2006-04-23: India: Lijken vissen op de heilige Gangus

Het gaat goed om er vroeg uit te komen en met een duffe kop zie ik dat ik niet de enige ben die opstaat. Alle Indiërs komen er vroeg uit en ze lopen al vroeg in groepjes naar de Gangus met de nodige zaken bij zich. Soms met een boedeltje was om uit te wassen en soms met een zak spullen om zich zelf te wassen in de Gangus. Ik loop er al snel tussen en heb besloten eerst een stuk mee te lopen in de richting van de oude stad. Daarna pak ik voor 2 uur een boot die mee meevoert langs alle ghats en van waar ik de zon op kan zien komen.

Na wat onderhandelingen met een oudere man, kom ik uit op 50 roepies per uur, waar ze starten met 100 tot 200 per uur en al snel varen we in een klein bootje. Ik had gehoopt wat andere reizigers tegen te komen om de kosten te delen, maar ik ben geen interessante mensen tegen gekomen de laatste dagen en ik vind het ook wel best ook. Op het water heb ik meteen een man naast me in een andere boot die me gedroogde bladeren in de handen drukt met hierin bloemetjes en een kaarsje. Dat moet ik in het water neerzetten van hem en ik vraag hem 3 x of hij dat zeker weet en hij antwoord ja. Als ik bij het tweede bakje nogmaals vraag en voor de zekerheid maar meld dat ik niet van plan ben te gaan betalen hiervoor, kijkt hij me raar aan en zegt hij dat ik al moet betalen. Natuurlijk weiger ik en begin ietwat te lachen en de man kijkt hoog verontwaardigd om zich heen en pakt me vast, waarna ik hem van me afdruk. Scheldend vaart de man verder en mijn kapitein pakt ook direct zijn spullen in. Hij had dezelfde bakjes ook al bij zich, maar ziet er maar van af om me erom te vragen of ik ze wil kopen blijkbaar.

Voor mijn geen goede karma dus vandaag. Het scheelt ook dat ik niet geloof in de Hindu religie, maar goed. Het was weer een bijzonder moment.

Er is zoveel te zien aan de Gangus. Mensen badderen, lijken worden verbrand, de was wordt gedaan en er wordt feest gevierd. Tussendoor gaan de toeristen over het water met bootjes maken overal foto’s van. Er is zelfs een bootje met een tv op het water, die aanstaat. Toppunt van gekkigheid. Ondertussen komt de zon langzaam op en blijkt mijn kapitein geen goeie fotograaf te zijn. De wat oudere man vraagt of hij de pepermuntjes kan bewaren voor zijn kinderen, die ik hem aanbied en dat lijkt me redelijk. Er staan ontelbare tempels langs de rivier de Gangus en tevens zijn er enkele verzakt. Er zijn Tibetaanse, Nepalese, en vele andere tempels en ook een moskee is zichtbaar van het water

Erg bizar,maar wel bijzonder zijn twee ghats. Hier worden de crematies gedaan. Er is iemand die me uitlegt, natuurlijk voor een paar baksjies voor de ouderen, hoe het allemaal zit, maar hij heeft de boodschap aan het begin niet begrepen dat ik hem niet zal betalen. Hij vertelt me dat er 24 uur per dag wordt gecremeerd hier. Ik mag hier ook geen foto’s maken. Er zijn continue vuurtjes en op een van de vuurtjes zie ik een lichaam in het vuur liggen. Dit lichaam is circa een half uur begonnen op de brandstapel en de lichaamsvormen zijn erg goed zichtbaar. Bij een ander vuur zie ik een opengesprongen schedel liggen waar ik in kijk. Bijzonder hoe het er daadwerkelijk allemaal uitziet. Het schijnt dat de mensen in de huizen achter deze plek wonen en wachten op hun dood om direct in de Gangus gegooid te kunnen worden. Alleen kinderen, Sadhu’s (heilige priesters of gelijkwaardig) en mensen die gebeten zijn door een cobra hoeven niet gecremeerd te worden, want zij zijn puur en kunnen met een steen direct worden losgelaten in de ietwat zwarte Gangus. Het is een bizar verhaal, maar levensecht wat er zich voormijn neus afspeelt. Als ik de boot weer instap zonder enige baksjies voor de man, wordt ik wederom niet vriendelijke aangekeken. Mijn karma moet nu wel heel erg verkeerd zijn vandaag. Dat kan niet anders.

Onderweg vist de kapitein de nodige offers uit het water om mee te nemen naar huis. De ene persoon offert wat en de andere haalt het er weer uit en zo geven de Varanasi mensen elkaar wat te eten. Zei het dat het lekker gedoopt is in de Gangus. Af en toe rookt de man ook een Indiaas shaggie. Het ziet er niet uit, maar de man vind het blijkbaar erg lekker.

