2006-04-14: Nepal: De landrover “dut t weer !!! in jaargang 2063”

Als ik eenmaal de ogen weer los heb dan begint ook de regelmatige gang weer naar “vriend toilet”. Ik probeer wel even te eten en dat gaat ook goed. Gisteren had ik al twee croissantjes geprobeerd en die heb ik goed binnen gehouden, alleen de maagkrampen doen de rest. Ik blijf wel zo lang mogelijk liggen en ook Herbert slaapt eerst lang uit vanwege zijn lange nacht gisteren, maar gaat even later ook de Landrover weer ophalen bij de garage. Gisteren was dat niet gelukt omdat de garagehouder er niet was.

Herbert kwam om kwart voor 4 in de nacht binnen stiefelen. Het Nepalese nieuwjaar werd gevierd en ik heb het langs me heen laten gaan. Het is nu jaar 2063 volgens de Nepalese kalander, maar er is geen bijzonder vuurwerk of iets anders geweest. Volgens Herbert zijn zelfs de goede bands niet uitgenodigd dit jaar en was het allemaal maar “so so”. Het was wel gezellig en hij heeft zich goed vermaakt. Ik heb er helemaal niets van meegekregen en dat was eigenlijk mijn laatste hoop om een beetje cultuur op te snuiven in Nepal. Maar goed misschien moeten we dan ook niet in Thamel blijven.

Als Herbert verdwenen is neem ik ook een lange douche en merk ik dat ik weer redelijk fit ben en duik Thamel in en duik achter internet om de laatste benodigde aanpassingen door te geven aan de webmaster. Hij heeft alle verhalen langsgelopen en verwerkt en met de Pasen beloofd hij de laatste punten op te lossen.

Natuurlijk stuur ik nog even een mail naar de blonde godin in Apeldoorn. Op het weblog is het feest losgebarsten. Ik had in de laatste update op het weblog al uitgesproken dat we graag in 2063 onze vriendinnen weer graag in onze armen willen sluiten, maar daar heeft meteen het hele werk van Nance op gereageerd. Nadat ik de reisverslagen de afgelopen week heb ge-upload mag de heel wereld weten dat ik “kennis” heb om het maar op zijn “red-necks” te zeggen. Ik denk dat 5 collegae inclusief buurvrouw Rietje me vertelden snel thuis te komen om de nodige baldadige redenen in Apeldoorn, Grinnik.

Nee het nieuws sijpelt door, dat is duidelijk en het is wel grappig ergens hoe er op gereageerd wordt door iedereen. Aangezien we morgen gaan rijden moest ik helaas mailen dat ik er met paasweekend niet meer zou zijn, aangezien we hopen naar Chitwan te kunnen rijden. Het is alsof je afmeld voor het grootste feest waar je al een jaar naar uitkijkt, maar goed. Het is beter om weer door te rijden. We zitten nu al compleet gefrustreerd in dat g**** Kathmandu.

Als dan Herbert ook online komt zoek ik hem op. De Landrover al in de tuin en gaan we eerst wat drinken in Thamel. Deze te ver uitgegroeide baardmans zit dan met zijn Herbal theezakje op het terras en ik maak er maar een zelfspottende opmerking over. De ironie ten top. Er wild uit willen zien met zo’n grote geitensik en dan een bakje thee drinken……dat kan echt niet. Als we er al langer zitten, eten we er direct ook maar en we zijn blij dat we morgenvroeg weg kunnen. Achter ons zit alweer een grote groep te wachten, maar ik drink rustig mijn bakkie thee op. Als we op staan zitten de eersten er al, maar goed zo werkt dat. Het is wel jammer. Soms is het leuk om allemaal hetzelfde shirt te dragen. Zelf nota bene ook genoeg gedaan, maar vandaag zijn overal groepen met shirtjes aan. Overdreven zooi. Dat hoort bij toeristen, toch….of toch niet…..

We willen nog niet naar huis en gaan dan nog even wat drinken bij Full Moon. Als we rustig zitten en in onze net aangeschafte Lonely Planet voor India kijken, berekent in de tussentijd Herbert uit wat de extra onkosten zijn voor de Landrover. Als Herbert hier mee klaar is wordt e.e.a. doorgenomen. De minuten erna gebeuren er de nodige zaken en besluit ik naar het hotel te gaan om mijn bed in te duiken. Het is de start van een rare periode van onze reis.