2005-11-07:
Turkije: Instanbul is erg oud en mooi
Het is lekker wakker worden en we nemen een warme
douche. Gisteren hebben we de was weggebracht om schoon te maken en de man vroeg
40 Miljoen Turkse lira, welke we hebben teruggeschroefd naar 20 miljoen. Nog
veel geld, maar goed alles is te onderhandelen hier blijkbaar. Eten en drinken
wat minder maar dat hoeft ook niet als we maar niet worden opgelicht. Altijd
navragen dus, voordat je ergens gaat zitten. Nadat ik de was heb opgehaald staat
de sleepdienst al klaar om de auto weg te slepen. “Ik no turkisch” is mijn antwoord
en ik word gemaand de auto weg te rijden. Geen probleem en het scheelt weer
een bak ellende. De man van het Hotel had gezegd dat we de auto zonder problemen
konden parkeren en dat kun je dus ook niet altijd geloven. Als de auto is ingepakt
gaan we voor de kapper. De eerste kapper naast het Hotel wil 15 Miljoen Turkse
lira voor knippen, scheren en wassen en we gaan verder op zoek.
Na een Borek gegeten te hebben en weer wat geld te hebben opgehaald bij de bank informeren we bij een tweede kapper die 10 Miljoen Turkse Lira wil hebben voor hetzelfde ritueel als net. Dit waren jonge gasten en herbert wil graag een oude Turkse man met ene ouderwetse manier van barbieren. We gaan naar de “berber’ naast het hotel en ik ga de onderhandelingen met hem aan en zeg voor 20 miljoen voor 2 personen alles klaar wil hebben. De man zegt “no” en normaal is het duurder. Dat kennen we inmiddels en houden vast. Ook de verwoede poging om in het midden uit te komen op 25 Miljoen lira mislukt en we lopen bijna weg omdat om de hoek het voor 20 Miljoen Turkse lira kan. Uiteindelijk stemt hij toe en hij heeft handel.
Het was bijzonder. Normaal ga ik al jaren naar Toos, de buurvrouw van Jose, de moeder van Sandra, een ex vriendin van jaren terug waar ik nog steeds graag thuis mag komen voor een bak koffie en een babbeltje. Om de 6 weken pak ik daar normaal mijn knipbeurtje mee en dit gebeurd denk ik al ruim 10 jaar ongeveer. Nu zit deze man me met korte halen te knippen en blijkbaar snapte hij geen zak van wat ik bedoelde en heeft me drie keer over geknipt. Nu is het weer kort en vinden me de turken weer een militair en een toerist…… Ik weet niet wat beter is, maar ik voelde me weer fris en open en top. Erg lekker zo’n dagje tussendoor. Dit was ook de eerste keer dat iemand anders mij scheerde, met een groot mes over de adamsappel, erg bijzonder.
Dan springen we in de auto en rijden richting het oude deel. Ik (Sander) rij door enorm smalle straatje met hellingen van 20 % en meer en het is erg leuk en superchaotisch. Aan alle kanten gebeurd wat en je moet goed opletten en vooral niet bang zijn. Als we onze parkeerplaats hebben gevonden lopen we naar de blauwe moskee en de musea en we lopen ook hier weer een paar uur rond. Erg mooi, maar ook erg toeristisch. We worden weer om de haverklap aangesproken en ik word er al een beetje moe van en begin ze lastige vragen terug te stellen. Ze kunnen ook allemaal engels en dat is weer compleet wat anders als een paar kilometer verderop. Het is toch een voordeel zo’n auto, want je komt op plaatsen waar je normaal niet komt.
Boven op een rust plaats hoor ik weer voor het eerst andere Nederlanders. Het blijven toch nuchtere Nederlanders en ik krijg een nuchtere groet terug als ik een opmerking plaats.