Als ik er 1,5 uur op heb zitten laat ik me afzetten bij de hoofd ghat en start ik met een tour door de oude stad van Varanasi. Ik probeer ook naar de tempel te komen, maar die is zwaar bewapend en ik kom de tempel niet binnen en ben dan ook snel weg. Ik zie wel hoe de locals letterlijk een aapje in het hek schoppen, die een banaan probeert te stelen. Die verrekte apen zitten ook overal. Zelfs hier in de grote stad nog. Ik neem eerst maar eens een ontbijtje en besluit rustig terug te lopen.

Tijdens de wandeling terug gebeurt er iets onverwachts. Een man schreeuwt iets wat klinkt op de term “Sandor !!!” en dit wil ik filmen. Terwijl ik mijn camera pak en aandruk wordt ik aangesproken door een vreemde en ik laat de film lopen. Er wordt me LSD, coke, hasj en opium aangeboden, maar ik moet helaas afzien van het aanbod. Wel krijg ik de laatste marktprijzen door en ook een kilo is niet teveel gevraagd. Dat kan hij ook wel leveren. Als ik eindelijk van de man af ben en lachend afscheid neem, wordt ik direct aangesproken door een riksja chauffeur. Later besluit ik dit filmpje maar op de site te plaatsen om de ouders een beetje af te schrikken. Ik neem afscheid met een vriendelijke “tot later” al zal dat wel nooit gebeuren denk ik.

Het is zondag en vandaag wordt mijn team kampioen. Waarschijnlijk staan die klootviolen al dansend op de platte wagen met de nodige pilsjes in de hand. Het werd tijd dat we weer eens kampioen werden, maar ik baal wel een beetje dat ik er niet bij ben. Had wel graag even meegedaan al was het alleen maar even alleen om de wedstrijd te spelen. Het blijft leuk. Ik stuur maar een sms je naar de leiders en consorten en krijg later al de nodige berichten terug. “Sander hier, Sander daar…..Sander aan de Burka daar” en ik moet niet teveel lijken opvissen terwijl zij Boode onveilig maken. Ik bekijk het maar van de voor mij positieve kant en realiseer me dat me dit twee vrije dagen scheelt op te nemen en een flinke kater op de maandagochtend.
Als ik bij de Landrover kom heb ik de buurvrouw weer op bezoek. De huid van dit meisje van een jaar of 15 is al flink verweerd door het weer en heeft een speciale verschijning. Ze zoekt contact op een andere manier als andere mensen die ik ben tegengekomen in India en ik verdenk haar verliefd te zijn op mijn snor, hahaha. Ik maak mooi van de gelegenheid gebruik om haar op de foto te zetten voor de vrouwen top 52.

Varanasi is een zijde stad en schijnt redelijk bekend te zijn over de wereld als leverancier van Varanasi zijde en een riksja chauffeur spreekt me hierop aan. Hij zat ook al naast me een paar dagen terug na mijn aankomst in Varanasi. Al snel zit ik in de autoriksja en brommert hij me naar een weverij, waar zijde wordt gemaakt in grote getallen en krijg ik een rondleiding hoe alles gemaakt wordt en ik maak er een filmpje van. Ik was al van plan om wat zijde te kopen, maar misschien moet ik dat hier maar doen realiseer ik me. Elders zal het waarschijnlijk vele malen duurder wezen en ik duik 4 winkels in en laat ze me hun verkoop verhaal vertellen. In Sarnath vertelde iemand me dat een beddengoed set van bedzijde ongeveer 1600 roepie moest kosten en dat kan ik wel betalen, maar al snel kom ik erachter dat de bedragen iets forser zijn en iedereen roept iets van 350 roepie per meter. Voor een beddenset heb je minimaal 16 meter nodig en inclusief naaien betekend dat alweer iets van 5800 roepie (105 euro) en dat is me iets teveel van het goede. Op internet heb ik gezien dat bedzijde iets van 200 tot 500 euro kost per set en het moet enigszins erotisch zijn en heerlijk wegslapen. Ik heb geen idee, maar weet wel dat het een gaaf iets zou zijn om geregeld te krijgen in Varanasi voor die mooie dame in Deventer.

Gedurende 3 uren zit ik in verschillende winkels met ladingen zijde op schoot en voelende aan al deze stofjes zie ik langzamerhand de verschillen tussen de materialen. Met een beetje afdingen kom ik tot een totaal bedrag van 5000 roepie en even later ook tot 4500 Roepie. Toch besluit ik alles even te laten bezinken en af te wachten. Als ik voor 5 uur bestel heb ik het vanavond gereed en dat is mooi meegenomen. Ik wil Nancy verrassen met een mooie beddenset. Kan wel zeggen dat het voor mezelf is in dit verhaal, maar ik heb haar alle maten moeten vragen van haar beddengoed en ze weet stiekem toch wel wat ik van plan was. Anders heeft ze een mooie verrassing als ze dit leest. Ik heb wat foto’s bekeken en wat kleuren uitgezocht die bij het huis passen.

