2005-10-07: Bulgarije: Honeywell & GAE

Vandaag blijf ik bij de auto, beetje tekst bijwerken en verder niets. Sander duikt de stad in om langs de ambassades te gaan en te kijken wat hij daar kan bereiken.
Ondertussen “wonen” we al weer zo lang achter de garage van Wesco dat de mensen ons al gewoon begroeten net als of we er horen te zijn. De douche bijna naast ons en een leuk barretje/eettentje om de hoek. Hmmm zo slecht hebben we het hier nog niet getroffen. Ik verdoe vandaag dan ook mijn tijd met kleine dingentjes, lezen en een beetje hangen in de bar en het schrijven van de reisverslagen.

Er is weer veel gebeurd als ik thuiskom (!?) IK (Sander) zit weer helemaal in mijn element en kom eraan lopen zeg tegen Herbert: “Is hier nog wat veranderd of is er in Bulgarije een kop voor de motor ? Ik kan de kop hier voor volgende week vrijdag hebben tegen de zelfde condities en voorwaarden, ja of nee?” En Herbert stemt toe. Wat is er nu gebeurt?

In de ochtend loop ik de chef van de buren van het tankstation tegen het lijf. Hij kan mij verstaan als ik langzaam engels praat. Ik vraag hem om een GPS leverancier en we spreken af om naar een elektro winkel te rijden. In de auto begint de luid naar vrouwen toeterende man te spreken en vertelt hij zijn verhaal. We komen aan bij een grote shop waar ik bij de vrouwelijke bewaker alle serienummers van elektronica apparatuur moet laten opschrijven. We vinden geen nieuwe kabel voor de GPS en ook geen externe batterijlader voor de camera, helaas. Ik pak daarna snel de bus om naar de ambassade te gaan en naar de visa te informeren. De ambassade van India is duidelijk. Nog geen bericht vanuit Nederland en maandag meer. Dat betekent meteen dat het ook geen zin heeft om naar de Iranese ambassade te gaan, want ik heb geen stempel niets.

In de stad is het weer lekker weer en pak een bak koffie bij de toko waar we gisteren niet binnen wilde blijven. Deze luxe tent met sjacheraars lieten we gisteren links liggen, vanwege de rare blikken. Nu kon ik aan de bar zitten en een krantje pakken. Blijkbaar is “Beckenbauer” iets aan het doen, want hij staat in alle kranten en daarnaast worden de kranten van Bulgarije opgesierd met mooie naakte dames. Altijd leuk om even naar te kijken. In het internet cafe begin ik een paar lange mails naar huis en mis ik Axel net op MSN. Er zijn verder geen schokkende dingen en ik zoek wat adressen op van Garmin (GPS) dealers. Er is er wel 1 en die zit precies aan de Vessil Levski, de grote straat met alle ambassades, waar ik net vandaan kom. In de tussentijd meld Robert Machielsen zich nog en is verbaasd over de reactie snelheid van de e-mails. Zou ik dan toch teveel achter de pc zitten? Ik krijg ook een mail van Fatma. Deze turkse collega van Honeywell stuurt me haar nummer door, zodat we haar kunnen bellen, indien we een tolk nodig hebben verderop in de reis. Erg makkelijk, maar vooral leuk dat iedereen het allemaal een beetje volgt. Dank zij de ervaring met afdeling inkoop bij zowel Stork, maar vooral bij Honeywell weet je op een gegeven moment wel hoe er wat voordelen te behalen zijn links en rechts. Het is toch leven en laten leven en het is makkelijk als je in moeilijke situaties ergens op terug kan vallen. Waarschijnlijk gebruik je doorgaans je netwerk niet en zeker niet als het niet nodig is. In nood of zeer moeilijke situaties is dat toch anders.

