2006-04-16: Nepal: Tijgers jagen in Royal Chitwan National Park

We gaan eindelijk weer ! na teveel weken in Nepal rijden we rond 6 uur weg van de parkeerplaats in Kathmandu. De motor lijkt mooi te klinken en heeft een klein extra geluidje, die ik nog niet eerder had gehoord, maar wat niets ergs is. Waarschijnlijk komt dat van de dieselpomp, die voor een deel vervangen is en met de motor meeloopt. De motor zelf klinkt goed en licht rokend rijden we langzaam weg. Hopelijk verdwijnt ook de allerlaatste rook als de ringen goed zijn ingereden.

Herbert was ook in tent gaan slapen. Ik verwachte eerst dat hij nog wel weer de kamer op zou duiken, maar ook hij prevaleerde de tent. De wegen waren al redelijk druk toen we weg reden. Blijkbaar vind alle handel plaats voor de dag echt aanvangt. De mensen moeten toch leven en ook tijdens een grootste staking. Eerst maar eens op zoek naar een tankstation, die we pas een paar kilometers later vinden. Er rijden eigenlijk geen auto’s behalve in Kathmandu centrum een aantal en overal zijn blokkades waar we makkelijk omheen kunnen.

Kenmerkend van de wegen in Nepal zijn de grote brandvlekken op de wegen. Ze zijn overal en ook overal staan mensen ons een beetje vreemd aan te kijken initieel. Vaak hebben ze een paar momenten later door dat we toeristen zijn en beginnen ze ietwat te lachen. Ik hoop dat we snel op de grotere weg zijn buiten de steden. Misschien dat we daar wat minder mensen tegen komen. Als de tank vol zit en we weer 3 mafkezen rond de auto achter laten, die in gebroken Nepalees - Engels een heel verhaal ophouden tegen ons die we toch niet verstaan, rijden we snel richting Chitwan. Al snel zitten we op de weg naar Pokhara. De mooie route laat ik maar even achterwege, want die duurt een uur langer en ons is eigenlijk alles aangelegen om snel in Chitwan te komen.

Eigenlijk gaat alles voorspoedig. We nemen een lifter niet mee omdat hij Nepali is en we niets willen forceren en we komen diverse blokkades tegen, waar we zo omheen kunnen. Vaak zijn het omgezaagde bomen die over de weg liggen en is er een kleine omweg mogelijk als je toegelaten wordt door de beheerder. Soms moet je er zelfs helemaal omheen. Een keer moeten we een kilometer omrijden en een rivier doorkruisen, tussen de wassende mensen door en door de modder weer omhoog. Dan komt die mooie landrover toch mooi van pas. Verderop weer hebben ze allerlei grote stenen op de weg liggen en staan er 30 man, voornamelijk jongeren, te wachten op auto’s. Wij mogen ook hier zonder probleem door, maar er moeten wel eerste de nodige stenen worden weggelegd. Na afloop maak ik maar even een fotootje van het geheel en staat iedere “demonstreerder” trots om de afbakening en de landrover.

Als we bijna bij de plek van bestemming zijn, moeten we eerst Chitwan door en dat is andere koek. Er is een grote weg waar geen auto’s rijden en er veel mensen over straat lopen. Links en rechts schroeit nog wat na en de ontelbare brandplekken vertellen wat er gebeurt is de laatste dagen. In de kranten werd gemeld dat de politie en militairen hier ook het vuur hebben geopend in de recente dagen op de grote groepen en nu rijden we hier door deze straat heen. Gelukkig is het voor 12 ‘en kijkt iedereen wat raar naar ons. Verderop zegt een man ons dat het wellicht beter is van deze weg af te gaan aangezien het nogal gevoelig ligt hier tijdens de staking. We rijden eerst verkeerd en voor een brug ligt een complete rij stenen. Hier gaan we dus niet doorheen en we moeten terug. Iets wat vaker gebeurt.

Eenmaal op de weg naar Chitwan National Park rijden we al snel tegen een barricade van militairen. We mogen zonder al te veel gemor al snel door naar de informatiepost van het park. Natuurlijk heb je direct een gids in je nek van het eerste hotel, die zijn diensten aanbied en Herbert hoort al snel dat er waarschijnlijk een staking aankomt en dat er vanmiddag om 14.00 uur een spoedzitting is waarbij iedereen aanwezig moet zijn. De verwachting is dat er zoveel druk op de hotels wordt uitgenodigd, dat ze niemand meer mogen aannemen en dat alle 4 WD tracks en olifantenritten uitgesloten zijn.

