2005-09-27: Servie Montenegro: Big City Belgrado en het truckerscafe

Vanuit Novska (Janska Lipa) rijden we richting Belgrado. Kroatie is al een land van meer tegenstellingen. Zodra je hier van de snelweg af gaat wordt het al snel minder. Ze zijn daarentegen wel volop bezig met de snelwegen om deze beter te maken. Ook hier zijn volop roofvogels aanwezig en Herbert probeert er een paar te fotograferen, wat maar moeilijk lukt. We gaan volop richting de grens en voordat we het weten zijn we er al. Ik (sander) heb de schoenen uit en zit rustig lezend in de auto en heb in de tussentijd al even de paspoorten gepakt. De auto rookt weer als een gek en we wachten af wat er gebeurd bij de grensovergang. De Kroatische man kijkt lachend om zich heen in het hokje en vraagt naar de paspoorten. Hij vraagt daarnaast ook naar de verzekeringen van de auto. Hier was ik niet op voorbereid en schiet naar achteren om de map te pakken met gegevens. Gelukkig is alle op orde en tover ik deze binnen 30 seconden boven water.

De man lacht en wuift de walmende rookgordijnen van onze auto weg en doet zijn luikje dicht. We mogen doorrijden. Bij de Servische grens staat een andere man, die lacherig kijkt, de paspoorten controleert en vraagt of we wat aan te geven hebben. Vanzelfsprekend niet en de man vraagt wat er de “boem boem dozen ” oftewel de legerkisten van onze auto zit. Wederom melden we dat dit “fur camping ” is. Op dat moment schiet zijn collega naar buiten en zegt dat we door moeten rijden. Hij kan de uitlaatgassen niet meer aan. Wederom weer sneller een grens gepasseerd door een rokende landrover. Lachend rijden we de grens over en komen we aan in een steeds armer wordende omgeving.

De snelwegen worden minder. De grond om de snelweg heen ligt braak te wezen en we stuiteren steeds harder tegen het plafond. Bij het tanken moeten we nu in Dinar betalen of altijd nog in euro’s. Bij een tankstation voor Belgrado halen we nog snel wat ongelode benzine in de verkregen 5 liter jerrycan. Aangezien deze vanuit de kist moet komen duurt dit even en vult de bediende even kort daarna de jerrycan. Deze vriendelijke man wuift ons nog terug als we de schenktuit laten liggen op het terrein. En Herbert had deze nog wel zo goed ingepakt….

We kunnen 3 dingen doen, namelijk voor Belgrado het landschap induiken, na Belgrado het landschap induiken of gewoon het centrum ingaan. Rond half 6 rijden we dan ook hartje centrum in wordt Herbert gek van de drukte op de weg. Links en rechts komen auto’s langs scheuren en afsnijden. Even tussendoor nabij het stadion van Belgrado valt Sander de krottenwijken op in het centrum. Ik had deze hier nog niet verwacht, maar ze zijn er. Een kilometer lang met vuil aan elkaar gehangen woningen zijn het leefgebied van vele mensen. Erg bijzonder want ik had nog niet iets dergelijks gezien.

Eenmaal in het centrum zoeken we een rustige weg, waar we de buren vragen hoe we legaal kunnen parkeren. De man wijst ons de weg naar een plek op de hoofdstraat waar we een ticket kunnen kopen en zelf aan kunnen kruisen, wanneer we ter plekke zijn komen staan. Ik koop een kaartje voor 3 uur en we duiken het centrum in op zoek naar een hapje eten. Vaak zit er net buiten het centrum een leuk restaurantje voor weinig. Na lang zoeken vinden we er een en kopen we 2 coca cola’s, een schnitzel en een biefstukje voor 1100 Dinar. 85 Dinar is een euro en dat betekent dat we met 13 euro voor Hollandse maatstaven niet duur hebben gegeten.

Tussendoor zien we de nodige oorlogsgaten nog in een aantal gebouwen en de grote verschillen tussen arm en rijk. We kijken nog wat rond naar de grote gebouwen en duiken een internet cafe in waar we de laatste stand van zaken nog even checken op de internetsite. Helaas zijn onze verhalen er nog niet opgeplaatst, maar als dat wel gebeurd is van de week hebben jullie genoeg leesvoer voor de aankomende weken. Om half 10 duiken we de auto weer in en zoeken we een plaatsje buiten de stad om te slapen. Gelukkig hebben we een GPS die steeds beter werkt en die we met de dag beter snappen. Deze leid ons de beste weg over de Donau richting de snelweg.

Net buiten Belgrado voor de eerstvolgende tolweg vinden we “Tina” van de truckstop. We rijden de truckersplaats op en er komt een man naar buiten gesneld, die ons de weg wijst. Hij wil 2 euro voor de overnachting, waar het voor een vrachtwagen 50 dinar is. Mooie oplichter is het, maar we happen toe en gaan eerst maar eens een pilsje drinken bij de truckers. We slapen heerlijk en worden wakker door de regen de volgende ochtend.