkelijk en goed te eten natuurlijk. Na het eten schrikt Sarah op en een krekel van een cm of 15 springt op haar been, waarna de krekel bijna de vlammen in springt. De grote grashopper is al snel weer weg en vervolgt zijn weg naar de oase.