2005-11-03: Turkije: Ramadan een rustig begin

We zijn gebleven in Havsa om de ramadan mee te maken en het gebeuren in de kerk ‘s ochtends vroeg toe te schouwen. Helaas, dit is mislukt. Om kwart over vier liep er een man met een grote trommel door de straten door het kleine straatje waar wij sliepen en ik denk dat het is om iedereen wakker te schudden voor het einde van de ramadan. Na deze marcherende man voorbij te hebben gaan, ben ik (Sander) weer in slaap gevallen en werd om half zes weer gewekt door de luidsprekers van de moskee. Het was de bedoeling om er 7 uur uit te gaan. Helaas het werd kwart voor 8 en hebben we de moskee gemist. Langzaam wakker geworden en enigszins opgefrist in het leraren hok van leraar Sulleman, werden we meegenomen naar de familie. Hier werden we kort voorgesteld aan wat familie leden en werden gastvrij meegenomen naar een slaapkamer. Hier stond een pc en een bed, waar we konden zitten en al snel kwamen er meerdere personen aanlopen om zich voor te stellen. Het gezin bestond uit een vader, 5 zoons en dochters en hen kinderen. De engels sprekende neef kwam ook weer langs en we kregen uitgebreid ontbijt, namelijk in druivenbladen gerolde rijst, Borek en baklava.

In de tussentijd vloog Sulleman af en toe weg omdat er een traditie werd uitgevoerd. Iedereen komt blijkbaar binnen van de familie en krijgt wat van vader en moeder, Opa en Oma. Af en toe komen ze kijken of alles goed gaat en dan glimlachend lopen ze weg.

De boeken van de engels sprekende Turkse jongen zijn engelse boeken over computers en de engelse taal. Na het ontbijt gaat Sulleman naar huis en brengt ons naar het internetcafé. We doen eerst onze schoenen weer aan, want die waren buiten blijven staan. Natuurlijk heb ik nog maar 2 verschillende sokken over en heb ik met mijn grijze en zwarte sok een mooie combinatie en ze zullen wel denken.

Eenmaal in het internetcafé bevestig ik de bestelling van de Iranese visa via mail bij het bedrijf iranianvisa.com . Ik had deze al een email gestuurd, maar nadat Phil de Lange ons nog even getipt heeft hebben we wat meer info opgezocht. Het bedrijf werd op Lonely planet forum afgezaagd als een slecht bedrijf, maar toch bestellen we via dit bedrijf de visa. Ik maak er wel een bevestigingsbrief bij waarin we alle uitgangspunten nog eens noemen, zodat we straks geen problemen krijgen met de visa vertrekking krijgen. Alhoewel dit bedrijf ook afhankelijk is van de Iranese regering / overheid denken we toch dit bedrijf het beste is ingesteld op aanvragen zoals de onze. We kunnen nadat we een registratiecode ontvangen hebben, naar een willekeurige ambassade gaan en de visa ophalen en het zou dan niet meer als een administratieve handeling gaan van maximaal 3 dagen.

Ik hoop het en we zullen zien hoe ze reageren.

Sulleman kwam net terug met een stapel boeken over Turkije. We hebben er doorheen gebladerd en onze route bepaald in grote lijn. We laten het toeristische gebied in het zuidwesten liggen en gaan vanaf nu van de grote weg af. Door de waarschijnlijke snelle vertrekking van de visa kunnen we nu in circa 3 weken door Turkije rijden via Ankara, diverse nationale parken rond de hoogvlakte in het midden van Turkije en daarna door naar de kop van Syrië. Voor Hakiri gaan we richting Erzerum en in principe mijden we dan alle gevaarlijke gebieden. We zagen gisteren op tv een ruzie van turken tegen turken in Rizi in het noordoosten van het land. Bij navraag lijkt er niet veel aan de hand. Rond Istanbul pakken we de Marmaris en Zwarte zee mee. Het lijkt een mooie route met minimale gevaren en door verschillende landschappen. Het mooie zuidwestelijke deel pakken we wel tijdens een of andere vakantie mee.

We blijven vanavond slapen in het zelfde lerarenlokaal en we zijn benieuwd hoe men zal reageren op dat we nog een avond blijven. We vertrekken morgen weer vroeg richting Istanbul om weer te reizen.

De Ramadan begint hier rustig. Men bezoekt familie en eet lekker. Het is hetzelfde als met kerst en er is geen zak te doen. De mannen komen naar het koffiehuis en van de vrouwen weten we niet wat ze doen. Ze komen in ieder geval niet in het koffiehuis, want dat mag niet. Er wordt verder niets gedronken hier. Het mag wel , maar dan moet het koffiehuis een licentie hebben.

Herbert is nu bezig met internetten en ik zal straks ook weer eens kijken. Nog een dagje ravotten en dan gaan we weer op naar andere windstreken.