2005-11-11: Turkije: Op weg naar Adana, langs het zoutmeer

‘s Morgens vroeg opgestaan omdat we eigenlijk nog van alles moeten doen. De cd’s gaan op de post en we willen eigenlijk nog achterhalen waar de ambassade van Birma zit. Dit laatste hebben we maar laten varen en we na een lekker ontbijt gehad te hebben zitten we dan toch om 11:00 in de auto om Ankara te verlaten. Weer op weg, onderweg naar Adana, de weg vinden uit Ankara doen we al een uur over lijkt het, stoppen we even bij een tankstation om de olie te checken en al snel komt er een turk aanlopen die ons uitnodigt om een kopje thee te komen drinken. Hij brengt ons naar het restaurant boven het tankstation. De man blijkt een Duitse verloofde te hebben en kan dus redelijk Duits praten. We praten wat met hem over de reis en halen de atlas erbij, hij verteld ons dat we beter via de weg langs de zoutvlaktes kunnen rijden want die weg is mooier dan de korte route. Eigenlijk waren we dit al van plan alleen wisten we niet dat het meer een zoutmeer/vlakte was. Als we deze vlakte eenmaal bereikt hebben is het uitzicht dan ook grandioos en heeft de aankomende Turkse Duitser gelijk gehad over deze route.

We stappen uit bij een toeristisch gebouw om even naar de vlakte te lopen. We parkeren naast het in aanbouw zijnde gebouw en zien dat als we naar het meer lopen zien we wat bloedsporen. Vreemd, maar goed we lopen door naar de uitgestrekte vlakte, waar de zon op weerkaatst.

Het is prachtig en we lopen over de zoutkristallen door het water voor een meter of 10. Het is net of je over water loopt en we maken er een paar mooie plaatjes van. Als we terug lopen kopen we wat ansichtkaarten en zie ik (Sander) een aantal Turken bij een speeltuintje voor kinderen. Hier wordt warempel een schaap opgehangen en van zijn huid gestript. Ik maak wat foto’s. Dit is wel erg merkwaardig. De Turken maakt het niets uit en ik mag rustig foto’s maken. Het schaap wordt verdeelt en iedereen neemt een deel mee naar huis.

We rijden verder en voordat we een dorp inrijden zetten we de auto aan de kant voor de zonsondergang. Over de hoogvlakte van Turkije zie je alleen vlakte. Het is echter 1000 meter hoog en loopt langzaam af naar 950 meter hoogte, waar het zout zich verzameld.

Het is prachtig rijden vandaag en we sluiten af met de zonsondergang. Prachtig. Verderop staat een tankstation waar we gaan eten en waar ik de verslagen uitwerk die nog moeten gebeuren. De obers komen af en aan lopen gedurende de 5 uur durende type sessie en Herbert en ik drinken de nodige thee. Er komt in een keer een man aan tafel staat, die in het Nederlands tegen ons begint te praten. Deze Turkse man heeft een paar jaar illegaal gewerkt in Nederland. Aan het einde van de avond rond 1 uur gaan we naar de auto en bouwen deze om tot een slaapplaats en gaan we slapen.