2005-09-26: Slovenie en Kroatie: Drooggelegde watermolen en een struisvogel in Janja Lipa

Eenmaal wakker geworden zien we de modder ravage van de dag ervoor. Het landbouwparadijs voor modder, spinnen, vliegen en muggen heeft zijn resultaat al behaald. Ik heb een verdikking van 1 cm hoog over een lengte van 10 cm op mijn linkerarm van waarschijnlijk een horzel. Ik herinner me dat Jolanda (nicht van Sander) al eens zo’n bult had en dat die met koeling over ging. Kortom hand hoog houden en rustig wachten en hopen dat de bult zich niet verplaatst. Op moment van schrijven sta ik in de buurt van Nis (voorbij Belgrado) en is de bult reeds weg. De 5 andere muggenbulten zijn toch van een andere rangorde als die van Nederland. Ik heb de hele zomer geen muggenbult gehad en hier 5 stuks in 10 minuten.

Het is inmiddels al 11 uur geweest waarschijnlijk. De schnaps heeft zijn werk gedaan en we starten maar snel met opruimen en het zetten van koffie. De tent is droger dan normaal. Er is geen condens en we besluiten de tent snel in te vouwen. Half klaar met ontbijt en bijna klaar met het opruimen staat de hulp van Sophie voor onze neus met de vraag of we weer koffie komen drinken. De zoon van Sophie is inmiddels al langsgekomen met de oudste dochter van de 4. Ze is 16 jaar oud en spreekt goed engels. Uit het verhaal blijkt dat de watermolen met de komst van het communisme is verpauperd. De door kapitalisten gerunde watermolen werd gemeenschapsgoed en was niet meer belangrijk voor het door Tito gerunde land. Er kwam een nieuwe waterweg langs de watermolen en daarmee was het gebeurd. Dit is gebeurd in de jaren 80. De familie was voor de jaren 80 een van de rijkere families in de buurt, aangezien er voldoende natuurbronnen waren, zoals water, elektriciteit en mechanische energie. In de oorlog was dit gebied op een 2 a 3 km afstand de laatste plaats waar de gevechten van de Serviërs waren in de voormalige oorlog.

Op onze beurt laten we zien waar we vandaan komen op de landkaart en op de laptop en praten we over de verschillen van onze landen en de verschillen in levenswijze. De zoon van Sophie is een man met een eigen exclusieve keukenzaak. In de fabriek tegen zijn huis worden de keukens gebouwd en hij is van plan om op korte termijn een nieuwe fabriek te bouwen. Zijn droom is om van de oude watermolen een toeristische plaats te maken, waarbij wij onze twijfels hebben. Maar goed het is een oude interessante watermolen en we krijgen een kleine toer door het molentje heen. Het is een verpauperde watermolen van ongeveer 100 jaar oud. Op de vliering liggen walnoten te drogen en grote potten met uien en paprika’s. We krijgen een zak walnoten mee, met de boodschap dat dit goed voor de potentie is en de zoon begint hard te lachen.

Na alles te hebben afgesloten wordt de auto ingeladen en wordt er nog een foto gemaakt van Noi. Noi is een struisvogel, waarvan zijn ouders in Nederland zijn opgegroeid. Een grappig detail. We maken ons op voor een rit naar Belgrado en voordat we autoweg op rijden zijn we nog langs het 500 jaar oude kerkje van het dorp gereden. Dit pittoreske kerkje wordt bijgehouden door 2 oude mensen van ergens in de 80 a 90 jaar. Een kleine zandweg leid ons weer naar de doorgaande weg en we vervolgen onze reis op weg naar Belgrado.