Ik meld me ook nog aan als Tunafish affiliatie (of iets dergelijk). We kunnen dan een banner plaatsen op onze site. Voor elke aanmelding voor een verzekering of reis via onze site krijgen we 10 euro en voor elke bestelling van een waardebon van 25 euro via Tunafish krijgen we 2,50 euro betaald. Kortom als 100 man een waardebon besteld van Tunafish (twv 25,=) krijgen wij 250 euro. Toch weer bijna een halve maand Azië. Alle beetjes helpen en niemand wordt er minder van. Ik heb zelf ook al een dergelijke waardebon besteld en het werkt prima. Maar goed dat komt volgende week wel weer.

Ik loop naar de GPS winkel waar ik tegen de Garmin GPS modules aanloop. De goed engels sprekende vrouw schiet me aan en helpt me op weg. De kabels zijn duur. 30 euro voor een kabeltje waarmee ik alleen de module op de voeding aansluit van de auto en een combi kabel kost al snel 40 euro. Pittige bedragen. Ik vraag haar waarom we de kaarten niet kunnen uploaden naar onze GPS module en spontaan geeft ze me een link naar haar site , waar we kaarten kunnen downloaden van Bulgarije. Haar vraag is of wij ook mooie foto’s hebben en vertel haar over onze reis. Ze heeft een verzameling foto’s van GPS gebruikers en is zelf op de Himelaya geweest, waarop ik reageer dat we daar nog heen gaan, waarop ze me verbaasd aankijkt.

Dan begint het feest. Ik stap in de bus en een beetje moe besluit ik toch nog uit te stappen om het Honeywell logo van dichter bij te bekijken, die ik van de week ergens heb zien hangen. Eenmaal aangekomen en wat foto’s te hebben gemaakt, kom ik bij een portier die me de andere kant opstuurt. Daar loop ik een gebouw binnen waarbij ik denk aan de woorden van enkele ex collegae over de staat van ontvangst van gasten bij Honeywell. Het oude pand kon toch beter. Ik zie deze entree in Bulgarije en begin hartelijk te lachen. Uiteindelijk kom ik bij een bordje wat ik niet kan lezen en loop naar binnen. Als ik vraag wie er engels kan spreken steekt een vrouw de kop op die daar zit als gast en geeft aan in het engels dat ze kan helpen. Warempel het is die engerd uit de bus. Deze mannelijk uitziende grote vrouw met kind viel me een aantal dagen geleden ook al op in de bus vanwege haar lompheid en nu kom ik haar hier tegen in de stad van 1,2 miljoen mensen. Daarnaast zei ik gisteren tegen Herbert dat het misschien wel een optie is om wat (vrijwilligers) werk te gaan doen en waar sta ik nu een dag later. Ja hoor, bij het CWI van Bulgarije. Bestaat toeval (!?) Ik weet het niet. Erg grappig.

Hier moet ik dus niet zijn en loop weer terug naar de portier en die wijst me naar de 3e verdieping als ik Honeywell aanwijs. Op de tweede verdieping hangt een grote bekende vlag. Er staat een man die de deur voor me open doet die me in het Bulgaars ontvangt. Ik antwoord in het engels en er zijn in een keer weer beter engels pratende mensen om me heen. Als ik het verhaal vertel geeft hij me een korte rondleiding en vertelt hij dat de hoogste baas even binnen is om handjes te schudden en ontmoet ik hem even. In een keer ben ik weer terug in Nederland. Zelfde cultuur, type mensen en vragende blikken. Ik maak wat filmpjes en realiseer me dat ik op 5 minuten afstand woon (?!) van de hoofdvestiging van Honeywell in Bulgarije. De waarschijnlijk aan Edwin Pittomvils in rang gelijkstaande manager, waarvan ik naam even kwijt ben, gaat weer naar het vliegveld en onze wegen scheiden. Als ik bij het weglopen rondkijk wil ik een filmpje maken om aan te geven hoe de entree is in Bulgarije, alleen wordt me dit verboden door de bewaker. Geloof me, Apeldoorners, het kan slechter..!!!!

