2005-12-10: Iran: Two times oase

Als we uitgeslapen wakker worden in de oase staat de zon alweer fier bovenaan de palmboom. Ik besluit weer eens wat aan sport te gaan doen. Ik kan hier lekker door de woestijn hollen en daarna uitzweten en wassen in de warmwaterbron. Kan ik dat ook nog eens navertellen als ik ooit (klein)kinderen mocht krijgen. Ik loop na 3 maanden niet te hebben gesport door het dorp en de mensen kijken me wat verwonderd aan. Op de grote weg loop ik richting de bergen en na een goede rek en strekoefening dwing ik mezelf de woestijn in te lopen. En zoals altijd gebeurd er wel wat. Het is namelijk altijd zo dat als je moet hardrennen dat je vooraf even moet toiletteren en ik duik uiteindelijk de bergen maar in en na de grote verlossing kan ik weer verder met de zware toch. De benen zijn loodzwaar en ik voel me duidelijk moe. Waar in Nederland voor de jongens van het vierde de voetbal eindigt, ga ik in de woestijn in trainingskamp. Na d einspanning komt de verwennerij en ik duik met wat zeepin de warmwater bron. Het is net niet warm genoeg om het warm te hebben, maar ook n et niet koud genoeg om het koud te hebben.

Als ik klaar ben met het ochtendtafereel komen de anderen, behalve Sarah, ook uit bed en we starten met het ontbijt. Herbert gooit zijn hangmat uit en we verplaatsen de auto een beetje om ons van alle gemakken te zijn voorzien.

Ik ga de hele dag met alleen de kort broek aan (ook verboden in Iran) in de zon zitten en werk de GPS tracks uit. Ik was door een verkeerde instelling geheel Turkije kwijt, maar met behulp van waypoints en trackpunten heb ik de route kunnen namaken en klopt het geheel weer. Tevens werk ik de vrouwen top 52 en de gerechten bij, want dat is nu up-to-date op de site en kan ik weer aan de slag. Het is relatief makkelijk nu, want het is knip en plak werk geworden als het eenmaal erop staat.

Ik word lekker rood in de nek en eindelijk overheerst het gevoel van vakantie. Ik heb door de voorbereidingen in Nederland de warmte van de zomer gemist en wacht op de dag dat ik weer bruin over de aardbol kan reizen. Als het meezit klim ik morgen de berg op, maar dat hangt af van hoe snel ik de verhalen klaar heb.

Ik heb de “Gaz” gevonden. Dit is een lekkernij uit Iran en ik vind het heerlijk. De doos is al snel leeg en de volgende ook. De op Noga lijkende snoepjes zijn zo weg als sneeuw voor de zon en ik blijf maar snoepen nu er geen koekjes meer in de buurt zijn.

Iedereen is relaxed en we verzamelen ‘s avonds wat hout. Olivier maakt weer een schitterend avondmaal en hij leert me ‘s avonds wat meer over de camera. Ik verbaas me over mijn camera en wat voor foto’s deze kan maken. Zelfs bij maanlicht en ik pak het boekje er maar bij om nog meer te leren.

De gesprekken zijn goed en het vuur blijft intrigeren. Er is niets zo intrigerend als een kampvuurtje bij maanlicht en heldere hemel. Olivier en Sarah zijn duidelijk van deze planeet en ze hebben heel wat verhalen. Vooral de verhalen van Syrië en Jordanië spreken me erg aan. Blijkbaar hebben we daar wat gemist. Elke reiziger heeft wel wat mooie momenten en vertelt deze. Toch onthoud je van elk verhaal een beetje en zijn ze de opening naar nieuwe reizen.

Als de maan rond 12 uur achter de berg rond wegzakt zijn de sterren nog beter te zien en de grote beer op de kop is toch een apart gezicht. Orion laat zijn sterren vandaag goed zien en de vallende sterren zijn talrijk. Met de thermo kleding aan maken we ons op voor een nieuwe relaxdag.