2005-09-22: Duitsland:  Overnachten bij ÖAMTC in Imst

Vanochtend rond 9.00 begon de dag redelijk soepel. Alles aan kant in de auto en redelijk goed geslapen. De tent lekt een beetje en mijn slaapzak is aan de buitenkant een beetje nat. Volgens Herbert ligt het aan de condens vorming. Misschien wat meer luchten. Ik kwam gisteren wat later in slaap en was redelijk op tijd wakker. Ben volkomen uitgerust, maar leef in een compleet ander dagritme. Wat ik normaal in 10 minuten onder de douche doe, doe ik nu in 3 kwartier. Maar goed, een kleinigheidje hou je toch, zoals een groot geleerde ooit zei! Bij het wegrijden kwamen we Frau Holle tegen. dit is de vrouw waarvan we mochten blijven overnachten. De met snorharen bedekte vrouw was een van de meest lachende mensen die we tegenkwamen in de straat. Ze reed ons met de tractor van de weg af en daar moesten we het mee doen. Alle nakomende buren kwamen ons in de auto tegemoet en keken op hun norst (een nieuw werkwoord wat mij betreft)

Eenmaal op de snelweg gingen we richting Oostenrijk. Eenmaal fotograferend Oostenrijk weer binnenkomend moesten we meteen rechts een vignet halen voor de snelwegen door de alpen. Ik zag pas laat dat er mensen aan het werk waren en reed pardoes ongeveer 5 man van de sokken. Op het hoofd tikkende Oostenrijkers keken me na, maar goed we konden een vignet halen. Niets aan de hand. Onder het genot van de koffie begonnen de ontlasting te kloppen en begon Herbert aan zijn eerste ochtendronde op het plaatselijke toilet. Aangezien het hem zeer beviel heb ik het toilet verderop maar gepakt.

Het plan is om ergens bij Zell am See te overnachten, waarna we snel de volgende dag naar Eisenkappel kunnen “fahren”. Helaas zit het ons niet mee vandaag. We komen op de A12 voor een tunnel van ruim 9 km in de file. Er wordt overmatig veel onderhoud aan alle tunnels gepleegd. Normaal rij je hier in de vakantieperiode doorheen en zie je dit niet. We wisten niet dat de tunnel zo lang was, maar voor de achterliggende auto besluiten we de motor te stoppen. Totaal fout! Not done !!! het licht springt op groen en bbrrrpp , de auto wil niet starten en de accu is compleet leeg. Was Rene Huurman maar in de buurt………! We hebben bij het wegrijden de computer aangezet en hebben alles eraan gezet wat zonder spanning zat. Helaas het mag niet meer baten en de eerste tegenslag is een feit. De achterliggende buurman is bereid ons weg te slepen naar een rustpunt en in no-time doet de motor het weer. We koppellen de auto’s los en rijden door de lange tunnel. We hebben alles losgekoppeld en hopen dat de accu bijlaadt. 5 km voor Imst proberen we de auto uit te zetten, te tanken en weer te starten. Helaas, zelfs naar de schoonmaakbeurt van de auto door Sander deed hij het nog steeds niet. We worden door de mensen van het tankstation naar Imst gestuurd waar de ÖAMTC zit tussen alle bedenkbare garages. Samen met het personeel van de ÖAMTC duikt Herbert onder de motorkap. Het lampje is niet kapot van het dashboard wat een mogelijke fout zou kunnen zijn. Sander gaat de laatste benodigde en vergeten onderdelen halen en een beetje proviand voor vanavond. Herbert haalt de dynamo los en de spanningsregelaar is kapot. Hadden we nu toch maar de capaciteit van de dynamo nagekeken ? 3 accu’s is toch wel erg veel op een dynamo. Het helpt ons niets en we gaan op zoek naar een accu reparateur. We worden verwezen naar Inssbruck, waar we morgen heenrijden. We gaan eten en slapen op het terrein van de ÖAMTC en voor de MC Donalds. Onze maaltijd is een kipfilet met Ravioli, bekend van de serie van vroeger. Dy hards we will be en we beginnen afgelopen donderdag. We zullen zien hoe we morgen de auto weer aan de praat krijgen en hoe snel we alles weer gefikst hebben. Toch wel makkelijk dat lidmaatschap van de ANWB of niet Herbert.