2005-11-21: Turkije: De weg naar de laatste Turkse grensstad Dogubayazit

In Pastinler hebben we gedurende twee dagen de conservatieve manier van leven gezien. Er is echt helemaal niets te doen en de mannen zitten de hele dag in het koffiehuis. Herbert is verteld dat dit komt door de winter en dat er nu niets te doen is. We zijn het erover eens dat volgens ons de boeren in de winter net zo druk zijn als in de zomer of andere getijden, maar goed een ander land en een andere cultuur. Deze twee dagen komen de jongeren luid toetterend door de straten en schreeuwen leuzen. Waarom weten we niet, maar het lijken kreten van verzet en we blijven er maar bij weg.

We rijden richting Dogubayazit en Herbert rijd eerst langs een oude brug. Verderop rijden we langzaam de eerste sneeuw in. Verse sneeuw wel te verstaan en het is prachtig. Als je langzaam weer beneden de 2000 meter komt houdt het weer op en later rij je er weer in. Een prachtig schouwspel en onze benzine raakt langzaam op. We hopen Dogubayazit te halen, maar besluiten uiteindelijk toch nog 20 liter bij te tanken en we betalen cash. Gemiddeld betalen we 2,05 YTL voor een liter, maar de prijzen zijn nu al gestegen tot 2,13 of zelfs tot 2,19 YTL per liter (delen door 1,6).

In het grote plaatsje voor Dogubayazit proberen we bij de locals een weerstand te halen,…alsnog! Na een uur wachten komen ze aanzetten met een relais. Ze hebben er echt niets van gesnapt en we besluiten te vertrekken voordat het donker wordt. Het is half 5 als de schemer begint en dat willen we proberen voor te zijn en zodoende komen we uiteindelijk toch omstreeks 5 uur aan in het centrum. Als we de auto afsluiten en een blok omgaan zien we mega veel militairen. Uiteindelijk lopen we tegen hotel Erzerum aan. Dit is een hotel die voor 2 $ op internet stond en we moeten het uiteindelijk doen voor 12 YTL i.p.v. het openingsbod van 14 YTL. Dit is inclusief heet water en twee bedden.

Nu willen we eerst eten en als ik de auto voor het hotel heb staan zien we de eerste buitenlanders al naar onze auto kijken. Het is een zweedse pipi en een Engelsman. Het stel is op pad met een andere lange zweed, die er een half jaar op uit is richting India. Na een leuk gesprek gaan we met Mehmed mee. Het drietal heeft deze man leren kennen in de bus en deze leid ons rond. De vriendelijke metgezel brengt ons naar een restaurant en pikt ons later weer op. We gaan naar een café waar ook Efes geschonken mag worden. Het word tijd voor de laatste pilzen en er zijn leuke gesprekken. Per pilsje (0,5 l) betalen we 2,5 YTL i.p.v het openingsbod van 3 en Mehmed start met de Raki. Het zijn leuke gesprekken weer. Andere reizigers hebben andere inzichten en dat maakt het leuk. Het stel vertelt over hun zg. huwelijksreis en ze zijn wel typerend samen. Als Mehmed de fles raki leeg heeft praat hij dubbel en zijn ogen gaan drie keer per seconden rond. We spreken af om naar de Hamam te gaan en Mehmed zal ons erheen brengen. Dat zullen we nog wel eens zien dan…..