2005-10-09: Bulgarije: Op zoek naar een internetcafe

Vandaag proberen we redelijk vroeg op te staan en gaan we vroeg naar de stad, al met al toch nog half twaalf geworden voor we de bus in stappen maar de dag ligt nog aan onze voeten. Ik (Herbert) ben weer opgeknapt van de buikkrampen die ik gisteren had. Geen idee waar het aan gelegen heeft maar vandaag alleen maar droog brood vermoed ik, honger gevoel is totaal niet aanwezig terwijl ik toch compleet leeg ben. De stad in, we gaan eerst maar eens op zoek naar een bak koffie en zien dat er buiten op straat een basketbaltoernooi aan de gang is. Een complete straat afgezet niet met hekken maar gewoon een politiewagen dwars op straat. Nu zeggen ze in Nederland wel eens dat er meer politie op straat moet zijn, denk dat de regering eens hier moet kijken wat daar nou mee bedoelt word. Er staat op zo’n beetje elk kruispunt wel een handjevol agenten. Na een week Sofia raak je daar wel aan gewend maar als je er over nadenkt is 1 op de 30 inwoners van Sofia is waarschijnlijk politieagent, dus hier genoeg blauw op straat. Het zal wel nodig zijn, in een krant hier stond er iets over vermeld, niet te lezen natuurlijk maar je kunt altijd plaatjes kijken. Er werd een park afgebeeld en de misdaden welke er begaan waren. Het is niet duidelijk in wat voor een tijdsbestek deze daden gebeurt waren maar ik denk er nu wel drie keer over na om s’nachts door een groot park te lopen. Op het plaatje was bij geen groen meer te zien namelijk. Waarschijnlijk is dit een oorzaak van het vele blauw op straat. Maar het is nog midden op dag dus veilig zat. Eindelijk onze koffie gekregen en ook het afrekenen duurt eigenlijk veel te lang hierdoor is het basketbaltoernooi tegen de tijd dat we weer op straat staan net afgelopen. Wel maken we de huldiging nog even mee en Sander springt er meteen voor met zijn Fonke Service Diensten T-shirt (op zoek naar basketbal talent) en voor de “bewaking” kan reageren is de plaat al geschoten. We besluiten op zoek te gaan naar een internetcafé waar we onze documenten kunnen uploaden naar de website.

Al redelijk snel iets gevonden maar daar blijkt het niet mogelijk om de memorystick met alle gegevens op de computer te zetten. We blijven hier wel een tijd hangen omdat er altijd wel bekenden online zijn en voor je het weet zit je er al weer drie uur achter. Als we weer buiten staan komt het dagelijkse hongergevoel dan toch opzetten. Beide willen deze keer een beetje redelijk eten om onze binnenste mens wat gerust te stellen. Hoekje om en daar is warempel een chinees restaurant. Mooi nasi of babi pangang kan nooit verkeerd zijn. De serveerster (Bulgaarse “schone”) heeft haar vrolijke humeur thuis laten liggen dus daar is vandaag geen lol mee te beleven. Het eten is boven verwachting echt lekker en we zitten dan ook een uurtje later met een dikke pens te overleggen waar we nu heengaan. Op zoek naar een ander internet café dan maar. Ondertussen weten we er al verscheidene te zitten maar daar is het uploaden allemaal niet mogelijk. Als we compleet aan de andere kant van de stad beland zijn, ondertussen is het al donker geworden, lopen door achteraf straatjes op aanwijzingen van diverse Bulgaren dat er daar toch echt één moet zitten. Eindelijk de tent komt in zicht en het blijkt hier zelfs mogelijk om de stick te uploaden, alleen de verbinding is redelijk traag dus het kost een berg tijd maar alles gelukt en we gaan dan maar opzoek naar een biertje voor het afsluiten van de avond.

Onderweg terug naar de stad besluiten we nog even met de metro te gaan zodat we dat ook gedaan hebben. Eén halte verder moesten we er al weer uit maar we zijn toch met de metro geweest. Blijkt als we aan een biertje zitten dat het pas 9 uur is dus de avond begint net. Na meerdere pinten weg gewerkt te hebben krijgen we slinks te horen dat we vanavond naar een bepaalde club moeten gaan. Op zoek naar die club schieten we nog even een pianobar in waar we een Heineken en een Grolsch nuttigen. Als we afrekenen blijkt dit hartstikke duur uit te vallen. 2 van deze biertjes zijn dus duurder dan complete chinees eten incl drank. Maar ja het jetset leven is duur. Als we de gezocht club (de naam ben ik ondertussen al weer kwijt, aanvulling Sander, Club Brilliant) in willen gaan komen we er achter dat we nog maar een paar Lewa’s hebben maar we nemen aan gewoon weer snel weg te gaan. Maar we moeten toch tussendoor nog even bijpinnen want we gaan als laatste naar huis, eigenlijk past dit niet in ons budget maar de gezelligheid doet dit vergeten. Meteen maar de taxi ingedoken en éénmaal “thuis” in mijn slaapzak ben ik dan ook zo vertrokken. Over hoofdpijn daar denk ik morgen wel over na.