2005-10-01: Bulgarije: Geluk bij een ongeluk

We schrikken wakker, horen een auto met luide muziek en Herbert meld al snel dat we er te laat uit zijn en de particuliere autoreparateur staat al met een grote bolide voor ons. We snellen de auto uit en in 10 minuten is alles ingepakt en klaar voor het wegslepen naar een andere plaats in de stad Sofia. We zijn erg benieuwd waar we uit komen. Sander pakt nog snel de rommel op van de laatste dagen en eenmaal alles ingepakt worden weggesleept met het te korte trekkabeltje. Met een gangetje van 10 km per uur gaan de knipperlichten aan en Herbert rookt nog een fijne “Victory” sigaretje. We zijn er nog niet in geslaagd om een Camel leverancier te vinden, maar dat is ook zijn probleem. Dan moet hij maar stoppen met roken.

Na eenmaal rechts en eenmaal links te zijn gereden staan we voor de garage. De garage is een complex van drie roldeuren met een heleboel auto’s eromheen. De normen zijn iets anders als in Nederland als we kijken naar de olie en overige jerrycans die we rechts en links zien. Sander snelt naar de toiletten in het gebouwtje rechts naast de werkplaats. Hier staan 2 dames achter de balie, die proberen engels te praten, maar dat beter niet kunnen doen. De garagehouder, genaamd Wesco, geeft aan dat hij toch al vandaag aan de auto begint. Waarschijnlijk ziet hij ook in dat hoe eerder er geconcludeerd is wat er mis is met de motor, hoe eerder we zaken in gang kunnen zetten. De taal blijft een probleem en als snel pakken we de auto op en maken we snel een ontbijtje. Er lopen steeds meer mensen om ons heen en het wordt al drukker en drukker.

Nadat we de koffie op hebben die we van de garagehouder krijgen wordt de auto naar binnen gereden naar een brug met vier armen die maximaal 3200 kg kan heffen. De auto hangt er scheef in en dit is niet de beste oplossing en de landrover wordt naar de volgende werkplaats gereden, waar een olieput in de grond zit verwerkt. Na een keer heen en weer te hebben gereden, staat de landrover goed en gaan wij met z’n tweeën naar binnen. We doen de afwas in koud water, want warm water is niet aanwezig. Tevens vraag ik aan een paar mensen in het engels waar de Iranese en Pakistaanse ambassade zit. Als we hier toch in de hoofdstad vastzitten kunnen we net zo goed hier al de visa regelen voor Iran en misschien al wel voor Pakistan. De mensen komen er niet uit waarna Wesco, ook slecht engels pratend, voor ons uittekent, waar we heen moeten. Ik laat het er verder bij en ga hier maandag weer mee verder. Vandaag op zaterdag is het toch onbegonnen werk. Ik ga liever de verslagen verder uitwerken en start met het werken op de laptop.

Eenmaal de laptop aan probeer ik maar meteen de wireless verbindingen te zoeken en warempel we hebben Cabelnet gevonden, maar komen er niet in. Herbert probeert het ook nog met wat trucjes, maar ook hij slaagt er niet in de verbinding “te hacken”. Helaas. Eigenlijk moeten we een programmaatje hebben die voor ons automatisch de instellingen naar boven haalt. Ik weet niet of deze programma’s er zijn, maar mocht iemand ze hebben dan houden we ons warm aanbevolen. Na een paar minuten komt Herbert met een goed engels pratende man aanlopen en deze heeft een kaart van Sofia bij zich.

Ik (Sander) loopt met hem alles na en besluiten we om een kaart in het engels te halen vlakbij in een Office center. Na een leuk gesprek over de verschillen in cultuur en de reis op zich zelf geeft de man me mee dat we op een goed adres zijn aanbeland en dat we weer gaan rijden met de auto. Ook Herbert had al een goede indruk van de garage en we denken er dan ook nog met een beetje geluk van af te komen.

Herbert zat inmiddels al achter de pc en liet me een foto zien van de krukas. Het rubber van de zelfborgende moeren van de drijfstangkappen was gesmolten en hierdoor kon al direct gezien worden dat de motor flink heet was geweest. Enkele onderdelen van de motor zijn blauw uitgeslagen, maar de motor lijkt op het eerste gezicht minimaal te zijn beschadigd. Herbert heeft al in overleg met Wesco afgesproken dat de hele motor wordt schoongemaakt en dat de lagers worden vervangen en het moet raar lopen willen we hem niet aan de praat krijgen. Wesco heeft bij de landrover dealer gewerkt en we hopen dat de deze lange Bulgaar alle afstellingen kan realiseren die nodig zijn om definitief de rook weg te halen. Daarnaast willen we de keerringen van de versnellingsbak ook laten vervangen, want de bak lekte ook enigszins. Nu we toch alles los hebben, wordt de hele motor langsgelopen en begin ik er zelf ook weer een goed gevoel bij te krijgen dat we met beperkte middelen weer verder kunnen.

Eens te meer lijkt erop dat dit een goede motor is, maar we juichen niet te vroeg, want er moet nog veel water door de IJssel stromen en we hebben nog wel wat dagen voor de boeg. Met een beetje geluk kunnen we het volgende weekend wegrijden. We wachten af en zullen zien. Inmiddels heb ik zojuist in de nieuwe kaart van Sofia het universiteit terrein ingetekend waar we kunnen wassen, douchen en internetten. Ik denk dat we dit morgen gaan bezoeken. Er zullen in ieder geval engels sprekende mensen zijn. Daarnaast ga ik maandag naar de Iranese ambassade.

Op dit moment zit ik in de auto met Herbert en heb ik alle verslagen tot dusver af. Om 6 uur moesten we de toko uit. We gaan niet stappen en we gaan ook geen gekkigheid uithalen. Ik neem zo nog wat foto’s en sla dan ook dit verslag op en dan kunnen we er weer een paar dagen tegen aan. Ik stuur alles morgen door naar Mark en probeer zo nog wat te herstellen van de verloren schade.

Zojuist hebben we de auto achter de garage geparkeerd en daar staan we goed bij een tankstation die 24 uur per dag open is. De auto is helemaal uit elkaar gehaald. De mooi weggewerkte en afgewerkte schilderingen, laswerken en het motorblok zijn voor een groot deel verwijderd en het is een kaal gezicht. Ik hoop dat ik snel weer kan afwerken wanneer er weer een goed werkende motor in zit.
Morgen gaan we naar het universiteitsterrein en daar kijken we verder wat we kunnen doen aan de was en aan mijn persoonlijke hygiëne. Ik zie eruit als een verwilderde zwerver en het wordt tijd dat ik er weer fris en guitig bijloop.