Het zou toch mooi zijn als je met enige vooraankondiging de vestigingen kan bekijken en ziet hoe het daar reilt en zeilt. Net iets meer uitleg krijgt over de betreffende vestiging. Ik ga weg met een gemengd gevoel. Ik had graag iets meer gezien en voelde me een beetje als een indringer, ondanks dat ik gastvrij ben ontvangen door Simeon Belorechki. Hij gaf nog aan dat hij maandag naar Amsterdam gaat voor een cursus of iets dergelijks. Ik vertrek en ga verderop in de wijk boodschappen doen bij de “locals”.

Een half uur later wil ik weglopen uit de winkel en bedenk ik het me.

Eikel !!!, denk na !!! Iemand die 5 MINUTEN naast de landrover werkt gaat met twee dagen naar NEDERLAND. HONEYWELL, NETWERK, MET EEN PAAR DAGEN TERUG. MOTOR WEEK EERDER KLAAR.

Dat ik daar niet aan gedacht heb. Ik loop in sneltrein vaart terug en klop weer aan bij de Honeywell vestiging. Misschien loopt het op niets uit, maar let’s try ! Simeon Belorechki is al weg en komt niet meer terug. Ik leg het verhaal uit aan de Christa van Bulgarije en het blijkt dat de man minimaal een week in Nederland is en met vliegtuig gaat. Kortom er is weinig kans dat hij een onderdeel van minimaal 30 kilo in het vliegtuig kan meenemen, als hij het al zou willen. Ik krijg zijn e-mail mee en zal hem dit weekend mailen. Gemiste kans en loop rustig terug naar de wijk.

Het adrenaline loopt door me heen en ik bedenk nogmaals dat er een snellere weg moet zijn om die kop hier te krijgen. Nu komt die 17 oktober op zijn vroegst en dat is totaal met inbouwen maar zo ruim 2 weken voordat we weer rijden. Ik heb de in europa 25 euro per dag gebudgetteerd en een week langer is al zo 175 euro. Dat we zuiniger leven is alleen maar een klein voordeel op dit moment. Al denkende kom ik bij de afdeling inkoop terecht in mijn gedachten …….

Honeywell doet zaken met TNT. Goed bedrijf, maar te duur voor ons. We hebben gisteren geïnformeerd in Sofia en we zijn met Global express zo ruim 350 euro kwijt, kortom geen optie. Tijd is dan relatief geen issue t.o.v. de extra kosten. Maar inkoop, prijzen……..----? Honeywell Security alias ADI……Bingo ! In een gesprek met Wilco van Otterlo heb ik ooit eens begrepen dat zij door heel Europa leveren en kanalen hebben en ik zit 5 minuten naast een Honeywell vestiging, bingo ! Ik zou Apeldoorn kunnen vragen, maar die leveren met name in Nederland en is de kennis over internationaal leveren waarschijnlijk minder snel boven water te toveren als dat ik Wilco bel. Gewoon proberen. Het is nu 4 uur geweest Nederlandse tijd. Meteen schakelen anders is het te laat en ik ga zitten in een parkje in de volkswijk. Leg alles aan de kant en pak pen en papier.

Gelukkig ken ik de nummers nog uit mijn hoofd en is Wilco aan het werk en leg het hem kort uit wat er aan de hand is. Sven de collega van export zit naast hem en in een kort gesprek spreken we alles door en warempel tegen gelijkwaardige condities kan ik de kop binnen 5 werkdagen hier hebben. In de praktijk betekend dat een week minder in Sofia doorbrengen en een week eerder rijden. De kop kan hier volgende week vrijdag zijn. Ik vraag nog even of hij nu al opgehaald kan worden, zodat dit weekend al als dagen worden meegenomen. Als Sven terugbelt spreken we af dat ik het dit weekend bevestig en dat zijn collega via e-mail alles af kan ronden. Helaas blijkt het niet mogelijk om het pakketje deze vrijdag al op te halen. Was ik hier maar eerder opgekomen……… Had drie dagen gescheeld en had ik Used Land Rover Parts niet zoveel werk bezorgd. Als ik hen opbel nadat ik Herbert op de hoogte heb gebracht van het geheel, blijkt dat het transport bedrijf niet instemt met het terugdraaien van het geheel. De planning is klaar en verder blijft het daarbij. We zullen zien. Ik besluit maandag vroeg meteen te bellen en zal zaterdag meteen bellen naar het bedrijf. Used Landrover Parts moet uit wind blijven, want die hebben geen schuld hieraan en dit moet ik zelf oplossen.