Het is nu 11 uur en we gaan eerst maar eens informeren. Ik ben de naam even kwijt van de plaats aan de rand van Chitwan National park, maar het is een klein dorpje die voornamelijk is gebouwd op toerisme. Overal staan borden met hotels en ook olifanten hoor je al van ver luid toeteren met hun slurfinstrumenten. Bij het informatie punt in de groene strook tussen de rivier en het dorp zit een man met bril die in slecht engels niet veel vernieuwende zaken kan melden. Het wordt niet getolereerd dat we met eigen voertuig het park ingaan en ook moeten we flinke toeslagen betalen voor een 4 WD toer. Via de overheid zijn olifantenritten te bestellen van een uur en anders moet je het zelf regelen met een hotel in het park, die bedragen van $75 rekent per dag, all-in. Dat is leuk als je een toerist bent en een maand op bezoek, maar nu gaat het even boven budget.

Herbert gaat ook nog even zelf verhaal halen bij de man en daarna retourneren wij naar het eerste hotel. Hier kunnen we de 4 WD geregeld krijgen vanmiddag en ook kunnen we gratis overnachten. Om de prijzen te checken rijden we ook verder het dorp in, maar daar worden we ook niet veel meer wijs uit dan dat er om 14.00 uur een bespreking is. Daarna horen we meer. Wederom het teken dat als we wat willen dat we snel moeten zijn.

Blijkbaar wordt de druk opgevoerd en moeten nu ook de toeristen eraan gaan geloven dat ze helemaal gelimiteerd gaan worden in hun bewegingsvrijheid, al kunnen Herbert en ik er niet helemaal uit hoe dit zal gaan werken in Kathmandu, waar we net weg komen.

We kiezen voor een4 WD met het eerste hotel en ook de bedragen zijn fors, maar gelijk of goedkoper dan anderen. De olifantentocht komt misschien morgen, maar nu eerste de natuur in. Ik handel de laatste zaken af met de hoteleigenaar en lul nog wat van de prijs af. Voor 4700 Roepie (circa 55 euro) mag hij ons meenemen, want natuurlijk hebben wij een bedrag van 4500 Roepie gehoord. Het eindigt in het midden en we moeten de entree voor het broedcentrum van de krokodillen a 200 roepie zelf betalen dan. Als ik het geld bij me heb nadat we ook al eerder nog even 50 euro hebben gewisseld voor extra cash, weiger ik het gehele bedrag vooraf te betalen en de eigenaar wil terugvallen naar Herbert. Ik ben een te lastig mannetje voor hem en vertel hem dat hij het bedrag voor de overheid permits en de benzine vooraf kan krijgen, maar de resterende roepies voor de gids en zijn winst krijgt hij pas na afloop. Dat zorgt voor een betere cashflow…….Ik was toch op wereldreis……OK, dat zorgt voor wat zekerheid dat ze ons halverwege het park uitschoppen als ze het na 14.00 uur te hoog in hun bol krijgen, hahaha. In ieder geval werkt Herbert mee en moet de man op zijn geld wachten tot na de tour.

Ik voel me niet 100 % en was liever later gegaan, maar het is niet anders. Het is ook zonde om voor niets naar Chitwan te zijn gereden door de staking heen. Kunnen we het er beter even van nemen nu. Rond half twee rijden we het park in. Met een klein smal bootje moeten we de rivier over, waarna een aantal oude 4 WD staan te wachten, waarvan er eerste 1 wordt opgepoetst en daarna wordt aangevuld met benzine. Een mannetje met pantalon en snor wordt chauffeur en we hebben twee gidsen aan de achterkant van de wagen hangen.

Na 15 minuten rijden zien we het grootste hert wat er mogelijk is te zien. We zijn te laat om deze te fotograferen, maar geeft wel het sein dat we in de aanslag moeten zitten. In de tussentijd regelt Herbert verder dat er een scorebord bijgehouden gaat worden. Een beetje rivaliteit tussen de gidsen kan het aantal gezochte dieren wel eens iets in absoluut aantal verhogen dat we gaan zien de aankomende paar uren. In het park zijn neushoorns, tijgers, krokodillen, olifanten en alle andere voorkomende dieren als slangen, herten, antilopen, apen, zwijnen, vogels, enz.

