2005-10-10: Bulgarije: India visum en levering cilinderkop

De zon komt op, de bedrijven om eens heen werken alweer een paar uur en mijn hoofd doet zeer. Alle biertjes na dat dure Grolschje van gisteren komt me weer duur te staan, merk ik. Ik heb een belangrijke dag. Ik wil weten of de kop op tijd weg is met TNT en wil het andere vervoersbedrijf bellen om na te gaan of we het geld niet terug kunnen krijgen. Ik heb de wekker gezet om na 4 uur slaap op tijd eruit te gaan en dat lukt redelijk. Ik had me alleen weer in dat uur tijdsverschil verrekend en na een lange ochtendzit ben ik rond half 12 bij de bus om de stad in te duiken. Ik heb in de tussentijd bij het tankstation al naar internet gekeken en nu ben ik ook weer beland bij Anton Kalchev. Deze man laat zien hoe het bedrijf eruit ziet en vertelt met honderduit hoe goed bevallen het is in Deventer, mijn geboorteplaats aan de goeie kant van de IJssel (!). Het is weer een prettig gesprek en hij geeft me aan dat ik te allen tijde bij Georgië de werknemer of Tania de secretaresse aan kan kloppen, gedurende ons verblijf hier om te internetten of gewoon langs te komen. De grote baas is er nog niet. Zijn broer heet Rumen en is de broer van Anton. Na hier ook internet gezien te hebben, leid Anton me naar het nest van de Rottweiler, die een paar dagen eerder me een beetje de stuipen op het lijf jaagde.

Ik duik de stad in en ik dacht dat ik wagenziek werd. Bij de pizzahut waar ik zo’n beetje nu dagelijks kom ben ik het pand ingevlucht en ze hebben me daar een kwartier later weer teruggezien. Dat probleem was weer opgelost…

Het tweede bezoek leidde naar de ambassade van India, waar ik de paspoorten af kon geven en een uur later kon terugkomen om de getekende visa op te halen. Snel daarna ga ik op een lange zoektocht naar internetcafé, en kom ik via het office center, een paar pinautomaten, 100 straten en na 80 mensen te hebben aangesproken eindelijk bij een internetcafé. Het is een pand met een toegangsysteem. 1 tegelijk naar binnen. Je krijgt een pasje met een webcam foto en huppatee, je mag naar binnen. Vele computers zijn er aanwezig en ze werken gewoon met een taakbalk. Perfect voor elkaar en veel computers. Ik laat de paspoorten en de India visa inscannen om door te sturen naar @home. @home heeft weer geld afgeschreven en mijn e-mail bestaat ook nog en dat moet over zijn. Dat wil ik niet en besluit dus maar weer een mail te schrijven. Ik heb een half jaar geleden al zeker gesteld dat op vertoon van een visa ik het contract kon ontbinden en dat ik niet vast zit aan een jaarcontract wat minimaal ingaat bij het afsluiten van @home abonnement. Helaas zijn hun systemen daar niet op ingesteld en moet je herhaaldelijk maar weer alternatieven bedenken om het hun duidelijk te maken.

In de tussentijd stuur ik de ingezonden stukken voor de goal weg. Ik ben benieuwd hoe mijn Fonke Service Diensten promotieverhaal eruit komt en het tweede stukje over GFPV zien we wel hoe dit uitpakt.

Dan begint het. Ik heb een mail ontvangen dat Jan Boekel, de collega van ADI international (Honeywell), nog geen opdracht heeft gegeven voor transport van de kop. Dit moet direct in gang gezet worden, anders heeft het geheel geen waarde en hebben we alleen dubbele kosten en moeten we nog langer wachten. Als hij dan terugbelt kan ik het hem uitleggen en wordt alles meteen alsnog in werking gezet. Ik heb ook al een mail gestuurd naar Jansen Used Landrover Parts met de uitleg waarom we dit alternatief willen gebruiken. Het biedt gewoon te veel voordelen om deze weg te bewandelen. Als Jan Boekel dan terug belt komt mij het nieuws ter ore dat de planning van TNT op 18 oktober staat en dat is nog later dan oorspronkelijk de bedoeling was. Alles lijkt in elkaar te storten en die hersenpan draait weer op volle toeren. Jan gaat direct e.e.a. in werking stellen om versneld met Economy express de kop te versturen. Er zit een te overbruggen geldbedrag extra aan vast, maar het belangrijkste is nu dat die kop in de vrachtwagen zit. Als we klaar zijn met het gesprek, bind ik mijn boeltje in, want ik had immers 2 uur terug al bij de ambassade moeten zijn om de visa op te halen. Het is nu 3 uur verder en de ambassade sluit zo. Ik wil perse de paspoorten terug hebben vandaag, dus opschieten.

Jan Boekel belt maar niet terug en ik realiseer me dat hij het er allemaal even tussendoor doet en dat hij afhankelijk is van TNT. IK besluit Jansen te bellen en de status te vragen van de kop. Op dat moment wordt de kop opgehaald door TNT met een express service. Ik heb de kop hier voor vrijdag en met een beetje geluk donderdag al. Gelukkig eind goed al goed. Gelukkig maar anders was alles voor niets geweest.

Na dit debakel duik ik het internetcafé weer in. Schrijf me in voor gratis sms en probeer het uit. Ik ben op zoek naar die ene, en heb contact met Oppergeit Greet, de geitenhoedster uit Weert en de vriendin van Herbert. Voldaan ga ik weer naar mister Herbert, waar ik circa half negen aankom. We drinken nog een biertje bij de Monica en haar stille vriendin. Monica werkt hier als serveerster en heeft twee vriendjes. De lacherige flegmatische dame springt van de hak op de tak, zet de tv harder, zachter en kijkt erg moeilijk soms. Ze weet niet wat ze wil das duidelijk. Gelukkig dat ze goed engels kan, zodat we goeie gesprekken hebben met haar, not……….!

We laten onze paspoorten zien en de visa van Delhi. Zij dacht eerder al dat we naar een club genaamd Delhi gingen in de stad Sofia. Na ruim 10 dagen weet ze het nog niet…..

We nemen een pilsje en een zak chips, mijn ontbijt, lunch en diner inéén en taaien hem af naar de tent, waar we een beetje bijbabbellen. Herbert heeft de tent gemaakt, verslagen gemaakt en veel kleine dingen, maar dat is inmiddels routine geworden. Kort daarna komt de gepensioneerde bewaker van Iveco ons begroeten. Hij laat ons zijn kinderen zien uit Chicago en zonnebloempitten etend vervolgd hij zijn weg.