2005-11-08: Turkije: De zwarte zeekust in Turkije

Istanbul achter ons gelaten, tenminste na diverse verkeerde afslagen genomen te hebben, eindelijk na 2 uur rijden door het Aziatische gedeelte van Istanbul komen we eindelijk in de buitenwijken terecht en we kunnen ons dan ook opmaken om richting zwarte zee te rijden. Het eerste stuk gaat op zijn gemakje en we schieten dan ook redelijk op. Tot we eindelijk volgens de GPS al in de zwarte zee rijden. We controleren daar de elektronica even want de radio doet vreemd. Wil geen cd’s meer draaien en we willen weten wat hier de oorzaak van is. Het blijken twee doorgebrande zekeringen te zijn van het tweede stroomcircuit. De tweede en derde accu’s zijn dus nu ook compleet leeg en dat was de reden dat de radio vreemd deed. Zekeringen vervangen en alles getest of er misschien toch ergens kortsluiting is. Nee, blijkt dus niet en we tuffen weer op weg naar de zee. GPS zegt dat we al drie km in zee zitten dus het moet wel heel dichtbij zijn. En ja hoor om de bocht lacht ons de zee al toe.

Snel naar beneden gereden en we zoeken een plekkie om te slapen. Nu blijkt het vakantieseizoen in dit dorpje al voorbij te zijn en brutaal als we geworden zijn parkeren we pal aan het strand op een grasperkje. Perfect plek, effen wachten of er niet direct iemand aankomt die ons weer wegstuurt maar nee niemand meld zich. Dus onze stek is gevonden. We gaan even het dorp in en kijken wat er te halen valt, blijkt niet veel te zijn en we gaan dan maar een thee halen in het koffiehuis. Sander neemt een cola want die vertrouwt het water van de thee niet zozeer. Misschien heeft hij gelijk en zal ik er later spijt van hebben. Later geen spijt van gehad, denk dat het komt omdat het theewater de hele dag op staat dus alle extra ingrediënten zijn er dan wel uitgekookt.

We gaan terug naar de tent om ons eten te gaan maken en we eten restjes van gister en we krijgen al snel gezelschap van een grote hond. Aardig beest maar zeer territoriaal ingesteld. Tegen ons heeft hij geen probleem maar elke andere viervoeter moet het veld ruimen. We bedanken voor deze vorm van bewaking dan ook met de drie aangebrande kebapce en na het eten is het tijd voor een pilske. Onze bewaking wil er niks van hebben en valt naast ons in slaap en ligt er nog wanneer we de tent opzoeken en het blijkt een koude slaap. Ja, het is wel mooi aan het strand slapen maar de wind voel je dan toch wel door je slaapzak maar een extra trui doet wonderen. ‘s Morgens Sander is er al uit en ik blijf nog even liggen en geniet van het uitzicht, het zonnetje schijnt en het is hartstikke rustig op het strand. De weinige strandjutters die je hier ziet die kuieren rustig verder. Onze bewaking laat zich ook weer zien en kijkt natuurlijk of er nog iets te halen valt tijdens het ontbijt. Brood, dat is niet zijn ding en al snel gaat hij ook weer op weg om achter de vrouwtjes aan te gaan bedenk ik me zo.