Gedurende een tocht van bijna 40 kilometer in 4 uur zien we een groot deel van het park, wat meren en veel dieren, maar niet de gewenste tijger. Wel stoppen we onderweg voor een paar wilde neushoorns en onder andere ook met jongen. Veel herten en zwijnen en natuurlijk apen, die hier in grote aantallen aanwezig zijn. De safarihoeden die we mee hebben genomen uit Nederland en gekregen hebben van Axel en Marcel hebben we ook meegenomen en de fotootjes bewaren we voor later. Nu zijn we echte toeristen op stap in de wilde jungle.

We zijn sinds vandaag weer in warm weer aangekomen. Het is minimaal 35 graden en dat voelt ook zo. Na een half uurtje zoek ik regelmatig het zachte bankje om bij te komen en te herstellen van het warme weer en de maagkrampen. Het blijft maar weer terugkomen en wordt maar niet beter. Onderweg stoppen we nog een keer, waar ik mijn bijdrage lever aan het natuurpark.

Er zijn vele reptielen uitgezet in dit natuurpark en af en toe zie je er ook een. Daarnaast zijn er veel vogels. Grote aantallen kingfishers, reigers en soortgenoten van de ooivaar. Toch valt het op hoe weinig je eigenlijk het echte wild ziet lopen bij aanvang. In mijn verbeelding, hoopte ik dat we meer wild zouden zien oversteken en tegenkomen, maar dat valt iets tegen in het begin. Toch aan het einde van de dag had ik een voldaan gevoel over het aantal diverse dieren wat we hebben gezien. Het is gewoon in het echt net anders als je van te voren verwacht en eens moet de eerste keer zijn dat we een safari maken. Helaas konden we deze niet doen met eigen auto.

Bij het krokodillen broedpark zien we verschillende jaargangen gefokte reptielen. Er zijn twee verschillende, namelijk een variant van de Kaaiman in het klein en eentje met een spitse snuit, die voornamelijk vis vangt. Daarna neemt de gids ons mee naar het bos. Hier zit een gevangen tijgerjong. De moeder had drie welpen en had in 60 dagen 4 mensen verorbert als diner. De moeder is geschoten en twee jongen hebben het niet overleefd. Het laatste jong die mensenvlees heeft geproefd is gevangen genomen en inmiddels een paar jaar oud. Een gigantische tijger wacht ons op en enigszins spinnend staat ze op als de gids haar wakker schud met een houten speelstok. Het is een gigantisch beest om te zien.

Herbert stond inmiddels al bovenaan en heeft zonder dat ik het doorhad wat foto’s gemaakt. Aan de ene kant de tijger met een onverzettelijke houding en een paar centimeter verderop ik die met alle krachten die stok in beweging wil krijgen. Het is niet mogelijk ! Pas als de gids de tijger weglokt met wat andere speeltjes, kunnen we snel genoeg de stok wat terug trekken. Prachtig beest om te zien en zo krachtig.

Op de terugweg rijden we langs wateren waar we krokodillen in het wild zien en ook bij de parkeerplaats stonden nog wat olifanten met hun temmers te wachten. De weg is lang en aangezien de zon bijna valt zien we steeds meer wild lopen. Soms everzwijnen, complete groepen herten (spotted deer) en ook wederom een paar neushoorns die we nog achterna jagen. Deze laatste was wat gevaarlijker, aangezien deze een jong bij zich had en dan moet je ze niet lastig vallen.

Op de weg staan dan voor ons ook in een keer een grote groep herten met hierom tientallen apen. Dit zijn vrienden in het bos blijkbaar. Als de apen een tijger of ander gevaar zien, maken ze veel schreeuwend geluid om aan te geven dat er gevaar dreigt en zijn de herten veilig terwijl ze eten van de nootjes die apen omlaag gooien. Verderop lopen af en toe ook wilde everzwijnen over in kleine groepen en soms ook alleen.

Als we dan een laatste shot maken van de ondergaande zon en staande in de 4 WD de laatste zonnestralen ontvangen is het goed geweest en wordt het tijd om het restaurant op te zoeken. Met de mix van maagkrampen en de hitte heb ik het wel gehad eigenlijk en als we dan terugkomen bij landrover maken we ons snel op om het restaurant in te duiken.

Herbert wil graag nog een dag langer blijven om te relaxen en ik ben het wel met hem eens eigenlijk, ondanks dat ik ook wel graag Nepal uit wil. We besluiten een dagje langer te blijven en de olifanten over te slaan morgen. Geen olifanten zwemmen. Het geld is op en we zoeken wel wat op in India. Morgen gewoon relaxen. Voordat we het weten zit dan toch Nepal er ook op en vullen we voldaan de laatste dag met een goede maaltijd en met een vroegtijdige duik mijn nest in.