2005-10-04: Bulgarije: Wederom een dagje Sofia

Ook vandaag, Dinsdag zijn we wederom aanwezig in het Mooie Sofia, alhoewel we beide nu wel een beetje het gevoel hebben dat we er toch maar weer eens vandoor moeten gaan. Maar ja de werkelijkheid gooit een klein kinkje in deze gedachtegang en gooit ons weer terug in het Bulgaarse Sofia. Vandaag de krukas teruggekregen en die ziet er hartstikke goed uit en hoop doet leven dus we beginnen iets vrolijker aan deze dag misschien dat dan toch nog alles op redelijke vlotte termijn goed komt. Haha natuurlijk te vroeg gelachen maar dat was te verwachten, we krijgen namelijk ook de mededeling dat er een “klein” probleempje met de kop is. Er word verteld dat er een klein scheurtje in de kop zit en dat is nou niet een goed vooruitzicht.
Naar hier met Wesco over gepraat, via wederom een andere tolk, te hebben. Moeten we gewoon wachten op morgen omdat dat de kop terugkomt en we echt kunnen zien hoe groot het “scheurtje” is.
Wij gaan dus maar de stad in en duiken achter internet en proberen nog even de Iranese ambassade aan te doen. Maar zoals we al wisten heeft de ambassade voor visumzaken alleen maandag, woensdag en vrijdag kantoor.
Dus maar gewoon de stad in en een beetje de stad weer doorkruisen.

Eenmaal in het internetcafé aangekomen wordt het thuisfront weer ingelicht via de gebruikelijke makkelijke weg. Het stoffige internetcafé heeft als nadeel, en dat is bij alle cafe’s zo, dat er maar een aantal programma’s beschikbaar zijn. Op het moment dat je met een e-mail bezig bent, zie je niets van msn en andersom. Je schakelt continue tussen deze programma’s met alt tab en daardoor mis je nog wel eens de manier van werken van thuis. Maar goed we redden ons er wel mee, maar de mensen waar je mee spreekt wachten wel eens lang op antwoord.

Ik (Sander) besluit het sponsorprogramma eens op te starten. We hebben nog voldoende tijd en het wordt hoog tijd dat we de handen eens laten wapperen. Herbert vind dat ik al teveel achter de pc zit, maar ja je moet ergens over kibbelen als je 24 uur bij elkaar op de lip zit. Nee het is geen probleem en mijn wens is om voordat we Sofia verlaten het hele internet in basis af hebben. De sponsoren moeten er nog op, de links, de GPS overzichten en de verhalen over onze voorbereidingen. Tussendoor begint Herbert nu ook reisverhalen te maken dus dat maakt het voor mij wat tijd vrij om dit op te pakken.

Mark Wieggerinck heeft examens en dat is op dit moment even wat belangrijker. We hebben van de week nog wel even contact gehad over het eventueel vervoeren en transporteren van nieuwe onderdelen, maar hij maakt ook gebruik van de geijkte distributie kanalen in Nederland.

In ieder geval staat de site weer on-line en staan de reisverslagen van de eerste week er weer op. De andere verslagen zijn er al wel, maar dat komt na het weekend wel om deze te plaatsen.

Voor de complicaties start ik met het opzetten van een e-mail naar de ANWB met de laatste stand van zaken en daarbij de vraag om sponsering. Bij Tunafish doe ik hetzelfde. Ik kan nu concreet aanwijzen waar het geld voor nodig is en je moet het ijzer smeden als het heet is, dus aan het werk. De beloofde e-mail naar Jacob Hut van Deventer FM is inmiddels ook onderweg en ik hoop vooral dat hij ons een eind op weg kan helpen via zijn netwerk. Hij weet in ieder geval beter de wegen in het bedrijfsleven van Deventer. Misschien dat er uit die hoek nog leuke dingen zijn te realiseren.

Het blijft moeilijk om op 2000 km afstand het sponsorverhaal rond te krijgen, maar ja positief blijven en we zien wel. Alle beetjes helpen, maar het moet wel een zg. Win-win situatie (met dank aan Björn Harleman) zijn. Handje ophouden is te makkelijk en sluit niet aan bij onze karakters. We hebben bewust gekozen om geen goed doel na te streven, omdat we dat in Nederland ook niet doen. Vooral Amerikaanse bedrijven en grote instanties gaan daarin mee. Wij geven meer de voorkeur aan het schrijven van verhalen of maken van foto’s, bezoeken van buitenlandse vestigingen of geven van misschien wel workshops. Lijkt me een leuke uitdaging, maar weet nog niet of dit aan zou slaan. Natuurlijk geloof ik er heilig in……!

Morgen gaan we weer verder met onderzoeken van de mogelijkheden. Elke dag komen er weer ballonnetjes in me naar boven en dan staat Herbert me aan te kijken van, waar haalt hij dat nu weer vandaan. Ach een goed en leuk streven en verder zal het doorzettingsvermogen de doorslag geven.