2005-10-14: Bulgarije: Drago, the animal

Tijdens onze ondertussen dagelijkse routine, hier in het cafe/restaurant komen we in gesprek met Drago. Drago, de vrachtwagenchauffeur van Dieselor het tankstation waar we mogen douchen, had ons reeds eerder een paar biertjes geschonken, maar we hadden nog niet veel woorden gewisseld. Na een uiterst geanimeerd gesprek met Drago staat hij er op dat hij ons meeneemt de stad in. Na een paar biertjes verder, in Drago’s geval is dit een half kratje gaan we dan ook op weg met de taxi. Eerst even langs zijn huis omdat hij wilde douchen bleek achteraf. Dat is het leukste als je eigenlijk niet met iemand kunt communiceren waardoor je nooit zeker weet wat er nu gaat gebeuren.

Drago blijkt in een flatje ergens aan de andere kant van Sofia te wonen maar hij verteld ons dat hij momenteel een nieuw huis laten bouwen met zelfs drie verdiepingen. Drago spreekt een beetje Engels, Duits en Italiaans door elkaar maar toch lukt het aardig om gesprekken te hebben. Met Nellie de vrouw van Drago wisselen we een paar woordjes en al snel komt de wodka op tafel en heben we het direct weer warm. Zijn vrouw laat nog even een foto zien van haarzelf tijdens haar bruiloft en we zien een beeldschoon plaatje van een vrouw. Als we naar de stad gaan, de taxi stond buiten nog gewoon te wachten, komt de echte Drago los. Hij blijkt een klein handeltje op de achtergrond erbij te hebben en omdat hij vrachtwagenchauffeur is voor dieseltankstations heeft hij de mogelijkheid om zo nu en dan wat extra diesel te hebben. Maar hij blijkt ook een “big spender” want hij laat trots een stapel biljetten zien die ongeveer 10% van ons totale reisbudget omvatten. Geld is dan volgens hem ook geen probleem en we denken bij onszelf “we zien wel”. Ik (Sander) voel me al de hele avond ongemakkelijk aangezien hij alles betaalt en wij niets terug mogen doen. We zijn nu zijn gast en that’s it. Eerste stop is bij een of ander restaurant dat geleidelijk aan vol begint te lopen. De reden hiervoor was een bruiloft die op het punt van beginnen stond. Drago begint direct weer diverse maaltijden voor ons te bestellen en we krijgen voor ongeveer een week vlees voorgeschoteld, heerlijk gegeten en tijdens het uitbuiken krijgt de band, Bulgaarse livemuziek in de gaten dat we buitenlanders zijn, zijn ze niet meer bij ons weg te slaan. Ik denk dat het geld van Drago hier meer mee te maken had maar we stonden in het middelpunt van de belangstelling. Het toppunt is dat ik (Sander) 20 Lewa van onze rockefeller krijg en aan de zangeres moet geven. Ik reik naar haar toe en ze draait de heupen naar me toe, kijk Drago aan en hij gebaart dat ik het erin moet stoppen. Dan moet het maar en prop het geld rond haar middenrif in haar broek, waarna ze goedhartig lacht en verder gaat met zingen.

We voelen ons wel een beetje opgelaten want op een bruiloft horen de “gasten”, en dat waren we niet eens niet in het middelpunt te staan. Voor de bruid en de bruidegom leek me dit een heel gek iets want het was nu eenmaal hun bruiloft. Maar ja geld is blijkbaar een universeel middel dat altijd aandacht trekt.

Na in deze toko de nodige biertjes weggewerkt te hebben, meerdere keren de dansvloer opgesleept te zijn gaan we weer een deurtje verder. Nu krijgen de bruid en bruidegom hopelijk weer de nodige aandacht. Sander en ik hebben geen idee waar Drago ons nu weer heen zal brengen, maar omdat we al redelijk in de olie zijn zien we wel. Het is allemaal niet gevaarlijk, we kunnen thuiskomen en we zien totaal andere plekken als dat we uit onszelf zouden zien.

Taxi in taxi uit en we staan voor we het weten in een of andere club, Mask geheten. De muziek staat hard en iedereen is in een uitgelaten stemming. Ikzelf begin een vol gevoel te krijgen van al het bier en ga na toch nog een stuk of 5 halve liters weg te werken over op gewoon water. Lekker relaxen op een barkruk een leuk gesprek voerend met een leuke dame. Sander staat zijn verloren conditie weer een beetje op peil te brengen op de dansvloer en huppelt dan ook als een dronken dropje rond. Drago pendelt tussen ons heen en weer en kan geen fatsoenlijk woord meer zeggen, hahaha het verbaasde me dat hij het pendellen nog beheerst. Drago blijft maar met biertjes strooien en voor ik het weet staan er al weer 5 nieuwe halve liters achter me. Tevens zet hij er nog 5 neer op de box bij Sander op de dansvloer. Ik bedank vriendelijk (hips) en wijs op mijn flesje water. Drago kijkt me niet begrijpend aan en klampt daarom het grietje maar aan waarmee ik aan de praat was. Na twee zinnen draait die zich weer om en kijkt me verschrikt aan: “HELP” zegt haar blik, ik kan Drago weer richting Sander loodsen en zie hem even later dan ook de dansvloer over “huppelen”.

Ondertussen begint de club aardig leeg te lopen en dat is ook maar goed ook want wij drieën zijn redelijk volgelopen en we besluiten dan ook een taxi te zoeken. Ik ben doodop en dronken als een koe en knikkebol achter in de taxi, ik denk dat ik al in slaap gevallen was voordat ik in de tent geklommen ben. Het is blijkbaar al routine want ik ben niet van de auto afgedonderd.