Na een wandelingetje door de stad besluit ik het te doen. Ik ben hier maar eenmaal en wat kan mij volgend jaar die 100 euro schelen. Ik moet nog wel wat onderhandelen en zaken geregeld hebben, maar ik ga ervoor. Ik was bijna akkoord met de eerste winkel voor 4700 Roepie, maar de kleuren stonden met niet aan. Het was gewoon niet perfect en het moet wel perfect zijn, anders doe ik het niet. Ik ga toch naar de andere winkel en die heeft de kleuren wel die ik zocht. Ik bluf nog even lekker een eind weg en ik kom op een bedrag van 4300 Roepie (78 euro) voor een complete beddenset van puur zijde in 2 kleuren. Ik laat me even verzekeren dat alles is zoals ik wil. Alles wordt dubbel gestikt en met de juiste maten en vergelijkbaar met een andere beddenset en ik mag om 7 uur terugkomen.

Ik moet een lange tijd wachten en tussendoor maak ik wat foto’s van de naaier. Het valt me op hoe klein de kussenslopen zijn en ik spreek de opdrachtnemer aan hierop, maar die lijkt niet geïnteresseerd hierin. Wel blijft hij langer weg en verwacht ik wel dat hij wat doet.

Als de naaier klaar is kloppen de maten van de dekbedset en alleen het stiksel hebben ze een klein foutje in gemaakt, namelijk ze hebben rood gebruikt in plaats van zwart op een dekbed, maar ik vind het wel leuk en eigenzinnig staan en laat het voor wat het is. Je moet toch iets bijzonders hebben. Het ziet er verder gaaf uit en weet zeker dat dit er goed uit gaat komen straks. De kussenslopen zijn echter fors te klein. De man die ik een groot deel inkomen heb laten mislopen door onderhandeling wil denk ik minder zijde gebruiken en heeft kleinere kussenslopen gemaakt. Ik vertel hem dat dit onacceptabel is en dat het gelijk moet zijn aan de maten van de set die hij mij heeft laten zien. De kussenslopen zijn nu minder als 2/3 van deze bewuste set. Ze proberen eerst nog een tussenoplossing te zoeken, maar daar trap ik niet in. Gewoon hetzelfde en uiteindelijk krijg ik deze ook.

Als alles gereed is zakt me alleen even de moed in de schoenen. In de haast heb ik vergeten dat het mooi is dat ik ook de maten van de matras heb gekregen van Nance, maar ik ging ervan uit dat dit maten waren van de matrashoes….. Als dat nu van de matras zelf is, dan mis ik aan de zijkanten een stuk en dat zou jammer zijn. Balend zit ik me te bedenken, wat ik bij de man neer kan leggen en wat een oplossing is, maar daarin is geen weg meer terug. Bij na berekening heb ik 1,5 meter nodig om rondom 10 tot 15 cm extra te maken. Mocht ik het dan echt verkeerd hebben geïnterpreteerd kan ik het zo oplossen, ook al zou dat minder fraai zijn vanwege en extra naad. Ik koop 1,5 meter extra van de mooie zijdekleur en ik krijg alle reststukken van de stoffen aan elkaar genaaid, zodat ze die kan gebruiken als tafelkleed of alle andere mogelijke manieren hoe ze dat wil hebben. Mocht de extra zijde niet nodig zijn, dan kunnen we er mooi bijpassend zijde ondergoed van maken…………!!!!

De missie is toch eigenwijs lekker weer geslaagd en nadat alles is ingepakt betaal ik de resterende 3300 roepies en wordt ik afgezet met mijn zijdepakket bij mijn rijdende huis. Ik ben doodopen het is al 10 uur inmiddels i.p.v. 7 uur, zoals afgesproken. Het is in ieder geval naar mijn zin en hoop ik alleen dat het goed gaat met de matras. Nu moet ik alleen nog bedenken hoe ik dit zo snel mogelijk bij haar ga krijgen met de andere dingen die ik gekocht heb. Ik vind het jammer dat ik heb moeten verklappen dat ze dit gaat krijgen straks als cadeau, maar ze wist het toch al wel. Ik heb expliciet om de maten moeten vragen en maar liefst 4 x, dus ja. Dan kan ik het net zo goed opschrijven. Misschien moet ik binnenkort maar in de stofjes industrie gaan werken als zijde expert nu.