2005-11-30: Iran: Bijna “Fake gearresteerd” bij de “Fake Police” van Teheran

Op de harde bedden is het niet lang uit te houden, maar we hebben onze 9 uur nachtrust weer te pakken en eigenlijk toch best wel lekker geslapen. We liggen alleen aan de wegzijde en dat is erg luidruchtig. We waren beide flink moe en voor nu was het dus geen probleem.

Op de gemeenschappelijk badkamer kom ik wat andere reizigers tegen en het blijft bij “hey and hello” en ik poets mijn tanden rustig. De douche is warm en ik neem het er even van en in een keer wordt deze koud en ga maar naar buiten en geef anderen de ruimte. Het is toch vreemd, want je staat naast compleet vreemden je tanden te poetsen. Kijk je naast je en dan staat er in een keer een grote Canadese vrouw met een tandenborstel in haar mond en schaapachtig lachend kijkt ze je aan via de spiegel. Een bijzonder tafereel, die je niet elke dag verwacht.
Herbert volgt al snel en we staan zo weer buiten de auto weer in te pakken en starten met een sandwich en een cola voor de reisgenoot. Ik gok op de melk en gok mis. Het is een soort karnemelk en niet te pruimen, dus we gaan op zoek naar thee in de kleine straatjes.

Na de thee vinden we een straat met auto onderdelen en halen een kering voor de krukas voor weinig. De landrover lekt nog iets bij de krukas en we weten niet precies of het nodig is om deze kering (5 euro) in de toekomst te vervangen en nemen deze mee voor de zekerheid. Het slangetje vinden we al wel snel en nemen 3 stukken mee voor de zekerheid en dit alles voor 1 euro te samen exclusief de kering dan.

Overdag lopen we door een park. Totaal rustig en mensen die aan het ontspannen zijn. Ik neem ook wat attributen tot me en we maken er wat foto’s van. Als Herbert zijn camera richt op een vrouw gaat in een keer het extra hoofddoekje over haar hoofd heen en alsof er niets gebeurd is gaat ze weer verder met haar oefeningen op de fitness attributen. Een paar oude mannen, zelfs 1 met stok doet zijn dagelijkse oefeningen en verderop zijn een paar mannen van in de 50 tot 60 aan het pingpongen en maken elkaar af met een flinke service en smash. Een paar straten verderop is een begrafenis en iedereen is in het zwart. De spraak / zingende geluiden komen uit de luidsprekers van de imam en het is anders als normaal. In Turkije wordt 5 keer per dag over straat gegalmd. In Iran is dat niet standaard en kan iedereen overal bidden, lijkt het soms wel.

Teheran is erg druk en we nemen meer dan eens een filmpje op als we de weg over steken. Er is veel smog en je ziet niet meer als een kilometer verder in de stad als je op een hoger punt staat. De bazaar is leuk om doorheen te lopen en al snel valt de avond al in. Op imam Komeini Square vinden we een restaurant waar we een lekkere kip schnitzel eten en het avond maal bevalt ons erg goed en dat net voordat ik mezelf een zak koekies haal.

Een leuke anekdote is de waarschuwing voor de “Fake Police” in de hostel. We weten dat het kan gebeuren en het gebeurt dan ook. We lopen door een donker straatje naar een hotel en een auto draait zijn raam open. De man in de oude Paykan tovert een papiertje met “Police” erop tevoorschijn en maant ons te wachten. Natuurlijk heeft hij pech en we lopen rustig door naar het hotel en de man in de auto schreeuwt naar ons te wachten. Bij het hotel stappen we naar binnen en de “politieauto” scheurt weg. De boef is weg en jammer genoeg voor hem heeft hij geen paspoorten, geld of andere zaken van ons afgetroggeld. Jammer joh voor die mannen, die uren in de auto op je zitten te wachten. Haha, ja zo maken we wat mee tijdens ons avontuurlijke reizen in de straten van Teheran.

Al met al maken we wel heel wat mee, al dan niet dat ze alleen materiele zaken willen……….ergens is het wel grappig. Anders hebben we straks geen verhalen te vertellen thuis….grinnik!

We hebben al diverse hotels voor goedkopere prijzen gevraagd en helaas daar slagen we niet in. Dan is de huidige hotelbeheerder maar aan de beurt en ik geef even wat redenen aan, waarom we voor 45.000 Rhial willen slapen. Voor deze ene keer kan hij ons voor 50.000 laten slapen, maar morgen moeten we weer 60.000 Rhial betalen. Ja ja en we accepteren als we een andere kamer krijgen als de vorige keer en ook dat is geen probleem. Onder het motto “Alle kleine beetje helpen” hebben we weer een euro uitgespaard en daar kunnen we morgen weer lekker Iranese koeken voor halen zeg maar….. Missie geslaagd.

De avond eindigen we achter internet en nadat ik de mail heb gelezen geef ik de ruimte aan Herbert voor zijn MSN avond met Margreet. Helaas zijn er geen 2 computers met internetverbinding, zoals de hotelbeheerder eerder zij. Later reageert hij laconiek dat hij niet gelogen heeft, maar dat er 1 computer voor hem is. Het zal wel, hij doet maar. Ik hoopte er wel op om even uitgebreid met Nederland te communiceren en wachtende op nieuws van Deventer en omstreken duik ik mijn nest in na een bak thee.