2005-11-15:
Turkije: De lange weg naar Nemrut Dagi
Als de wekker weer gaat maken we ons op voor een
lange dag rijden. We gaan naar Nemrut vandaag en via wat omwegen zitten we weer
op de goede weg. De GPS had wat opstart kuren, maar hij doet het weer. We hebben
een gele weg genomen i.p.v. een rode weg, wat betekent dat je een soort B of
C weg berijd. Uiteindelijk komen we aan in een plaatsje waar we in een keer
midden in het zand staan en dit is het begin van een woeste trip door de bergen
over zandwegen en voorbereide wegen. Blijkbaar moet dit een snelweg worden.
Hier komt 4-Wheel drive weer als een groot voordeel naar boven. We zijn toch
erg blij om dit soort gebieden te zien, waar je beter niet met een normale auto
doorheen kunt rijden.
De bergen gaan van rotsgebieden
over in rotsstukken die je terug kunt vinden in de starwars films 3 t/m 6 van
een paar decennia terug. Prachtig.
Als we vlakbij Nemrut Dagi komen gaan we nog even tanken en hebben we alweer
problemen met pinbetalingen. Dit blijft een continue terugkerend probleem. Misschien
moeten we meer met cash gaan betalen, want dat is zekerder en geeft minder sores.
Het begint al schemer te worden als we enigszins de berg oprijden en een uur later rijden we tussen alleen maar rotsen en berggebied en hobbelen we langzaam naar boven. Heel langzaam zien we grote dieptes om ons heen en er brandt een lichtje boven op de berg. Er is toch nog volk.
Het is een klein hutje met thee en kleine etenswaren en de ober, Bekir probeert overal geld uit te slaan. Even later komen er 6 mensen binnen lopen. Een Nederlandse student uit Maastricht, een paar polen en een oudere Duitse vrouw, die elders slapen, komen net van de berg af. Ik weet eigenlijk nog niet goed wat het nu precies is en ben erg benieuwd. Bij Bekir kunnen we blijven slapen en de zonsopkomst zien om half zes ‘s ochtends en we doen het. Slapen in de auto is echt te koud. Na het avondeten van de werknemers gaan we met een paar biertjes naar het vuurtje in de logies ruimte. We slapen slecht maar dat maakt de zonsopkomst weer goed even later rond half 6 s‘ochtends.
Het zijn 3 stapelbedden en we liggen er met zijn vieren. Het is wel gezellig eigenlijk, maar je moet hier eigenlijk met een vriendin liggen. Het potkacheltje, de rust en wetende dat je boven op de hoogste berg van de nabije omgeving zit geeft toch een bijzonder gevoel.