Het is later in de middag en we rijden naar de grote brug over de Bosporus. We gaan het doen en het is tijd om Azië te betreden. Als we langs het Stadion van Besiktas rijden zien we ook nog wat andere mooie gebouwen. Iets verderop rijden we onder de grote eerste brug door en maken wat mooi plaatjes. We zetten alles klaar om te filmen en markeerpunten te maken en we rijden richting de brug. Het gaat net zo snel als van Apeldoorn naar Deventer in de avondspits over de snelweg en met een gangetje van 20 km per uur kruisen we over de brug. Gaaf moment, mooie film is het eindresultaat en een markeerpunt midden op de brug.
Eindelijk Azië, eindelijk waar we zijn willen. Ik rijd verder en meteen de eerste tol. Het zal wel voor de brug zijn en met 3 Miljoen Turkse Lira verder mogen we door rijden. We besluiten om het centrum in te rijden en komen meteen in smalle steile straatjes terecht en klimmen een heel stuk in een rap tempo ion de lage giering. Voordat we het weten staan we bovenaan en realiseren we ons dat we mooie foto’s kunnen maken. We zetten de auto bij een sociale instelling of iets dergelijks weg en de avond valt echt in en we eten een speciaal witte bonen menu uit deze streek. Het is lekker en niet al teveel, maar we kunnen weer lekker slapen en starten met een avondwandeling de berg op.
Hoe hoger we komen des te mooier het word. Het uitzicht wordt beter en je merkt dat jij bijna op het hoogste punt komt. Eerste lopen we tegen een barretje aan en willen een pintje kopen. Die hebben we wel verdiend naar deze avondwandeling, niet wetende dat we nog lang niet klaar waren met deze tour. Een biertje moet 10 Miljoen Turkse Lira kosten en we bedanken voor de eer. Wat een bedrag, ze lijken wel niet wijs.
Per toeval lopen we verder en zien allemaal beslagen ramen van de auto’s die er staan. Zou dit een prostitutie plaats zijn ? nee we kijken achter ons en een mooi uitzicht zien we. Hier neem je je vriendin mee naar toe….das duidelijk…beslagen ramen komen vanzelf….
We lopen verder en zien een luxe uitziend gebeuren. Erachter staan allemaal hoge zendmasten. Het zal wel het hoogste punt zijn waarschijnlijk. De bomen krijgen een jasje van duizenden lichtjes en doet ons denken aan de lampjes in de bomen van de brink, het centrum van Deventer. Het blijft een mooi aanzicht. Achteraf blijkt dit het een een of ander nationaal iets te zijn en het ziet er schitterend uit. Allemaal bomen met lampjes en vanaf de berg kun je alle kanten bekijken van het Aziatische deel van Istanbul. Dit is een plaats die ik niet snel zal vergeten en daar moet ik een keer naar toe ……een keer op een moment…. Het is hier prachtig uitzicht en de aankleding doet menig mens nadenken over alles……
Nadat we een kopje thee en cola hebben gedronken gaan we weer terug, want ik wil het internetcafé in. Het is ongeveer haf 9 en het wordt tijd om me te melden aan het digitale front en ik heb er zin aan. We betalen en de beheerder ziet me aan voor een militair ! En bedankt he……
In het deel op de berg zit niets en we rijden terug naar het centrum en zoeken enige tijd naar een geschikte plaats om te overnachten. Dit vinden we in een rustig straatje en parkeren de auto. Na 10 minuten lopen komen we bij het eerste Cafe en de beste man vraagt 1 dollar per uur….daag en we lopen verder. De beste man had een uitstraling van geld verdienen en daar hebben de dutchglobetrotters geen behoefte aan. Na weer 20 minuten zoeken zijn we er uiteindelijk en voor 1,5 miljoen Turkse lira per uur hebben we het weer volgehouden tot half 2 ’s nachts. Er gaan flink wat mails uit en het blijft moeilijk allemaal om alles goed te beantwoorden. De discussies via MSN worden er ook niet minder op en we realiseren ons beide dat je flink wat moet missen en moet laten om je dromen achterna te jagen. Aan het einde komt alles goed, maar toch ……………. !!!