Islamitische Republiek van Iran

Land Profiel

Sinds de revolutie van 1979, geleid door Ayatollah Kaomeini, is Iran ’s werelds grootste theocratie. Heel langzaam komen er enkele liberaliseringen.

Note: De genoemde informatie is afkomstig en overgenomen uit onze Wereldatlas.

Grensovergang

Voor de poorten van de grens met Turkije nabij Dogubayazit. Kom je in een ellenlange file van vrachtwagens waar je aan de linkerkant voorbij kan rijden. Mocht je het vergeten, dan helpen de vrachtwagen chauffeurs je dit wel herinneren. Voor de poort open gaat komt er een colonne mannen op je af die je geld willen. Ik gaf ons import formulier af aan de man en de poort gaat open en reed achter hem aan. Ik parkeer de auto aan de zijkant en de man vraagt om mijn paspoort. Zonder na te denken loopt hij naar het kantoor en na de tip van Herbert loop ik hem achterna. De man is zeer behulpzaam, maar loop naar de beambte in pak en pak het paspoort en het formulier weer terug en vraag als we terug lopen wie de man is en waar zijn identificatie is. Het antwoord is simpel: “I help you, 20 euro and in 10 minutes to Iran.” Mijn antwoord is: “No thank you, we have got time enough.” En een balende Turk loopt weg. De mannen aan de grens overstelpen je, maar willen alleen geld. De eerste 100 meter wordt je gek van de mannen die geld willen wisselen en die je zogenaamd willen helpen. De grens passeren kost echter geen geld en laat niemand dit je wijs maken.

Turkije binnen komen is simpel, alleen eruit is een stempelcursus waar makkelijk doorheen te komen is.

Turkse Grenspost

1. Politiecontrole en de stempel wordt gezet dat je uit Turkije gaat op de visa sticker.
2. Customs. Deze zitten onlogisch aan de andere zijde van de taxfree zone (met restaurant) aan de naar Turkije binnengaande zijde. Bij het eerste loket worden twee stempels (stempel en datum) gezet na controle van het auto import formulier. Het paspoort van de bestuurder moet hierbij worden getoond.
3. Customs. Het tweede hokje zit een man die ook een stempel zit in het paspoort van de bestuurder. Daarna wordt het importformulier ingenomen.
4. De paspoorten worden voor het schuifhek van de beide landen gecontroleerd op alle stempels en men kan Iran binnen. Het schuifhek gaat open.

Iraanse grenspost

5. Politiecontrole. 2 meter achter het hek staat een agent in uniform, die je paspoorten nakijkt en de parkeerplek aanwijst voor de auto. Daarna moet je naar binnen naar een andere beambte. In ons geval had deze een half uur lunchpauze, maar in principe kost dit geen tijd. Hij kijkt de paspoorten na en zet een stempel en vraagt misschien wat je komt doen in Iran.
6. Na de stempel van Iran loop je door naar een man die de eerste aantekeningen maakt op het Carnet De passage. Achterop de Carnet een boel Farsi teksten zet en daarna doorverwijst naar een andere collega.
7. Auto controle. De man loop mee en opent de linkerdeur en werpt een blik op de auto en geeft aan dat het goed is en we gaan weer terug.
8. Invullen en stempels in het Carnet. De carnet wordt ingevuld en bestempeld. Je dient een formulier mee te krijgen om bij de politie een nummerplaat op te halen. Dit is in ons geval vergeten en we moesten weer terug rijden later.
9. Geld wisselen. Wij hebben 3 uur verspeelt met het op zoek gaan naar een wisselkantoor. Na customs wordt je overspoelt met Iranesen die je geld willen wisselen op straat. Wij wilden dit niet en dit heeft ons flink vertraagd en je wordt gek van de “Exchange mensen” met hun wapperende biljetten. Banken verderop wisselen niet. Alleen bank Melli die hier voor Customs zit !
10. Controle van de stempels door Customs. 1 km na de eerste Iranese post zit Customs. Zij zetten ook weer stempels op het Carnet De passage. In ons geval nadat we het vergeten formulier hadden opgehaald, waarmee we een nummerplaat op kunnen halen in Tabriz of Teheran.
11. Na Customs wordt het geheel nog een keer gecontroleerd en gaan de poorten open van Iran. Bij voorkeur hard doorrijden en de schreeuwende verkopers achter je laten. Ze verdienen hun kost, maar zijn superirritant en staan niet in verhouding tot de mensen die je verderop in Iran tegenkomt.

Visa en Paspoorten

Noemenswaardige bezochte steden / gebieden

Iran gaat nog verder als Turkije. Het land ziet er schitterend uit. In het noorden gaat het landschap over in bosgebied nabij de Kaspische zee en de plaatsen Ardabil, Astara, Agh Oilar en Chalus. Door de bergen kom je al snel in Teheran en zijn we via de Vulkanische berg Damavant naar de hoofdstad gereden. De warme streek achterlatende ga je via de heilige plaats Qom, naar Kashan. Dit stadje Kashan is van modder gemaakt en geeft een bijzonder mooi overzicht vanuit de bazaar.

Iets verderop ligt het bergdorpje Abayaneh met alleen maar oude mensen en de weg leid je over de bergen naar de onder de smoq liggende stad Esfahan.

Het is allemaal bijzonder en teveel om uit te schrijven. De foto’s geven een beeld van wat we gezien hebben in dit land.

Foto’s

Bijzonderheden van het land

Als we dit land binnenrijden is de opmerking waarom we de auto zo op slot doen en dat ons land wel gevaarlijk moet zijn…… Die is raak en het blijkt ook wel. Dit land is niet gevaarlijk, integendeel zelfs. De mensen zijn supervriendelijk en gastvrij. Zoveel dat je er soms moe van wordt. Ze proberen allemaal hun land te openen voor de westerse wereld en dat lukt ze aardig.

Tussendoor zie je wel de invloeden van de overheid. Sommigen vergelijken het met religieuze dictatuur. Sommige mensen zijn bang om met buitenlanders te praten of foto’s te maken. In de grote steden is dit veel minder. De eerste dag worden we al door een vrouw uitgenodigd om de stad te bekijken in Iran en diverse mensen nodigen je uit, betalen je lunch en proberen hun engels met je op te vijzelen. Het is in ieder geval totaal anders als we thuis denken en dat is best raar om te zien.

Natuurlijk moet je op je hoede blijven en uitkijken. Door de lokale regels te volgen word er echter veel mogelijk en ook de Iranees zelf weet wel wat er speelt en er wordt regelmatig over gesproken op straat.

Dit land heeft overwegend Soennieten. Alle straten zijn voorzien politieagenten in een strak pak, maar het verkeer is hier totaal gek in verhouding met europa. Vele malen gekker als Italie, Bulgarije en alle landen bij elkaar op in europa,  rijden ze hier ‘s nachts zonder licht, 5 baans op een 3 baans weg en ze drukken je er zo af als het kan. Het is geen georganiseerde chaos meer, maar gewoon gekkenwerk. Aan de ander kant is het heerlijk om erdoorheen te rijden en het gekkenhuis te ervaren. Onze auto is wat groter en dat maakt het wat makkelijker. Het is opletten, maar het rijd lekker weg. Je rijdt in het midden van de Paykan, Peugeot, Saipa en Nissan. Langzamerhand komen er m eer auto’s en is de Paykan fabriek gesloten. De smog is er voorlopig nog niet minder om.

Dit land is gewoonweg de moeite waard om te bekijken. Voor vrouwen is het wat lastiger maar goed te doen. Ik ben blij dat ik hier ben geweest, het opent je ogen.