We brengen Wesco op de hoogte en besluiten na te streven voor volgend weekende toch de auto klaar te hebben als TNT meewerkt en we gaan in zee met Honeywel.

Een leerzame dag als ik het achteraf beredeneer. Het netwerk is groter dan je denkt en ik ben erg blij dat iedereen mee wil werken aan het (voor ons) grote probleem. Daarnaast zie je nu dat je blijkbaar met 1 telefoontje en in 20 seconden de juiste persoon aan de lijn krijgt. Nogmaals, Used Landrover Parts en Honeywell (Wilco en Sven) reuze bedankt. We zijn erg blij met het meedenken en de ondersteuning. Het bedrag wat we extra moeten betalen aan Rubber Eindhoven nemen we voor lief in het uiterste geval, maar er moet eerst nog wat water door de IJssel stromen, voordat ik ermee akkoord ga. Maandag meteen bellen om half 8 en mijn eigen veroorzaakte rotzooi even opruimen.

‘s avond krijg ik een les : hoe zit een motor in elkaar van Herbert. Alles valt nu beter op zijn plaats en snap weer iets meer van een motor. Het briefje waarop alles staat neem ik mee voor het plakboek, want daar komt toch verder niemand meer uit. Alles is besproken: de bak, de krukas, de wielaandrijving en de mogelijke problemen en alles wat we vervangen hebben. Alles is duidelijk voor nu. Zoals ik ooit al eens een flitscursus over ethernet technologie kreeg van Henry Stuut , heb ik nu een flitscursus “basis motortechnologie” gehad van Herbert.

Dit was weer een dag zoals ik ze het liefst meemaak. Snel handelen, oplossingen zoeken en actie ! Een race tegen de klok en je hoofd aan het werk zetten. “Gelukkig” zal ik verderop in de reis meemaken dat dit niet altijd zo werkt ………..!

Als we voor de tent zitten om kwart over 10 Bulgaarse tijd start ik met koken. De Bulgaarse gehakt specialiteit van gekruide gehaktstaven met kaas erin gecombineerd met krokante aardappelballetjes en diepvriesgroente maken een feestmaal en al snel komen de bewakers, onze vrienden langs.

Wij krijgen zonnebloempitten van ze en wij geven ze een flesje stro rum van 80 %. De man klokt het weg en begint te lachen. En iedereen rookt een sigaretje van de Bulgaar. Ik pak een sigaartje en een van de mannen neemt er een mee voor zijn collega die aan het werk is nu. In gebroken gemixte talen maken we duidelijk aan elkaar dat we hier goed zitten en dat de bewakers geen probleem met ons hebben. Kort daarna komt de collega met sigaar terug en we geven hem een biertje. We hebben weer een verrassing.

De man is een gokker. Hij vraagt ons waar we vandaan komen en welke voetbal club ik voor ben. Natuurlijk antwoord ik Go Ahead Eagles en de man zegt tot onze grote verrassing dat hij dit kent en dat ze net hebben gewonnen van de week. Perplex verrast haalt de man een aantal kranten (van 2 oktober) op, waarin de complete eerste divisie staat en de onleesbare tekens worden uitgelegd als de eerste divisie teams. Hij heeft zelfs gegokt dat AZ Alkmaar kampioen wordt van Nederland en we maken spontaan foto’s van onze favoriete club. Vanavond is zelfs AGOVV tegen GAE. Hoezo blijven we niet op de hoogte van Nederland. Tevens geeft de man ons aan dat de leuke wedstrijd Tsjechië tegen Nederland morgenavond wordt gespeeld. Daar gaan we zeker naar kijken. Het is kwart voor 1 en we gaan slapen. Wat is het immens koud zeg……