2005-11-05:
Turkije: Slapen op een parkeerplaats
Deze ochtend worden we wakker in de luxe straat
en ik (Sander) stap er vroeg uit . het is tijd om me op te frissen en een frisse
Marmaris Zee duik te nemen. Lekker alles weer even wassen en neem het zout op
de koop toe. Ik neem het bootje van Sulleman onder de armen en Herbert neemt
de camera mee. Leuk moment van later en het eerste zeewater hebben we gehaald.
Marmaris Zee “here we come”. Het water lijkt redelijk warm en ik doe de korte
“boxe” aan en neem een aanloop en ik kan je vertellen dat het kouder was als
verwacht….even doorbijten en goed wassen, hygiëne blijft belangrijk en
het is toch allemaal net even anders als thuis waar je 2 keer per dag onder
de plomp kan springen. De boot van Sulleman blijft niet lang drijven en kapseist
enigszins vlot. Direct valt ook een gedeelte van het tuigage overboord, hahaha
zou het ook zo in de oudheid gegaan zijn met de zeeschepen die er toen waren.
Het maakt niet uit het is een souvenir en we hebben er al een paar mooie foto’s
van gemaakt.
Het zonnetje schijnt lekker, het lichaam is schoon, de geest weer fris en we pakken de auto op en gaan richting het centrum. Helemaal langs de kust rijdend zien we mooie ouwe stadsmuren en rijden richting een brug. Deze mogen we niet over anders zijn we al in Azië en dat willen we nog niet. Als we iets verder door rijden blijkt dat we gewoon nog in europees deel zijn als we die brug over gaan en we zijn gewoon verkeerd gereden. Het was al zo’n kleine brug. Nadat we besloten hebben om er helemaal omheen te rijden komen we uiteindelijk uit in Taksim, het centrum van het nieuwe deel van het Europese deel. We parkeren de auto op een ondergrond waar ooit een gebouw heeft gestaan. Voor een paar miljoen lira kan de auto staan hier en we duiken het centrum in.
Hier zit een grote winkelstraat met veel winkels en oude gebouwen en we komen een katholieke kerk tegen. Leuk om te lopen en aan te zien. Tussendoor wordt ik nog aangesproken door een kleine in lange jas lopende Turk. Met zijn uitstraling, ingetogen nek en grijze haren, lijkt hij op de vader van Björn en Hans Harleman, twee jongens uit Schalkhaar. Een grappig evenbeeld, alleen deze probeert Lira te ruilen voor US dollar of euro’s. Grappige bedoening en na een kleine discussie over hoeveel het zou moeten kosten loopt hij weg. Hij wou ruilen tegen 1,4 / 1,5 waar de bank het doet voor 1,61….. Een erg goeie deal dus…..!
We lopen plompverloren rond met
de handbagage goed opgesloten in de broekzakken en geen rompslomp om de nek.
Aangezien we net toeristische zwervers zijn zijn we niet echt een target voor
de winkeliers en dieven van Istanbul. Relatief zie je zeer weinig toeristen
in dit deel. Misschien wel een voordeel dat we de auto bij ons hebben. In dit
deel van de stad zou je veel boeken moeten kunnen kopen, dit klopt ook wel maar
we vinden niets van onze gading. Helaas dan maar geen beschrijving van Turkije
bij ons. Met de info van Sulleman en de hulp van Fatma komen we voorlopig al
een heel eind.
De grote winkelstraat is de drukste straat in deze buurt maar als we even de
straat parallel aan de winkelstraat betreden hebben we beide een beter gevoel
over de sfeer van de straat. Veel barretjes en life muziek. En niet iedereen
loopt hutje aan mutje. Hier moeten we vanavond maar eens weer komen kijken.
Na een paar uur lopen gaan we richting de auto om te melden dat we de hele nacht
blijven. De man kijkt ons raar aan en knikt. Geen probleem uiteindelijk. Zijn
collega wil meer geld hebben, maar we houden vast aan de 20 miljoen. Blijkbaar
stralen we dat uit, want hij wou het niet vragen aan ons.
We gaan weer op zoek naar de
gezelligheid en al snel vinden we die kleine straatjes terug en hier worden
we wel aangesproken om even naar binnen te gaan en te genieten van de life muziek.
Als echte Nederlanders vragen we vooraf wat een biertje kost om niet tegen heel
gekke bedragen aan te lopen.
We worden naar boven gedirigeerd omdat beneden vol zit. Eigenlijk is dit een
slechte plek maar we besluiten toch een biertje te nemen. Onderwijl naar beneden
kijken naar wat daar allemaal gebeurt. Sander heeft de grootste schik als ik
(Herbert) mijn biertje omgooi en de halve inhoud klettert naar beneden. Helaas
zaten er wat mensen beneden en de twee dames keken erg boos naar boven. Het
Turkse temperament kwam ook om de hoek, want de heer die beneden zat kwam even
kijken boven wat er nu gebeurde en ik (Sander) legde hem uit dat het in Nederland
ook niet gebruikelijk is om bier over iemand heen te gooien. De man droop af
nadat hij merkte dat we uit Nederland kwamen en geen kwade zin hadden. Tussendoor
lig ik weer onder tafel van het lachen. Een kroeg verderop hebben we weer wat
talentvolle muzikanten gezien die voor ons muziek speelden van het kaliber rock.
De alternatievelingen om ons heen vonden het prachtig en we hebben genoten van
een schouwspel hoe 2 turkse jongens strijden om de wil van een meisje en hebben
gezien dat iedereen de deur achter zich open laat. Erg hinderlijk als je er
naast zit en ik denk dat het komt omdat de moskee altijd de deuren voor iedereen
open heeft staan en iedereen zich snel aanpast hieraan in dit land.
Als we wat gaan eten komen we een paar turken tegen die de nachtclub in willen en 1 van hen vraagt of we meegaan. Dit doen we en doen samsam het drinken betalen na vooraf gevraagd te hebben wat het koste. Ik vertrouw de man niet en we gaan ook niet mee naar de nachtclub. Opzouten met die gast. We pakken de auto in, hangen de gordijnen op en slapen heerlijk.