2005-10-19: Bulgarije: Cultuur uit Bulgarije

Vandaag ben ik een keer vroeg opgestaan, Herbert dan, want ik wil wel eens keer wat anders doen dan slenteren door de stad of wachten in “ons” café.
Ik wilde een keer weer cultuur snuiven en zocht gisteren dan ook wat plekken uit om heen te gaan. Er zijn meerdere musea en kerken om hier te gaan bekijken en ik probeer er een paar uit te zoeken die de moeite waard zijn. Al met al gaan we rond half twaalf richting ons eerste doel, Het National Historical Museum. Sander had nog even gevraagd aan een medewerker van het kantoor naast ons welke plekken de moeite waard waren om te bezoeken. Na een lang verhaal van de goed engels sprekende man, George … wijst hij ons exact dezelfde dingen aan die ik al bedacht had alleen kan hij ons een iets betere busroute geven. Na een lange rit in de bus, eerst lijn 88 dan over in lijn 111 over de rondweg, komen in de buurt van het museum.

Alleen weten we niet precies waar we eruit moeten en een “goed” gesprek met de chauffeur levert ook niets op. Tot we eigenlijk op willen staan dan wordt er ineens gezegd door een oudere heer, “nein, volgende stelle”. Ok daar dus ook weer uitgekomen, de oudere man zegt verder niets meer en ook de vrouw tegenover mij kan geen woord engels. Het museum blijkt de voormalige woonplaats van de president te zijn gedurende het communistische regime. Na de omwenteling naar het kapitalisme is dit een museum geworden en aan het gebouw en de omliggende gigantische tuin (waar je niet meer in mag) is dan ook niets meer gedaan aan onderhoud. Het gebouw straalt van buiten een grote kracht uit maar van binnen is het een oud vervallen geheel. De tentoongestelde stukken uit de historie van

Bulgarije zijn redelijk goed tentoongesteld, foto’s nemen is verboden natuurlijk, Sander heeft het nog even geprobeerd maar wel duidelijk verzocht door de vollom aanwezige suppoosten dit niet te doen. De suppoosten in dit geval zijn allemaal vrouwen van boven de 70 en glimlachen vriendelijk en doen zelfs het licht in een zaal aan als je die binnengaat. De historie van Bulgarije gaat zeer ver terug, dik voor dat Nederland ook maar iets voorstelde zaten de heren hier al dik te doen. Maar dat is eigenlijk ook wel logisch aangezien Bulgarije op de route zit naar de magische oosten. Veel oorlogen zijn dan ook gevoerd in het hooggebergte van Bulgarije en de omliggende landen. Door meerdere overheersen bezet heeft Bulgarije toch een eigen identiteit weten te behouden of misschien wel hierdoor gekregen. De aanwezige relikwieën zien er prachtig uit maar er is naar mijn smaak te weinig uitleg in het engels aanwezig. De uitleg wordt eigenlijk pas beter en uitgebreider als we al rond de tijd van de tweede wereld oorlog zitten. Na dit museum geheel bekeken te hebben en we iets meer weten van de historie van Bulgarije gaan we opzoek naar een particuliere kerk hier in de buurt. Ik dacht dat we door de achter het museum liggende tuin er konden komen maar de tuin is maar 20 meter toegankelijk. Dus dan toch maar er omheen, we krijgen te horen dat we minibus 21 kunnen nemen maar aangezien we geen idee hebben wanneer die komt besluiten we toch maar met de taxi te gaan. De taxichauffeur had zichzelf al aan ons aangediend en wilde ons (natuurlijk te duur) wel naar de kerk brengen. Hij bood ook nog aan om op ons te wachten tijdens het bezoek aan de kerk maar hier hartelijk voor bedankt. Na het bezoek aan de kerk waren we toch kompleet door ons geld heen dus hadden we zo wie zo geen taxi kunnen betalen. Bezichtiging van de kerk was net als het museum 10 Lewa per persoon. De kerk bestaan uit drie verschillende delen, het oudste deel is van de 11de eeuw, middendeel 12de eeuw en laatst aangebouwde deel is van de 20ste eeuw. Het meest interessante deel (het oudste) is maar toegankelijk voor max 10 min. Aangezien hier de oudste fresco’s van Bulgarije aanwezig zijn begrijpelijk. De ruimte is dan ook optiemaal geconditioneerd en de nog goed zichtbare fresco’s zijn zelfs ouder dan die wereldbekende in Italië, van euhh de naam ben ik even kwijt. De oorspronkelijke oprichter van de kerk was een neef van de toenmalige koning en kon zich dus wat permitteren. Een eigen persoonlijke kerk lijkt me buitensporig kostbaar in die tijd. Er zijn nog enkele stukken van de oorspronkelijke fresco’s zichtbaar, in de 11de eeuw zijn echter alle delen opnieuw overschilderd en alleen daar waar die laag eraf gevallen is zijn ze zichtbaar. Ook hier is fotograferen natuurlijk weer verboden maar we mogen dan toch in het nieuwere deel een foto maken van een plakkaat met uitleg over de kerk.

Ikzelf vind dit zeer indrukwekkend als je bekijkt in wel tijdspanne en hoe de kerk tot stand gekomen is. De rondleidende vrouw geeft een goede en duidelijke uitleg op al onze vragen over deze kerk en waarom alle geestelijke op een bepaalde manier afgebeeld staan. Blijkbaar heeft de houding van de vingers aan de rechterhand met de manier van een kruis slaan te maken. Nadat we buiten de kerk enkele foto’s genomen hebben vervolgen we onze weg. Natuurlijk de, als echte Nederlanders, de fooi voor de uitleg over te slaan. Voor we besluiten met de bus naar beneden te gaan drinken we nog even een biertje bij een leuk uitziende toko. Hier blijkt dat we ook helemaal geen fooi hadden kunnen geven aangezien we net voldoende geld bij ons hebben voor de twee biertjes. Dus een bus zit er ook niet meer in en we maken ons op voor een lange wandeling richting stad.
Eindelijk thuis zijn we te laat voor onze afspraak met Drago, we zouden bij hem eten vanavond maar hij is al richting huis vertrokken. Wij besluiten dan ook maar aangezien in ons café het eten ook al op is een zak chips als avondeten te nemen en we zoeken voor vandaag ons bed op.
Aan de andere musea midden in het centrum zijn we niet toegekomen, misschien een andere dag dan maar.