2005-12-03: Iran: De drie wijzen uit het Oosten komen uit Kashan

We worden bijtijds wakker in het zonnetje en gaan er uit. We wassen ons net uit het zicht en de toevallige voorbijgangers staan een beetje raar te kijken als ze ons zien. We parkeren de auto nabij de bazaar. We willen wat thee drinken en doorrijden naar Esfahan. In de bazaar ziet het er allemaal goed uit. De lange gangen , de vele winkels en de vele mensen zijn al druk bezig de werkweek te beginnen. Als we een theehuis vinden lopen we in op Claus en Mercedus. Een Duits stel, waarvan zij oorspronkelijk uit Colombia komt. We praten onder een bakje thee een beetje bij en Herbert besteld tevens twee soep, welke ik niet te pruimen vind. Het zou een groentesoep moeten zijn, maar helaas …mislukt actie. Bovenop de bazaar kun je foto’s maken en we vragen de engels sprekende jonge jongen van circa 12 jaar of hij ons weg wil brengen. Dit hadden we vooraf al gevraagd, maar de jonge handelsman was pienter en zei eerst wat thee drinken. Handelsgeest genoeg zeg maar. Het geheel kost ook een paar euro bij elkaar en dat is nogal duur in verhouding met andere plekken, maar goed, dan hadden we maar om de prijs moeten vragen.

Al snel lopen we bovenop de daken van de bazaar en we kunnen over heel Kashan uitkijken. Het is prachtig weer en in de verte komen 3 moskeen boven de skyline uit. De top van de bazaar heeft een ronde koepel en is gemaakt uit hooi, zand en water net zoals de rest van het dorp is opgebouwd. Iets verderop zijn ook mensen bezig om een nieuwe laag aan te brengen op de koepel. We lopen langzaam op de koepoel en door het gat kijk je direct naar beneden en zie je de mensen lopen, circa 15 meter onder je.

Dit dorp staat bekend om zijn wijzen. In de bijbel worden de drie wijzen vernoemd en naar verluid komen ze uit Kashan. In ieder geval hadden ze een leuke verblijfplaats om te leven.

De Duitsers en wij maken wat foto’s en dit zijn niet de minste. Ik lig lekker in het zonnetje over Kashan heen te turen en uiteindelijk hebben we toch wat mooi dingen gezien hier. Na afloop kijkt de jonge handelaar ons aan en roept voorzichtig Rhial en hij wil geld zien wat wij niet willen betalen. We hadden al dure thee en soep en nu wil hij ook nog 2 euro voor het bezichtigen, terwijl we vooraf al e..e.a. hadden afgesproken. Helaas voor de jongen betalen we niets. Als we iets doorlopen schud een Iranees zijn hoofd en zegt ons “Afghanistan” en daarmee duidt hij het verschil aan tussen de twee landen in zijn opinie. Als we afscheid nemen van de Duitsers rijden we nog even naar de oude stadsmuren van zand, water en hooi en rijden we in de richting van Esfahan langs een stukje woestijngrens de bergen in.

We willen het dorpje Abayaneh meepakken en dit schijnbaar moeilijk te vinden en dat klopt. We rijden 3 keer verkeerd en rijden door prachtige berggebieden heen en maken mooie foto’s. Op een gegeven moment zie ik een perfecte spot om foto’s te maken van de auto met een overzicht over de bergen en we stoppen. Als ik de foto’s heb gemaakt, bedenk ik me dat het niet alleen een mooi plekje is om foto’s te maken en de zitpauze resulteert in een grote hoop van 4 dagen die me al dwars zat, waarmee ik Herbert later deze week laat schrikken op de laptop met een digitaal exemplaar……… !

Na weer terug gereden te zijn door de minuscule bergwegen en de weg te hebben gevraagd aan zeer veel locals zien we eindelijk weer Na’in op de bordjes en rijden we door een laagvlakte langs de bergen. De borden en de Lonely Planet leren ons ook dat we hier geen foto’s mogen maken, want dit door militairen afgezet stuk laagland maakt deel uit van het nucleair programma en buitenlanders zijn hier niet welkom en we stoppen de auto dan ook maar niet. Als we er vlak langs zijn probeer ik nog een foto te maken stiekem, maar dat gaat moeizaam. Het lijkt op een fabriek met een grote zwarte rookpluim. Afschrikwekkend en enigszins vergelijkbaar met de spelcomputers zijn de vele aantallen luchtafweergeschut, die dit deel afschermen. Dit stuk ligt met de kont in een berggebied die voor 60 % rondom het deel natuurlijk afschermen. Het andere deel van 40 % is alleen laagvlakte met bunkers en afweergeschut over een afstand van 10 a 15 km. Toch apart om te zien en alleen bekend van de Nintendo spelcomputers..

Door de bergen arriveren we laat in de middag in Abayaneh, het klein pittoreske dorpje van modder en klei, zonder andere natuurlijke voorzieningen. Er is 1 hotel waar we meteen naar binnen gaan en het ziet er duur uit, zij het dat het in verbouwing is. De zoon en de eigenaresse staan voor ons en roepen een bedrag van 40 $ en voor ons 35 $.....tuuuuuut tuuuuuutt…de oren door zeer en we beginnen hartelijk te lachen en een bijzonder schouwspel vind plaats. Ik doe vaak de onderhandelingen en af en toe schiet Herbert er bij in…… We geven direct aan dat dit ver boven budget is en dat we niet boven de 60.000 Rhial geslapen hebben en de man lacht. Omdat wij het zijn mogen we voor 200.000 Rhial (20 Euro) en we bedanken voor de eer. We mogen de matrassen wel binnen leggen voor 60.000. We hebben het 4 sterren hotel al bekeken en de kamers zijn erg luxe met douche en alles erop en eraan. Toch bedanken we voor het slapen in de foyer, want dan kunnen we net zo goed in de auto slapen, want we kunnen geen gebruik maken van een douche.

De moeder en eigenaresse heeft blijkbaar medelijden en een goede handelsgeest, want haar laatste bod is 100.000 Rhial en we happen toe. Onderhandelen is erg leuk als het met grote glimlach gebeurd.

Deze avond bouwen een kerstboom met een stel uit Teheran die goed engels spreken. De architect en zijn vrouw die meerdere talen spreekt en hun baby zijn te gast en zoeken de rust in het kleine dorpje. Ook loopt er een vrouw uit Litouwen rond die vertier zoekt en hier al een paar dagen is, blijkbaar wachtende op een toerist die haar mee wil nemen. Als we in het donker door het dorpje lopen zijn we kleine huisjes van modder en hooi en we besluiten hier morgen nog langs te gaan voor we weg rijden.

In het hotel bestellen we een forel en zonder uitnodiging komt de onknappe vrouw uit Litouwen ons vergezellen. Even later worden de foto’s voor de kerstboom gemaakt en hebben we de kerstkaart alweer half af voor dit jaar. In de avond duiken we vroeg de kamer op en maken e weer back-up’s van de foto en filmpjes en erg belangrijk, eindelijk een image van onze harde schijf. We kunnen met de oplossing ook DVD’s branden en dat scheelt een boel werk. Het slaapt lekker weg in het 4 sterren hotel en we kijken uit naar de douche van morgen. En dat voor 10 euro…!